Rosso houdt de gerechten klein maar fijn

Dineren in een nachtclub. Clubfauteuils, ronde lage tafeltjes, openhaardvuur, een lange bar, zwoele loungemuziek in een donkerrood gekleurde ambiance waar geheime afspraakjes worden nagekomen. Dat was het oude Rosso. Er is een nieuwe versie nu, nog steeds op het Westelijk Handelsterrein en op een aantal punten anders. Eigentijdser wat betreft de kaart, minder duister en vooral ook goedkoper.

Rosso is altijd een van de bekendste horecagelegenheden op het Westelijk Handelsterrein geweest. Twaalf jaar geleden gingen de deuren open. Het restaurant trok jong en hip publiek en zakenmensen. De zaak behoorde ooit tot het restaurantimperium van Herman den Blijker. Dat imperium is net als Herman inmiddels flink afgeslankt.

Wie gewend was gastheer Hans Veerman in Rosso te zien, komt hem nu ook weer tegen. Hij is samen met Edwin van Leeuwen eigenaar. Dat was Hans al sinds Den Blijker zich terugtrok in 2008 en Hans hem uitkocht.

Maar vorig jaar september kwam er een kink in de kabel. De zaak ging failliet. Hans had een tweede zaak op het Westelijk Handelsterrein geopend, Brasserie van Vollenhoven. Dat was een brug te ver en een financieel blok aan het been.

Veerman ging niet bij de pakken neerzitten en maakte een herstart. Op 22 december 2013 heropende Rosso.  Met een nieuwe kaart met kleine gerechten, maar wel met een oude bekende, chef-kok Roland Maas.

Chef's table

De inrichting in de langwerpige ruimte is veranderd. De lange bar is gebleven, maar de lage fauteuils en dito tafeltjes zijn ingeruild voor hoge tafels en stoelen op hoge poten. Veredelde barkrukken met natuurlijk een rode zitting. Achterin de zaak zijn nog wel lagere tafels te vinden en voorin is een chefs-table. Aan de wand enorme zwart-wit glamourfoto’s.

'We hebben het minder donker gemaakt'’, zegt Veerman terwijl hij een glas champagne inschenkt. 'Met de kleine gerechten doen we mee met een trend. En we zijn goedkoper geworden. De zaak stond toch bekend als duur.' Hij ziet veel nieuwe gezichten, maar ook de vaste gasten van voorheen zijn hem trouw gebleven.

De kaart bewijst de prijsdaling. Voor acht euro heb je een caesar salad en voor tien euro drie oesters met frambozenvinaigrette. Het duurste op de kaart is de kaviaar (€ 35,-).

Wij laten ons vanavond verrassen. En dat valt niet tegen. De start is een in sojasaus gemarineerde rauwe tonijn met haringkaviaar, crème van gember en komkommerchutney. Mooie combinatie van smaken waarin niets het andere overheerst. Dan volgt een diep bordje smaakvolle dashi-bouillon (getrokken uit zeewier) met daarin rolletjes sliptong, gekonfijte paprika, paksoi, taugé en lotuschips (van de lotuswortel).

De derde ronde is opnieuw vis: een stukje zeebaars op een laagje quinoa en voorzien van basilicumolie en tomaat.

De reeks producten uit de zee, wordt onderbroken met een sappig en voorbeeldig gebakken stukje zijlende van het Gasconne rund, versierd met een groene asperge en een heerlijke jus.

Het dessert komt op tafel: een clafoutis met amarene kersen en een schaaltje kaneelijs. Zoet en teder.

Bij dit alles zocht Veerman de glazen wijn uit. Van een Zuid-Franse Viognier tot een Italiaanse Amarone.

Rosso staat weer op de kaart. Het is een zaak waar je relaxed kunt eten.  Beslist geen stijve bedoening, maar casual. Alles mag, niets hoeft.  Een paar oesters en een glas champagne aan de bar is ook goed.  En wil je meer, zoals wij, dan is er ruime keus van goed gemaakt en eerlijk eten. Klein maar o zo fijn.