De derde editie van het de Buik Magazine is uitgebracht en daarom willen we graag onze favoriete verhalen met je delen. In dit verhaal interviewen we Pien Wekking. Tijdens de coronapandemie startte rechtenstudent Pien Wekking (nu 27) een Instagramaccount met recepten voor vrienden: Pien laat haar eten zien. De advocatuur moet nog even op haar wachten, want Pien is voorlopig nog niet uitgekookt. Haar account loopt tegen de 300.000 volgers, ze is te zien op 24Kitchen en lanceerde dit najaar haar derde kookboek Pien’s Dinner Club én een servieslijn: Pien’s Tables.
Hieronder delen we dit interview met jullie, dat eigenlijk bedoeld is om van papier te lezen. Dus het is langer dan je van de Buik op onze site gewend bent, maar laat dat je niet afschrikken. Nog leuker is om een prachtig papieren magazine te bestellen of word gewoon lid van Club de Buik en krijg de Buik Magazine twee keer per jaar als eerste in de bus. De derde editie van de Buik Magazine
Er is een gloednieuwe editie van het de Buik Magazine verschenen, alweer de derde! In deze editie duiken we weer dieper in de verhalen van chefs, makers en plekken die de culinaire scene in onze steden bijzonder maken. De komende tijd delen we op De Buik verschillende verhalen uit het magazine om je alvast een voorproefje te geven van alles wat er in deze nieuwe editie te ontdekken valt. Word nu lid van Club de Buik zodat je het magazine voortaan als eerste in huis hebt, een must voor iedereen die houdt van eten, mensen en verhalen.
Maar nu eerst: een verhaal uit de Buik Magazine 03.
Lang tafelen in de jeugd van Pien
Om te beginnen vertelt Pien over haar jeugd, ze komt uit een familie die heel erg van tafelen houdt, met veel aandacht voor het eten zelf. “Je blijft langer zitten als er lekker eten op tafel staat. Vooral in het weekend en met kerst pakte mijn moeder uit. Ik had nooit verwacht dat ik dit werk zou gaan doen, maar als ik nu terugkijk… In groep 5 hield ik een spreekbeurt over smaken en met mijn kinderfeestje gingen we naar de bakker, omdat ik boterkoek wilde maken. Als we uit eten gingen, bestelde mijn broer pizza, poffertjes of patat. En ik? Mosselen. Paella was toen al m’n lievelingseten.”
Het eten aan tafel werd al snel aangevuld met eten bereiden in de keuken: “Mijn vriendinnen en ik gingen al op ons veertiende uit. Vooraf aten we graag samen, maar geen enkele ouder had zin om voor ons alle twaalf te koken. Dat deden we dus zelf, om de beurt. Al snel was ik degene die iedere week kookte. Ik nodig ze nog steeds uit als ik nieuwe gerechten wil proberen.”
Niemand op z'n telefoon
Het succes van een goed etentje zit in het compleet vergeten van de tijd. “Het is geslaagd als mensen op de klok kijken en zeggen: ‘O, is het al zó laat?’ Als niemand op z’n telefoon zit, iedereen aandacht voor elkaar heeft en er fijne gesprekken worden gevoerd. Als host kan je de sfeer beïnvloeden met muziek, kaarsen, een gezellig gedekte tafel en lekker eten en drankjes. Ik vind het fijn als er alvast hapjes klaarstaan, en een welkomstdrankje. Zo voelen mensen zich veel meer welkom dan wanneer je gehaast rondrent.”
Zelf eet Pien het liefst pasta met verse tomatensaus, dat gerecht is uiteraard ook in haar boek te vinden. “In Pien’s Dinner Club staat een goede basissaus. Heel simpel; het gaat vooral om de producten. Die haal ik graag op de markt of in een delicatessenwinkel, zoals bij Casa Del Gusto op de Kerkstraat in Amsterdam. De smaken en ingrediënten van de Mediterrane keuken passen goed bij me, maar de Midden-Oosterse keuken ook. Ik ben Ottolenghi dankbaar dat dat hier een ding is geworden. Buiten de deur eet ik het liefst Japans – daar ga ik mijn eigen hand niet aan branden. Ik doe graag omakase, bijvoorbeeld bij Ken Sushi of Umeno.”
De voorkeur voor verse tomaten vertaalt zich ook in liefde voor de zomer. “Elk seizoen heeft z’n charme. Ik ben heel blij als er weer pompoenen in de winkel liggen en wanneer ik weer rauwe andijviestamppot met mosterd en kaas kan maken – ohh, lékker. Maar einde zomer blijft favoriet; als je nog heel lekkere tomaten hebt, maar ook de eerste vijgen.”
Het ontstaan van Pien laat haar eten zien
Toen Pien tijdens de pandemie weliswaar stage liep op de Zuidas, maar toch vooral thuis zat op haar studentenkamer, bedacht ze dat ze haar recepten maar ging delen. Als iedereen het dan thuis zou namaken, was het toch
een soort alternatief voor samen eten.
“Ik noemde het Pien laat haar eten zien. Puur voor de grap, wist ik veel. Nou, dat ging megahard. Uiteindelijk schreef ik mijn eerste kookboek tegelijk met mijn masterscriptie. Ondertussen zijn we bijna drie jaar en twee nieuwe boeken verder, heb ik een eigen serviesmerk, en net het tweede seizoen van De Brigade op 24Kitchen opgenomen. Ik plan helemaal niks meer. Je weet niet hoe het leven loopt, dat is duidelijk. Ik haal inspiratie uit reizen en zelf uit eten gaan in restaurants, daar ontdek ik nieuwe smaken en combinaties. Maar ook door online anderen iets te zien maken, door de kleuren in de boom voor m’n huis… Net zoals je elke keer zin hebt om iets nieuws te eten, heb ik steeds zin om iets nieuws te creëren.”
De auteur is trots op haar komende boek. “Het is zo mooi geworden! Qua inhoud is-ie een stuk gelaagder. Het boek bestaat uit drie delen: er staan tachtig recepten in, maar ook uitgewerkte menu’s en een deel over hosten. Het is een mix van alledaagse gerechten en feestelijkere dingen. Denk aan lobster rolls met rivierkreeftjes – ontzettend lekker zijn die, met dille-olie en dragonboter. En tempura met courgette, labneh en crispy-chili-olie. Mosselen, risotto en pasta staan er natuurlijk ook in, want die waren als kind al favoriet. In principe geldt: ga naar de supermarkt en je kunt het maken.”
Internationale ambities
Je tafel mooi aankleden past bij een goede host zijn. Dus het verbaast niet dat ze een servieslijn met haar naam gelanceerd heeft: Pien’s Tables. De Engelse term tableware dekt de lading wat beter, want ook servetten en tafelkleden van de lijn kun je thuis op je eigen tafel leggen. “Al vijf jaar lang ben ik elke dag bezig met tafelaankleding. Ik weet wat ik fijn vind en wat het goed doet op foto’s, en had wel zin in een nieuw avontuur. De eerste collectie bestaat uit tafelkleden, placemats, servetten en platte en diepe borden. Ik heb ontworpen wat ik zelf miste, zoals grote tafelkleden voor een mooie prijs, in roze en paars en met polkadots, waar ik gek op ben. De borden zijn opvallend, maar simpel. Bijzonder én praktisch. Off-white met een paars randje, met de hand beschilderd. En ze kunnen gewoon in de vaatwasser.”
Voor nu ligt de nadruk op alles waar ze al mee bezig is. “Rust, reinheid, regelmaat – dat is nu even de droom. Focussen op waar ik nu mee bezig ben, en daar iets heel groots en moois van maken. Pien laat haar eten zien is echt gericht op Nederland, maar ik heb ook internationale ambitie en Pien’s Tables biedt die kans. Er komen nu al best veel orders uit het buitenland. In Frankrijk spreken ze het uit als ‘Pjen’. Misschien moeten we het zó inburgeren dat zelfs de Fransen straks weten hoe ze mijn naam uitspreken.”
Foto's: Isabelle Buckx
