Sfeervol dineren op varend monument ‘Helena’

Bij het verlaten van het zeilschip voelen we ons heerlijk rozig. Van de middag in de buitenlucht, van de heerlijke en stevige maaltijd, en van de wijntjes tijdens verrassende, open gesprekken met mensen die we voor die middag nog niet kenden.
“In maart is het kreeften avond, komen jullie dan weer?” roept onze nieuwe tafel-familie ons na. Ben je op zoek naar een bijzondere, middag- en avondvullende belevenis? Stap dan zeker eens aan boord van de Helena.

Verwachtingsmanagement: “Nee, we gingen niet op een cruise…”

Inderdaad, één persoon in ons gezelschap heeft het bericht over platte schoenen en functionele, warme kleding vakkundig genegeerd. Gelukkig was er wel een heerlijke dikke jas inclusief sjaal en handschoenen meegekomen die over het satijnen jurkje heen kunnen.
De winterse outfit isnodig op deze eerste echt koude, maar wel heerlijk zonnige, dag van dit jaar. Overigens is een enigszins sportieve outfit en het thuislaten van hakken op dit schip in ieder seizoen een goed idee. Het diner aan het einde van de tocht smaakt namelijk extra goed als je zelf ook een stuk hebt gevaren. Niets moet en (bijna) alles mag aan boord van de Helena, en dan is het besturen van een veertig meter lange boot wel iets dat je een keer geprobeerd moet hebben natuurlijk.

Hier telt geld of wie je bent niet meer mee 

We worden ontvangen met een scheepsbitter-borreltje en een hapje, terwijl de schipper vertelt over de geschiedenis van de Helena. Nu spreken wij geen Zeemans, en sommige termen gaan dan ook aan ons voorbij. We krijgen echter wel mee wat er allemaal bij is komen kijken om dit varend monument uit, jawel, 1875 te restaureren. 

De toon voor een open sfeer wordt direct gezet. Vrolijk stelt iedereen vragen over belangrijke zaken als: “gaat die koffiekan dan niet schuiven tijdens het varen?”.
Het publiek is gemiddeld wat ouder, maar leeftijden maken eenmaal aan tafel niet meer uit. Van slager tot brandweer en van Australisch tot Duits; iedereen verstaat alles en we lachen heel wat af. Aan het eind van de maaltijd maakt één van ons een terloopse foto van de groep. Pas thuis zien we dat daarop niemand praat met wie hij of zij is gekomen, maar dat iedereen met nieuwe mensen in gesprek is. 

Wilde zeemansmaaltijd

Dat alles door kok Fred in een kleine kombuis wordt gemaakt, roept extra waardering voor de maaltijd op. Het betekent ook dat de gerechten per lange tafel worden geserveerd. Als derde tafel moeten wij dus iets langer wachten, maar dat is het zeker waard.
Met wild als thema is de cappuccino van wildboullion een heerlijke manier om iedereen op te warmen na de frisse buitenlucht.
Ook aan het hoofdgerecht is overduidelijk veel aandacht besteed, met onder andere geglaceerde kastanjes, ree-biefstuk en eendenlever. Het stevige, volle bord past bij het gevoel van een dag in de buitenlucht.
Wel zorgt het stevige, volle bord er helaas voor dat er wat minder ruimte over is voor de heerlijke, eveneens omvangrijke, soufflé au Grand Marnier (zonder overheersende alcohol-smaak).

Keren we terug voor de kreeften?

Er staan nog heel veel bijzondere avonden op de planning. In maart bijvoorbeeld een diner met kreeft als rode draad, na een tocht op de Oosterschelde waar deze zijn gevangen. Bekijk op de website een overzicht van alle avonden en verlekker je vast aan de menu’s van chef Fred. Iedere tocht heeft een andere opstappunt en verkent een nieuw gebied. Wel is het altijd in omgeving Rotterdam: https://www.oosterschelde.nl/nl/?page_id=24523

Een culinaire tocht van het eind van de middag tot negen uur ‘s avonds kost €59, inclusief welkomstdrankje en hapje, en koffie en thee. De rest van de drankjes moeten na afloop, contant, afgerekend worden aan boord. Die zijn dan wel weer prima geprijsd. Het kost dus best wat, maar dan heb je ook echt het gevoel dat je er even helemaal uit bent geweest.