Voor een minivakantie naar pizzeria-trattoria Bleij

Er zijn meer terrassen op het Deliplein, goed gevuld op deze doordeweekse avond maar verkeer is er nauwelijks. Geroezemoes, spelende kinderen, honden her en der lui onder tafel uitgestrekt. De tijd vertraagt. De kaart geeft vooral pizza, maar met combinaties die je niet vaak aantreft. Bianca (olijfolie, zeezout, knoflook en rozemarijn voor maar 6 euro) bergamasca (tomaat, mozarella, taleggio, verse worst) of acciuga (tomaat, ansjovis, kappertjes, knoflook, ruccola).

Steenkolenitaliaans

Maar eerst bestellen we natuurlijk antipasti bij, als ik het zo mag zeggen, onze superschattige serveerster. Ik neem het haar niet eens kwalijk dat ze mijn steelkolenitaliaans verbetert. En al ben ik alweer vergeten hoe je bruschetta hoort uit te spreken, hoe het smaakt heb ik onthouden. Goed brood, geroosterd tot in perfectie, met gehakte, smaakvolle tomaat en echt fijne olijfolie. Het was de keuze van puber 1, maar ik mag alles proeven. Omdat ik betaal, natuurlijk. Puber 2 krijgt insalata caprese met een jaloersmakende, sappige mozzarellabol. Zelf word ik trouwens verwend met radicchio (een soort rode witlof) met walnoten, taleggio (een romige, jonge kaas) en een mopje perenconfiture.

Dan bij de tweede vakantiegang kiezen puber 1 en ik toch echt pizza, genoeg trattoria voor vandaag. De serveerster verontschuldigt zich dat het zo lang duurt, maar wij merken het niet eens. Deze vakantie kan ons niet lang genoeg duren. Ik probeer de puttanesca – de pasta met die naam is een all-time-favorite, en mijn jongeman neemt een diavola (met chorizo, jalapeno en pecorino).

Krakend krokant

Als ze dan worden opgediend blijken de pizzabodems lekker dun en krakend krokant. De diavola verdwijnt in no time als in een zwart gat. Mijn puttanesca is echt te zout, helaas. Ook de buurman aan het belendende tafeltje die hetzelfde bestelde valt dat op – de ansjovis had even gespoeld mogen worden. Als ik dat na afloop toch maar meld bij de vraag of het gesmaakt heeft, neemt onze lieve serveerster dat heel serieus. Ik krijg het toetje van de zaak. En dat toetje, ach, ik weet niet hoe het heette, maar het was goddelijk. Er zat citroenijs in en limoncello en ik denk wat prosecco of spumante. Lekker genoeg om de volgende keer weer puttanesca te bestellen en te hopen dat die weer te zout is.

Dochterlief deed overigens ook aan vergelijkend warenonderzoek en koos pasta carbonara. Die staat thuis zeker eens in de maand op tafel. Met een flinke hoeveelheid stevig spek en in haar ogen net te ruim peper, waardoor hij niet het niveau van die van mij haalt, zegt ze, het schatje. Toe voor de kinderen natuurlijk ijs van Bleij. Gewoon drie smakelijke bollen en tot grote vreugde van puber 1 zonder vervuilend fruit of verhullende slagroom. Een lekker koekje, meer heeft dat ijs niet nodig. Dit tripje gaan we vaker boeken. Arrivederci, signor Bleij!