Visliefhebbers spoelen aan op Vasteland bij Schmidt

Bij Schmidt koop je vis. Punt. Schmidt heet niet voor niets voluit Schmidt Zeevis en niet voor niets is Schmidt Zeevis gevestigd aan het Vasteland, anders moest je alsnog zelf de zee op. Maar laten er nu al jaren geruchten de ronde doen dat Schmidt gaat verhuizen. Waar moeten we dan heen om tussen de middag ons visje te eten? Want bij Schmidt koop je vis, maar bij Schmidt eet je die ook op.

Waarom niet? Dat scheelt sjouwen, bereiden, afwassen. Goed, je kunt thuis (althans dat hoop ik) wel zitten tijdens de maaltijd, dat kan bij Schmidt dan weer niet. In de Lobster Lunch Corner kun je alleen staan. De populariteit heeft daar niet onder te lijden. Waar iedereen vandaan komt, weet je niet, maar tussen de middag staat het hier stampvol.
Des te merkwaardiger dus die geruchten dat Schmidt het Vasteland zou willen ruilen voor nieuwbouw in de Spaanse Polder of daaromtrent. Bedrijfsmatig kan ik me dat wel voorstellen. Een groothandel midden in de stad is misschien niet meer zo handig en het is toch vooral daarvan dat Schmidt het moet hebben. Schmidt verkoopt zijn vis (130 soorten dagelijks vers, zeggen ze) niet alleen aan Rotterdamse visliefhebbers, maar ook aan restaurants en aan andere bedrijven die vis verkopen door het hele land.

Lunchcorner een sociaal-cultureel fenomeen

Misschien dat de winkel voor een paar procent bijdraagt aan de totale omzet en daarvan de lunchcorner voor een zoveelste. Daarom kan ik vanuit een bedrijfskundig perspectief billijken dat Schmidt zoekt naar een plek van waaruit de markt efficiënter te bedienen valt. De vis wordt al duur genoeg betaald.
Maar, en dit is een heel groot maar, zeg maar een maarrrrrr: die lunchcorner van Schmidt is intussen wel een sociaal-cultureel fenomeen. Allerlei Rotterdamse dwarsverbanden komen hier samen: het is fascinerend om te zien wat/wie er allemaal aan die statafels staat. Mocht het bedrijf inderdaad aankondigen de stad te verlaten, dan moet het gemeentebestuur ingrijpen. Een havenstad móet een viszaak hebben waar je vis kunt eten. Het kan toch niet zo zijn dat ik voor dat pleziertje helemaal naar Antwerpen moet? (Geheimtip: Markep, Oude Leeuwenrui 56.) Dus burgemeester Aboutaleb, houdt u de vinger aan de pols?

Dagelijkse kibbeling

Navraag leert wel dat ze in de Spaanse Polder nog moeten beginnen met bouwen. Voorlopig is er dus niets aan de hand. Maar je moet er toch niet aan denken dat je beste vriend je opbelt en zegt: 'Zullen we een visje eten in de Spaanse Polder?'
Geef ons het Vasteland. Geef ons ons broodje heilbot. Geef ons onze dagelijkse kibbeling. Geef ons ons garnalenkroketje. Geef ons gerookte paling, lekkerbekjes, octopusringen (van octopus, hè, niet van varkensdarm), zalm, gebakken mosselen, kreeft.
En dat glas witte wijn erbij.
Verhuist Schmidt van het Vasteland, dan blijven wij als drenkeling achter. Punt.