Marost aan Zwaanshals: handen geven, vissoep eten

Aanschuiven bij de Marokkaanse mannen in vishandel Marost aan het Zwaanshals: hoe spannend kan vis eten zijn? Ze hebben er de lekkerste vissoep en gebakken visjes van de plaat. De zaak is zeven dagen per week open en oogt in eerste instantie als de gemiddelde viswinkel: het is er fris, witte tegels op vloeren en muren, kille tl-verlichting en natuurlijk vitrines vol verse vis.

Maar achterin de zaak lijkt het eerder een soort ontmoetingsplaats voor Marokkanen. Er worden handen geschud en op tafel staan schalen vol gebakken vis en kommen met rijk gevulde vissoep. Een straalkacheltje aan de muur warmt de eters een beetje op. Wil je na afloop geld doneren aan de moskee, op de counter staan maar liefst drie collectebussen van zowel Rotterdamse als Haagse gebedshuizen.

Eigenaar van Marost is Abdelkarim El Assili (39). Als baby van vijf maanden oud emigreerde hij met zijn ouders vanuit Marokko naar Poeldijk in het Westland, waar zijn vader in de kassen werkte. In Den Haag volgde Abdelkarim een opleiding tot timmerman, maar uiteindelijk belandde hij bij een visgroothandel in Scheveningen.
En zo werd vis zijn leven. Vijf jaar geleden nam hij de viswinkel over aan het Zwaanshals. 'Maar liefst zeven eigenaren gingen me hier voor, die het geen van allen langer volhielden dan een paar jaar. Maar door mijn ervaring in de groothandel had ik al zo veel contacten, dat het mij wel gelukt is. Het loopt goed en ook de Hollanders weten me te vinden', vertelt de trotse ondernemer. ??

Dat is niet zo gek, want de vis van Marost is heerlijk. Vooral de op de plaat gebakken variant. Je kunt zelf een schotel samenstellen van allerlei soorten vis, sepia (inktvis) en garnalen, alles gemarineerd in olijfolie met verse knoflook, peterselie en koriander en geserveerd met citroenen, groene pepers en Marokkaans brood.
Voor wie zich niet op zijn/haar gemak voelt tussen al die kerels bij de straalkachel: de schotels worden met net zo veel liefde voor je ingepakt in aluminiumfolie. Zo blijven ze warm tot aan je eigen keukentafel.

Abdelkarim El Assili