Te veel om te proeven bij Whiskybase Gathering

Houd je van whisky? Dan ben je zeker bekend met Whiskybase, dé whisky speciaalzaak van Rotterdam. Enkele weken geleden organiseerden zij hun eerste whiskyfestival. Als je daar niet bij was, lees dan goed en maak plannen voor volgend jaar. We willen namelijk graag dat dit een traditie in Rotterdam wordt. Wat een geweldig evenement voor een whiskyliefhebber!

Het is niet verkeerd direct aan Schotland of Ierland te denken als we het over whisky hebben. Dit zijn immers toch de twee bekendste landen waarin dit levenselixer geproduceerd wordt. Tegenwoordig komen er echter steeds meer onafhankelijke distilleerders uit andere landen op. Denk aan Zweden, Zwitserland en zelfs Japan. Whisky is een van de populairste dranken ter wereld en het verrast me dus niet hoe groot en internationaal de gemeenschap van whiskyliefhebbers in Rotterdam eigenlijk is. Heel fijn dus dat Whiskybase deze Gathering wilde organiseren. 

Maassilo

Het contrast tussen oud en nieuw is continu aanwezig in deze voormalige graansilo. De grote ruimte en de veelzijdigheid van dit gebouw maken het een perfecte locatie voor een dergelijk evenement. Het karakter van de zalen is industrieel en laat het ambacht van de whiskykunst de echte protagonist zijn. Verbouwen was in het geval van deze silo wel nodig, maar gelukkig is het gebouw zijn identiteit niet verloren. Een mooi detail is, vind ik, hoe sommige oude betonkolommen gesloopt werden ten faveure van slankere, zwarte staalkolommen. Dit maakt de ruimte vrijer, natuurlijk, en visueel lichter en ruimer. Gelukkig maar, want de bijeenkomst werd bijzonder druk bezocht.

Sfeer

Het evenement spreidde zich uit over drie zalen op de begane grond. Twee van deze hielden whiskyproeverijen en in het midden was het mogelijk om iets te eten of te snacken. Hier vonden we fijne ambachtelijke zaken, zoals Booij Kaasmakers, Fenix Food Factory, HOPPER coffee en Koek & Pan. De proeverijruimtes waren ingericht met verschillende proeftafels. We troffen zowel kleine distilleerders met mooie flesse als particulieren en verenigingen met eigen collectie te vinden. De ene collectie nog bijzonderder dan de andere. 

De ruimte werd bevolkt door groepen vrienden van alle leeftijden (wel boven de achttien natuurlijk) en er was ook een respectabele hoeveelheid vrouwelijke bezoekers aanwezig. Iedereen liep rond en proefde uitgebreid van de grote hoeveelheid aanwezig vloeibaar goud. Want dat was natuurlijk de bedoeling van de middag; met vrienden verschillende smaken, geuren en verhalen delen en ervaren. 

Tijd om te proeven

Dat deden wij ook dus. Eerst proefden wij een Ierse Single Malt, 14 jaar oud met de naam “The Nectar of the Daily Dreams”. Een lichte en romige whisky en perfect om mee te beginnen. Hierna gingen wij op zoek naar iets nog bijzonderders. Kiezen was zeker niet makkelijk, want het aanbod was ontzettend breed. 

Eindelijk, na tientallen flessen, kwamen we iets heel bijzonders tegen: een Bowmore, uit Islay, uit de jaren ‘80 en twaalf jaar later gebotteld midden in de 90s. Het etiket was bijna onleesbaar en de kurk had betere tijden gekend. Meer kan ik er niet over zeggen, aangezien de verzamelaar zelf dit ook niet kon. Maar speciaal was ‘ie zeker: heel licht geturfd, niet zoals de hedendaagse Bowmore en de rest van de whisky’s uit Islay. Heel kleine rooksmaak, waardoor de zoete en fruitige smaak en geuren de boventoon voerden. Zeker iets bijzonders, want er worden geen whisky’s zoals deze meer geproduceerd, aldus de trotse eigenaar.

Tot slot proefden wij een twee jaar oud Ardmore. Ook best bijzonder, vooral omdat hij nog niet op de markt is. Dat gaat misschien nog wel tien of twintig jaar duren. Mocht je ‘m een keer tegenkomen, dan zeg ik durven. Hij bevat namelijk 62,2% alcohol. Ondanks de sterkte van de drank, was hij om van te genieten: pittig en granig, met bijzondere kruidenaroma's. Echt lekker.

Belevenis

En er was nog meer, want als je over whisky hebt, gaat het niet alleen over het drinken, of het proeven, het gaat toch wel over de hele belevenis. Hoe mensen een whisky in zijn geheel ervaren, zowel collectief als individueel. 

Een goede voorbeeld hiervan is Monique Tromp-Slegers, die zowel van whisky als schilderen houdt. Dat schilderen doet ze daarom op oude whiskyvaten. Elk van haar schilderijen is geïnspireerd op een van haar favoriete whisky’s. Het was het luisteren naar haar ervaring en naar die van de verzamelaren (hoe moeilijk is een bepaalde fles te krijgen, hoe kun je je kennis uitbreiden) wat het festival zo bijzonder maakte. Zowel voor echte experts als voor een enthousiaste leek zoals ik de moeite waard. Volgend jaar weer!