Nog geen restaurant voor Claudia, al wel: Bio Bodega

Sinds jaar en dag heb je daar al de Thai Blue Mekong, maakt Booon er furore, kun je voor 'bistronomie' bij Le Nord terecht, eet en drink je Spaans respectievelijk Turks bij La Cazulea en Dunya Lokanta.

Hoe raakte blonde Peruviaanse hier verzeild?

Als er op deze kruising dan toch een mozaïek aan nationaliteiten z'n smakelijke plek krijgt, past Claudia Nagaro daar moeiteloos tussen. Eerste vraag aan deze blonde Peruviaanse is dan ook: 'Hoe ben je hier verzeild geraakt?'

Ze antwoordt in het Engels (dat gaat haar beter af dan Nederlands, zegt ze): 'Ik ben naar Utrecht gekomen om theater maken te studeren en ik heb hier zo'n achttien jaar als freelance regisseur en actrice gewerkt. I love to eat en ik kom uit een land waar iedereen het altijd over eten, eten, eten heeft. De laatste tijd begint men in Europa ook de Peruviaanse keuken te ontdekken. Jullie schreven er ook over op De Buik, toch?' [Red.: Ja, inderdaad!).

Met een dromerige blik in haar ogen vertelt ze over de Europeaanse, Spaanse en Afrikaanse invloeden, maar hoe ook de Chinezen en Japanners hun stempel hebben gedrukt op de traditionele Andes-keuken. Bijvoorbeeld in 'lomo saltado' (gezouten rundvlees), waarin de melting pot van Peru tot uitdrukking komt: een Chinees gerecht, aangevuld met ingrediënten uit de Andes. De fusion keuken in Peru is al honderden jaren oud.

'Van het een kwam het ander: ik leerde koken in Nederland, ging in m'n vrije tijd wat experimenteren en voor mensen koken: a bit gezellig! Toen kwam er een baby, ging ik steeds meer koken en minder in het theater doen, dus dacht ik op een gegeven moment: why not?

Voor een restaurant was ik nog niet klaar, ik had een New York Deli in gedachten toen ik met Bio Bodega begon: sandwiches, een gerecht om mee te nemen voor thuis, groenten, wat fruit en kleine boodschappen. Vandaag in de vitrine: zwartebonenstoofpotje met groenten en natuurlijk veel kaas. Gisteren had ik speltlasagne. Ik maak elke dag iets anders, afhankelijk van de aanvoer, het weer en mijn humeur. Meestal vegetarisch of vegan en één keer per twee weken maak ik vlees. Maar ik maak soms ook iets waar mensen om vragen, als ik de spullen daarvoor in huis heb. Challenge my creativity haha!'

De buurvrouw bakt glutenvrije cakejes en cookies

Op de toonbank staat de soep van Kromkommer, brood van Handgemaaktbrood en op zaterdag van Jeroen Bakt Brood, muffins en koekjes van Kroon. De buurvrouw bakt elke week glutenvrije cakejes en cookies voor Claudia. In de koeling kaas van Bastiaansen en truffelmayo van De Smaak Van, maar ook melk, yoghurt, mozzarella en van die kleine dagelijkse dingen die je zo maar nog even nodig kan hebben. Daar is behoorlijk veel van: Hoeksche chips, noten, muesli, granen, bio wijnen, etc.

Of alles biologisch is? '95% en anders is het uit de buurt, zoals de groenten van Rechtstreex en Uit Je Eigen Stad.'

Claudia zelf woont om de hoek en geniet van de leuke sfeer die de restauranthouders met elkaar hebben. 'Ik had nog geen tafeltjes toen ik begon, dus zei de buurman van La Cazuela: waarom niet? Leen maar van mij. Binnenkort heb ik mijn eigen mooie tafels.'

Je bent zeven dagen per week open. Doe je alles alleen?

'Om alles goed te draaien heb ik wat hulp. Ik heb een meisje dat een paar dagen komt helpen, mijn man helpt met openen en sluiten en ik heb altijd extra schortjes hangen voor vriend(inn)en die komen helpen.'