Geheime bar in Schiedam lokkertje voor Loopuyt-gin

David Trampe is Dr Cocktail af. Hij is, zoals hij zegt, aan 'een nieuw avontuur' begonnen, iets in Schiedam, iets met een oude jeneverstokerij, iets met gin. Kijk ? dan heb je mijn belangstelling al. Op de dag zelf, niet lang voor het afgesproken tijdstip, appt hij het adres waar ik heen moet. Het is zo'n koude, donkere decemberavond waarop je liever thuis blijft.

Maar als de plicht roept, sta ik mijn mannetje. Bovendien prikkelt de geheimzinnigheid waarmee deze afspraak is omringd mijn nieuwsgierigheid. Omdat David me 'uiteraard een gin & tonic hier en daar' in het vooruitzicht had gesteld, weersta ik de neiging om met de auto te gaan en stap ik op de fiets.

'Wil je de ijskelder zien?'

Nadat ik heb aangebeld bij het statige negentiende-eeuws pand in Schiedam, zegt een stem door de intercom: 'Mijn man komt eraan.' Dat blijkt Jan van Stigt Thans te zijn. 'Welkom, welkom,' zegt hij. 'Wil je de ijskelder zien?' Hij gaat me voor door een hoge, ruime, met marmer beklede hal, een trapje af naar het souterrain. 'Daar is de kluis,' zegt hij, wijzend op wat inderdaad onmiskenbaar een kluisdeur is. 'Dit pand heeft vroeger ook dienstgedaan als bank. Hier zijn de kluisjes waar de gasten hun telefoon in moeten leggen. Want er mogen geen foto's worden gemaakt.'

Aha, zeg ik en ik denk aan de foto die bij dit stukje moet. Maar ík mag wel foto's maken in de 'speakeasy' waar we zo heen gaan. Eerst de ijskelder. 'Vroeger,' vertelt Jan, die me nauwelijks tijd laat om me van mijn jas te ontdoen, 'waren er geen koelkasten. Het ijs werd uit de vaarten gehakt en moest dan lang worden bewaard. Dat deden ze in ijskelders. Ik ontdekte dat dit huis er een heeft, kijk, hier is de doorgang, die was dichtgemetseld. Het ijs werd in deze goed geïsoleerde ruimte opgestapeld en dan hakten ze steeds een stuk af, net wat ze nodig hadden. Ze konden wel driekwart jaar met zo'n ijsvoorraad doen.'

Hij opent een dikke deur en nodigt me uit naar binnen te stappen. De gewelfde ruimte is leeg. Ik blijf op de drempel staan, want als Jan de deur achter me in het slot gooit, weet niemand dat ik hier ben.

Onzin, natuurlijk.

'Maar je komt niet voor de ijskelder,' zegt Jan, 'maar voor...'

'Ja,' zeg ik, 'ik kom voor David die...'

'Volg mij.'

Ineens sta ik op een grote zolder

Ik loop achter Jan aan, door de gemarmerde hal, door een voornaam kantoor dat veel ruimer is dan de ramen vanaf de straat deden vermoeden naar een glazen serre. Die leidt naar een achterhuis: weer een kantoor, dit keer met een sterke jarenveertigsfeer. 'Dit is mijn dagelijks werk,' zegt Jan. 'Overdag zit ik in de verzekeringen.'

Hij gaat me voor een smalle trap op. Ineens sta ik op een grote zolder. 'Welkom in de speakeasy,' zegt Jan terwijl hij een weids gebaar maakt. Langs de lange wand met een rode lichtreclame voor Loopuyt staat een imposante bar. Daarachter ontwaar ik David, dokter af. 'Zal ik iets lekkers inschenken?' Goed plan. Jan wijst om zich heen. Ik zie een kleine boksring. 'Ja, we houden wel eens een gevecht. Mét gokken. En daar zie je de barbershop waar je je kunt laten scheren.' Ik kijk mijn ogen uit en probeer te bepalen hoe deze speakeasy ten opzichte van de straat ligt.

Een speakeasy was in de jaren van drooglegging in Amerika een illegale kroeg waar je niet alleen clandestien whisky kon drinken, maar ook kon gokken of je kon uitleven met dames van plezier. De sfeer lijkt me goed getroffen. Het ijs tinkelt in onze glazen als we proosten. We drinken Loopuyt-gin met Loopuyt-tonic.

Handelaren in jenever en verzekeringen

Jan van Stigt Thans was, vertelt hij, altijd al een liefhebber van Schiedamse korenwijn. Op een bepaald moment deponeerde hij de naam Loopuyt, die had toebehoord aan een achttiende-eeuwse jeneverstoker die zijn producten over de hele wereld verkocht. Behalve in jenever deed de oorspronkelijke Loopuyt in verzekeringen. Zo verzekerde hij bijvoorbeeld alle molens van Schiedam tegen alle mogelijke gevaren. Hij verdiende zijn geld dus met dezelfde combinatie van beroepen als Van Stigt Thans.

Loopuyt wordt nu nieuw leven ingeblazen met de introductie van een nieuwe gin waarvan alle twaalf ingrediënten apart worden gedestilleerd. Jan somt op: jeneverbes, kardemom, koriander, kinabast, nootmuskaat, framboos, grapefruit, lavendel, curaçaoschil, gojibes, inca's en moerbeiboombes. Het is deze wijze van produceren die Loopuyt gin, verzekert (ahum) de stoker mij, uniek maakt. Andere stokers gooien alles bij elkaar en maken daar een destillaat van. Daarom mag deze ook wel € 39,95 kosten.

Wat deze speakeasy met die nieuwe gin te maken heeft? Hèhè, daar komt de aap uit de mouw. Op de dop van elke fles Loopuyt, zit een muntje. Als je dat lospeutert, zie je aan de achterkant een code. Toets je die in op de site van Loopuyt, krijg je een uitnodiging om een bezoek van twee uur te brengen aan deze geheime bar in Schiedam. Jan van Stigt Thans glimt er van als hij het vertelt.

Toch moeten we nog even wachten, want de eerste flessen worden pas volgende week geleverd en de site is ook nog niet in de lucht. Maar dat komt goed.

Op de foto boven: David Trampe met een fles Loopuyt-gin, Odille Hemmen van de wijnhandel aan de Nieuwe Binnenweg en Jan van Stigt Thans, nippend aan een Raspberry Beret, zo genoemd naar het liedje van Prince. Hieronder: zicht op de geheime bar.