Het stufidiner: Anniek & Sophie aten bij Sahlan

Het is weer tijd voor het tweede stufidiner, want zodra de studiefinanciering is gestort gaan mijn vriendinnetje Sophie en ik uit eten. De regels zijn simpel: voor €25,- per persoon eten in Rotterdam én het restaurant moet voor ons beiden een nieuwe plek zijn. Deze maand: Sahlan aan de Rodenrijselaan.

De vele lampjes met hun vrolijke licht schijnen ons op straat al tegemoet. Sahlan is een knus ogend restaurant, gevestigd in een hoekhuis. Binnen worden we verwelkomd door de gastheer die ons vriendelijk toelacht en heerlijke geuren waaien onze koude neuzen in. Gelukkig is er nog een tafeltje vrij. Eenmaal aan tafel hebben we goed de tijd om rond te kijken. Sahlan voelt alsof je in de woonkamer van je Turkse buurvrouw zit, met oude prenten aan de muur en een zee oosterse, gekleurde lampen.

Kiezen is schier onmogelijk

Vanaf ons tafeltje kunnen we ook een beetje in de keuken kijken. Het keukenpersoneel is hard aan het werk om voor alle gasten iets lekkers op tafel te toveren. Het personeel is erg vriendelijk en vertelt vol enthousiasme over het eten. De menukaart valt ons bij aubergine-fans goed in de smaak. Al is het kiezen voor een hoofdgerecht lastig. Nemen we de lamsgehaktballetjes, de opgesneden aubergine, gegrild kalfsvlees of toch de dorade?

Uiteindelijk besluiten we om maar een voorgerecht te delen: we dippen Turks brood in humus en közde patlican (gestampte aubergine met knoflook en yoghurt). Verder staat er ook een mix van andere smeersels op de kaart – en na wat subtiel gespiek bij onze buren, lijkt dit ook een aanrader voor mensen zoals wij die niet kunnen kiezen. Als hoofdgerecht nemen we karni yarik (opengesneden aubergine, gevuld met lamsgehakt en room) en yersik köfte (gegrild lamsgehakt gevuld met abrikozen, geserveerd met gebakken spinazie en champignons in moerbeisaus).

Hoe het smaakt

Bij de huisgemaakte humus proef je goed de tahin. Die auberginedip is ook heerlijk, al herkenden we de aubergine eigenlijk niet terug. Alle dips worden geserveerd met een mandje Turks brood en dat is zo lekker dat we blijven dooreten. Daar gaat ons voornemen om veel ruimte voor het hoofdgerecht te bewaren. Die worden namelijk niet lang daarna opgediend en we gaan we wederom in het kader van ‘sharing is caring’ te werk.

Karni yarik betekent letterlijk ‘opengesneden buik’; perfecte naam voor het opengesneden buikje van de verrukkelijke, zachte en smaakvolle aubergine met lekker gekruide vulling. Het gegrilde lamsgehakt is een waar feestje en wordt geserveerd in rolletjes gevuld met abrikozen en noten. De spinazie en champignons zijn zoetig en maken samen met de rest een top gerecht. We kunnen zelfs niet kiezen welk gerecht nu zou kunnen ‘winnen’ van de twee.

Ter afsluiting drinken we verse muntthee met een fijne Turkse bonbon. Als we weggaan, zwaait de gastheer ons uit en zijn we zijn het er roerend over eens: Sahlan is geweldig en we komen hier zeker nog eens terug.