Bij Dunya Lokanta eet je mezze met de hand

De Proveniersstraat blijft voor mij een ongrijpbaar stukje Rotterdam. Meer dan een sluiproute van Rotterdam Centraal naar Hofplein, vind je in dit straatje Bourgondische levendigheid. Op het kruispunt met de Molenwaterweg springt iets dat doet denken aan een dorpspleintje, voorzien van een koffietentje (BOOON), een biologische lunchroom (Biobodega) en 'dorpseigen' horeca, uit de grond. Hier bevindt zich Dunya Lokanta; een Anatolisch en Mesopotamisch restaurant dat je makkelijk over het hoofd ziet. Met zoveel nieuwe hippe tentjes schiet het bezoeken van een vertrouwde bekende in eigen wijk er soms bij in. Reden om vanavond mijn verlate verjaardagsdiner op loopafstand te verorberen. 

Pide uit de pan met Oosterse dips

Het is druk bij Dunya vanavond, zoals het hoort in een Oosters lokanta. Dit type restaurant, dat het midden houdt tussen een goed aangeschreven trattoria en een betaalbare dorpskantine, is in het Midden-Oosten bijzonder populair. Ook in Rotterdam, zo merk ik aan het vrolijke geroezemoes dat de ruimte van Dunya Lokanta vult. Mijn tafelgenoten en ik banen ons een weg tussen de drukbezette tafeltjes waarop reeds mezes en grill schotels staan uitgestald. Gelukkig heb ik gereserveerd, want hoe warm de sfeer ook voelt: overduidelijk kan niet iedere spontane voorbijganger van een plat du jour worden voorzien. 

Onze serveerster, gekleed in harembroek, wijst ons een plekje achterin het restaurant. Ik ben verrast door de gekke hoekjes, trappetjes en nisjes. Niet wat je verwacht achter de 19e-eeuwse gevel aan de buitenzijde van het pand. We nemen plaats aan een klein tafeltje en zitten op stoelen verborgen onder Perzische tapijten. Ik droom even weg naar mijn tot nu toe enige Oosterse ervaring, afgelopen zomer in de straatjes van Istanbul. 

Een blik op de menukaart maakt mijn fata morgana compleet: linzensoep, filohapjes, humus en baba ganoush. De ruime keuze aan Oosterse tapas vraagt eenvoudigweg om een ‘shared dining’ zodat we van verschillende lekkere dipjes met versgebakken pide kunnen proeven. Echt vers, zo blijkt, want 'net als op vakantie' bakt een dame 'live' grote flatbreads op een Oosterse pannenkoekplaat. Een avondje Mesopotamisch dineren blijkt daarmee meteen al een totaalbeleving. Zelf stukken brood afscheuren van een warme pide en dan lekker met je handen door de tzatziki (yoghurt) en ezmesi (pittige dips) gaan. Dunya Lokanta is het type dorpsherberg waar je je onmiddellijk thuis voelt.

In vuur en vlam voor authentiek food

Nieuwsgierig als ik ben, speel ik de toerist in het restaurant. In de open keuken van Dunya Lokanta wordt lamsvlees gestoofd of gegrild volgens authentiek recept. Dat is de filosofie van Dunya; aandacht voor natuurlijke smaken door gebruik te maken van eeuwenoude recepten en bereidingswijzen. Het Oosters vuur wordt letterlijk warm gehouden in de houtskooloven. Hierin verdwijnen vleesschotels, zoals de Karafırın piliç sarma (kippendijen met spinazie, champignon en pijnboompitten) die later bij ons op tafel verschijnt. Maar ook de Imam Bayildi (vegetarische aubergine vulling met kaas en groente), waar ik deze avond voor kies en de Mesopotamische pizza's (pides) worden gebakken in een open vuur. ‘Dat zorgt voor een karakteristieke smaak’, verklapt de chef aan mij. 

Wij proeven vooral dat Dunya's dishes héél lekker zijn: kruidig, subtiel, mals en bijzonder goed in combinatie met de licht beboterde rijstcake die als side dish wordt geserveerd. Zo lekker dat ik mijn bord aflik om geen knoflooksaus verloren te laten gaan. Het mag, zo stel ik mezelf gerust, want aan de Mesopotamische keukentafel eet men toch ook met de hand?

Beter een goede buur…

Voor vanavond zijn onze buiken meer dan goed gevuld, waardoor we een nagerecht aan ons voorbij moeten laten gaan. Een keuze waar we ongetwijfeld spijt van krijgen, want ook de desserts van Dunya zien er smakelijk uit: roomyoghurt met walnoten en honing, baklava en een exotische combinatie van pompoen en boerenijs (kabak tatlisi). Het is maar goed dat Dunya mijn achterbuurvrouw is en voorlopig ook nog wel zal blijven. Ik heb het gevoel dat dit weleens mijn stammtisch kan worden na een vakantie in Iran deze zomer. 

Dunya is een dorpseethuis dat een bezoekje meer dan waard is. Voor zowel het buurtgevoel als de smakelijke keuken kun je hier terecht. Een allergie voor gezellig geroezemoes en prettige chaos? Dunya kan ook voor catering worden benaderd zodat je van uitgebreide rijsttafels en wijnen in je eigen dorpskantine kunt genieten. Trek wel je harembroek uit de kast, want alleen dan is het plaatje compleet!