Villa Augustus: parel waar je graag de stad voor uit gaat

Het is in elk geval míjn favoriete lunch- en dinerbestemming in een ruime cirkel rondom Rotterdam. Liefst ga ik er vanaf de Willemskade met de Waterbus heen. Die doet er stroomopwaarts maar een klein uur over en zet je bijna voor de deur van het voormalige waterzuiveringscomplex af. Die reis over de Nieuwe Maas en de Noord maakt al indruk op de niet-Rotterdammers die ik bij die gelegenheid dikwijls meeneem, en de eerste aanblik van het Villa-terrein zelf doet in zo'n gezelschap dan moeiteloos de rest. Elke nieuwe bezoeker van het hotel-restaurant moet op dat moment per slot van rekening toch even naar adem happen.

Om die reden duurt het ook altijd wel een poosje voordat je in Villa Augustus in de grote eetzaal of op het terras aan je gereserveerde tafel kunt aanschuiven. De verleiding om eerst door de grote moestuin te wandelen, het hotel en de limonaia (het glazen huis waarin de citrusbomen overwinteren) van binnen te bekijken en in het marktcafé te gaan shoppen, is voor vrijwel iedereen te groot. Als er in het hemelse paradijs nog ooit plannen worden uitgebroed voor een upgrade van de voorzieningen, dan moeten Petrus en de zijnen toch vooral ook even in Dordt gaan kijken.

Het mooiste plekje van Villa Augustus is tevens het geheimste. Het openbaart zich aan de hotelgast die de door Dorine de Vos ingerichte, hyper-romantische kamer in de giardino segreto, de verborgen tuin, boekt. Ik ben er geweest, maar naar goed Italiaans (maffia)gebruik moet ik mij houden aan de omerta, de zwijgplicht die Villa Augustus iedere bezoeker oplegt die ooit in die bijzondere kamer verbleef. Op die manier blijft de verrassing voor iedere volgende gast intact.

Kunstenaar en ontwerper Dorine de Vos tekende, net als in Hotel New York, voor het gehele interieur en de aankleding van Villa Augustus. Op zijn beurt is Daan van der Have het brein achter de tuin, die alle biologisch geteelde gewassen voortbrengt die in het Nederlandse klimaat mogelijk zijn. Er wordt door twee vaste tuinlieden zo’n vierhonderd keer per jaar in gezaaid en geoogst. De opbrengst ervan voorziet lang niet in alle behoeften van de eigen keuken van Villa Augustus, er komen zodoende ook veel groenten en vruchten uit de Hoeksche Waard die kant op.

Altijd druk, maar de sfeer blijft ingetogen

Terwijl Hotel New York met zijn permanente drukte en zijn grote brasserie-kaart zo’n beetje de Nederlandse pendant van La Coupole in Parijs is geworden, heeft het amper minder drukke Villa Augustus zijn landelijke, ingetogen sfeer aardig weten te bewaren. Jawel, er zijn dagen dat álle babyboomers en pensionado’s van Nederland er tegelijkertijd lijken te eten. Maar de orkaan van geroezemoes en messengekletter die dagelijks door Hotel New York raast, blijft in Dordrecht goeddeels achterwege.

Villa Augustus verwijst in naam en styling naar een oud-Romeins lustoord, en de beste gerechten op de kaart zijn dan ook van Italiaanse snit. De pizza’s uit de houtoven, met broccoli en gorgonzola (klein € 7,50, groot € 12,50), zijn de bestsellers, zelf neem ik regelmatig de rijkgevulde rijst pescatore met inktvis, langoustine en mosselen, die vergezeld gaat van een witlofsalade, raapstelen en koolrabi (€ 21,50). De salades uit eigen tuin zijn net zo joyeus, of je nou de kleine portie (€ 4,50) of voor anderhalve euro meer de grote bestelt. Op het krijtbord boven de keuken staan bovendien altijd interessante dag- en weekspecials, waarbij verse seizoensgroenten de boventoon voeren. Voor het overige lijkt de kaart van Villa Augustus best veel op die van Hotel New York: de schaal- en schelpdieren, garnalenkroketjes en boquerones ontbreken dus niet, en er is ook hier een ruim assortiment aan boterhammen, hapjes en zoetigheden.

Super-populair bij de al genoemde pensionado’s en babyboomers is de afternoon tea à €19,50 pp. Er komen in Villa Augustus nog nét geen busladingen van deze geliefde bevolkingscategorie op af. Complete families die wat te vieren hebben, weten het restaurant ook te vinden. Fijn daarom dat de eetzaal zo is ingedeeld dat je er ook 'gewoon' met zijn tweeën of zelfs alleen rustig kunt eten. Ik heb er zo ooit Mark Rutte in zijn eentje gespot, en voor wat het waard is: ook hij leek het in de Villa prima naar zijn zin te hebben.