Bijzondere wijnproeverij: wijn proeven nieuwe stijl

Eleftheria Karyoti is Grieks. Ze houdt van wijn – wat niet raar is als je ouders wijnmaker zijn en je broer vinoloog – maar had genoeg van deftige proeverijen waarbij je de wijn niet doorslikt en moeilijk kijkt. Dat kon volgens haar anders. Met haar tweede Rotterdam Wine Lovers laat ze je op een prachtige locatie in Rotterdam kennismaken met de wijnen uit onder andere haar geboorteland.

Groene deur aan de zijkant van het oude postkantoor aan de Coolsingel. Helemaal naar de bovenste verdieping. Het voelt alsof we een geheime kamer betreden als we bij de enorme loft zijn aangekomen. In wat overdag het kantoor van Urban Photo Collective is, wordt nu druk gekookt door de mensen van What About Leo. De eerste flessen worden ook alvast ontkurkt. We krijgen een glas Biassioto Prosecco en Eleftheria - ‘Elef is oké’ - legt ons uit wat we gaan doen. We gaan acht wijnen proeven en bij elke wijngang krijgen we een passend Italiaans hapje. Dat is even slikken - letterlijk - want ik heb thuis mijn eerste glas rood al gedronken. Acht wijnen, daar gaan we!

What About Leo, de 'social grocery'

Elefs vrienden van What About Leo staan druk te koken in een geïmproviseerde mini-keuken. What About Leo is een ‘social grocery’. Tommaso, een van de oprichters, legt het concept uit. Een paar jaar terug ging hij naar Italië om eens te kijken hoe Parmigiano Reggiano gemaakt wordt. Daar ontmoette hij kaasmaker Leonardo. Ondanks de geweldige Parmezaan die Leonardo in zijn kleine fabriek maakte, had hij maar een paar (lokale) klanten. En grotere bedrijven, daar begon Leo liever niet aan, dat zou hem namelijk dwingen groter te produceren. Hij was bang dat hij dan aan kwaliteit zou moeten inboeten. Tommaso bedacht daarom samen met vrienden een soort crowdfund-platform voor de beste kaas, olijfolie en ham uit Europa. In plaats van iets in je eentje te bestellen, koop je de producten bij What About Leo in een groep. Zo help je de kleine producent, zijn de (verzend)kosten lager en blijft de ecologische voetafdruk minimaal. En, waar het uiteindelijk om draait, jij hebt een onwijs goed stuk Parmezaan op je kaasplank.

DOC Prosecco met San Daniele prosciutto

Elef trapt af met een natuurlijk gefermenteerde DOC Prosecco uit een vallei naast Valdobbiane, gecombineerd met een flinterdun gesneden San Daniele Proscuitto. Normaal ben ik niet zo’n bubbelliefhebber, maar deze droge, gelaagde prosecco is raak. En geen flauwe ham ook – deze ham won een prijs van Gambero Rosso (de Italiaanse Michelin). Deze San Daniele wordt hoog in de bergen 24 maanden gedroogd. Door de schone lucht is er minder zout nodig om hem te drogen, waardoor ‘ie milder en zoeter wordt. 

Wit: Grieks 

Dan twee witte wijnen uit Griekenland. Eerst de Avantis Estate Malagouisia, die voor 100 procent bestaat uit de oorspronkelijk Griekse druif Malagouisia. Daarna een Sillogi Moraitis van de Paros eilanden. De eerste proeft alsof er kleine roosjes door de druiven zaten, de tweede  smaakt een stuk frisser. Bijzonder, ik heb nooit eerder Griekse wijn gedronken; ze smaken anders dan alle andere wijnen die ik ooit heb geproefd. De wijn past goed bij de tapenade van courgette, artisjok, aubergine en rode pepers en de pasta met verse pesto. Tussendoor moet er een glaasje water worden gedronken, want de pepertapenade is toch best pittig voor sommige wijnproevers.

Rood: Frans met Malbec en Confit de Canard

Vervolgens proeven we twee Malbecs (2012) uit Cahors, ingeslagen bij Chateutjes op de Zwart Janstraat. We proeven en vinden dat de tweede Malbec wat zachter is. Bij de wijnen krijgen we een ongekend mals stukje eend. Een lichte rooksmaak, vlees dat smelt in je mond, nauw aansluitend bij de pittige Malbecs. Dat we de free-range eend - bijna oneerbiedig - geserveerd krijgen op een papieren bordje en met een plastic vorkje opeten, doet nul af aan de smaak. De knapperige huid is mooi van smaak, en het vlees, dat is gepocheerd in zijn eigen vet, valt uit elkaar van malsheid.

Rood: Italiaans paradepaardje

Wanneer Elef de volgende fles opentrekt, klinken er al wat vreugdekreetjes. We drinken namelijk de beroemde Tedeschi Amarone ‘Della Valpolicella’ uit 2010. Een rode wijn waar de Italianen misschien nog wel trotser op zijn dan op hun pasta’s. De druiven worden eerst wat ingedroogd, voordat het sap eruit wordt geperst. Dit is heel bijzonder: de structuur vol en zacht, de smaak van bloedrode kersen, pepers en vanille en een afdronk die gelukkig nog minuten blijft hangen. Helaas kan er niet nog een glaasje ingeschonken worden; de fles is leeg .

Elef is nog niet klaar. We drinken de Torre del Falasco Valpolicella Ripasso Superiore uit Veneto, 2013. Erg intens, bijna richting port door de zoete start en het vervolg van pruimen en zoethout. Hier en daar worden de lege flessen nog stiekem ondersteboven gehouden voor een laatste drup. Onze aandacht wordt echter al snel naar de gigantische plank Parmigianno Reggiano D.O.P getrokken. Dit is de legendarische kaas van Leonardo, waar What About Leo naar is vernoemd. Tommasso brokkelt de kaas af met een soort dolk. De Parmezaan is 24 jaar gerijpt en je proeft goed de kleine zoutkristallen. Die trekken er vanzelf in doordat de kaas in een zoutbad heeft gelegen.

Geurige dessertwijn

We sluiten de avond af met een Vin Santo del Chianti Classico D.O.C. uit Toscane, een geurige dessertwijn. De lange tafel in het midden van de loods staat inmiddels vol met lege flessen. Elef schenkt de glazen nog eens vol, schudt handen en bedankt iedereen. Tijdens de volgende editie (op 5 februari) worden er wijnen geproefd waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord. 'Wijnen uit landen waarvan je niet wist dat ze wijn maakten of speciale methodes hanteren; echt de underdogs van de wijnwereld.' Ondertussen heb ik mijn vrienden al gewaarschuwd; hou 5 februari vrij in je agenda!