Florent de Keizer helpt je aan de koning van de truffel

Mmmm, dun geschaafd over je omelet of pasta, beetje peper, boter en verder niet te veel getut. Ja, dat is echt... engeltjes die over je tong je-weet-wellen. Maar om nou zo'n knoeperd van een truffel in huis te halen, dat is toch wel even slikken. Qua prijs dan.

Aardpeerstamppotje knapt er zó van op

Natuurlijk, je hebt er dagen lol van, je pasta en aardpeerstamppotje knappen er zo van op. En de volgende dag over de risotto, of in een lekker smeuïg omeletje... Ja hoor, kom maar op, en al helemaal zo richting de kerst. Waar sommigen zich verlustigen aan bijvoorbeeld wagyu-rund (zie ook elders op De Buik), mag ik me dan één keer per jaar vergalopperen aan truffel? Bij wijze van vleesvervanger, ha!

Een paar maanden stuitte ik geleden per ongeluk op de website van Florent de Keizer van Dutch Truffle. Die webwinkel bleek op nog geen honderd meter van mijn huis te liggen. Gisteravond kwam het bericht dat de witte truffel was gearriveerd.

In het raam naast de voordeur van Dutch Truffle hangt een plakkaat: Truffière protégée par la loi. Als de voordeur openzwaait, komt mij niet alleen een keurige meneer, maar ook een onmiskenbare truffelgeur, tegemoet. Florent de Keizer heeft sinds 2005 zijn webwinkel in truffels, ooit begonnen toen hij even zonder werk zat. Zijn broer was met allerlei internetdingen bezig en zei: 'Waarom begin je niet iets op Startpagina?'

Goed plan, maar het moest ook wel iets zijn dat bij hem paste, iets nieuws was en ook iets aparts te bieden had. Truffel dus. Op een internationaal truffelcongres in Murcia kocht hij een kilo truffel en die was hij zo kwijt in Rotterdam.

Toen het jaar erna door deze en gene werd gevraagd of hij nog aan van die lekkere truffels kon komen, was de tijd rijp voor de webwinkel.

Niet vacuüm verpakt: piepschuim, koelblokje

Hij ging aanvankelijk met Franse leveranciers in zee, maar ontdekte al snel dat Italianen topkwaliteit leveren en ook bereid zijn om de truffels rechtstreeks naar de klant te sturen en dan niet vacuüm verpakt, zoals je vaak ziet. Nee zeg, dat maakt dat het vocht niet weg kan en dat de truffel beschimmelt en bederft. De twee Italiaanse 'truffelhuizen' waarmee Florent zaken doet, verpakken de truffel(s) in een piepschuim doosje met een koelblokje erin. Vandaag voor 11.00 uur besteld, de volgende dag bij de klant in huis. IJs en weder dienende natuurlijk.

Belangrijk ook, want de witte truffel blijft maar zes tot zeven dagen goed. Met de herfst- en wintertruffel heb je wel wat meer speling, maar de koning van de truffels is de witte.
Dit jaar is de oogst vroeg en van superkwaliteit. De witte truffel komt vanaf oktober zo'n beetje in beeld en dan komt vlak voor kerst meestal de zwarte truffel. Altijd spannend of die op tijd komt voor de kerstdiners. En hoe zit het met de zomertruffel, vraag ik? Florent bezweert me dat die minder lekker is dan de wintertruffel.

En wat kost dan zo'n witte truffel? Zo'n drie- tot vierduizend euro per kilo, afhankelijk van de grootte. Want hoe groter hoe beter. Nondeju! Maar de smaak is zo intens dat je genoeg hebt aan tien gram de man.

Niet meekoken, hoor, de witte truffel

Nóóit meeverwarmen in je gerecht, hoor, die witte truffel! Dat kan wel met andere truffels trouwens. De zwarte (winter)truffel kost zo'n duizend euro per kilo en de veel minder intense herfsttruffel is er al driehonderd euro per kilo. Gewoon koel bewaren in keukenpapier, in een bakje ongekookte rijst of tussen je eieren. Die gaan er heerlijk van geuren. Gratis en voor niks.

Intussen staat er almaar een bakje met witte truffels voor mijn neus, de geur is bedwelmend.

Als ik – nog half bedwelmd door die witte truffels – opsta om te vertrekken, pakt Florent een stuk keukenpapier en rolt er een witte truffel in. Voor mij. Naar huis fietsend met mijn gouden cadeau ruik ik uit mijn tas de grondige luchten opstijgen. Vanavond maak ik linguine alla carbonara, met witte truffel. Daar ga ik lekker van genieten.