Jack Wouterse woont en eet in de stad die bij 'm past

'Met de bus naar de HEMA om tompoucen te halen en de belofte van rookworst als ik mee zou gaan. Dat is een sterke herinnering die ik heb', zegt Jack Wouterse op mijn vraag over welke plek eten innam vroeger bij hem thuis. En: 'Eten is het leukste wat er is, leuker dan seks. Je houdt 't ook een stuk langer vol. Probleem is dat ik niet goed weet wanneer ik moet stoppen', zegt hij met een grote grijns. Dat begint goed: we zijn nog geen vijf minuten in gesprek.

Jack zit nog na te dampen van zijn optreden in Samurai, een indringende en prachtige lunchvoorstelling, die hij samen met regisseur Yahya Gaier (in een mime-rol) speelt. Vorige week was de première en de recensies zijn alom lovend. Een nieuw fenomeen bij het RO Theater: eerst lunchen met allemaal Rotterdamse producten, vervolgens de voorstelling Samurai die precies een uur duurt, zodat je daarna gewoon weer aan het werk kunt. Of in het weekend de voorstelling gecombineerd met een thé-dansant na afloop.

Hoe lang ben jij al Rotterdammer? 'Al heel lang voor mijn gevoel, maar het is ongeveer vijf jaar nu. In Amsterdam voelde ik me altijd alsof ik in Madurodam was, en dat met dat grote lijf van mij. Ik ben een sloper, weet je. Rotterdam was nieuw en uitdagend voor me, is steviger en zit vol mooie plannen. Deze stad past me beter. De Buik van Rotterdam: dat zou een goeie bijnaam voor mij zijn trouwens, haha.

'Ik ben trots op Rotterdam en ook op het RO Theater. Wat wij hier mogen doen, is heel spannend. Het RO is zo gevarieerd, met al die zelfgemaakte voorstellingen, van monologen tot grote familievoorstellingen. Dat kan allemaal. Het is een soort gebalde kwaliteit, authentiek en vooral geen middelmaat. Het is altijd spannend. Het stinkt ook een beetje, het klopt niet allemaal, het is ongepolijst, er worden dingen echt aangekaart. En dat heb ik niet eerder gezien. Echt fantastisch dat dit kan hier.'

Hoe zit het met je boodschappen: doe jij die alleen nog maar bij C1000? 'Tuurlijk, dat spreekt voor zich (lacht). Maar nee, dat zou voor mij niet genoeg zijn. Ik ga graag naar een echte vakman, dus een goeie groenteboer, zoals Vreugdenhil op de Karel Doormanstraat. En een lekkere slager, zoals Van Rijn in Blijdorp. Daarnaast geniet ik echt zó van de Rotterdamse Oogstmarkt, met z’n worsten die nergens anders te krijgen zijn, waanzinnig lekkere kazen en al die groenten... Ik betaal liever wat meer voor mijn eten, vooral vlees, als ik weet dat het goed geleefd heeft.”

Je kookt graag, als ik het zo hoor. Wat betekent ’t voor jou om in de keuken bezig te zijn? 'Koken is voor mij uit de spanning van het optreden stappen. Me op iets heel anders concentreren. Het biedt tegenwicht aan mijn toneelleven om me met chirurgische precisie op een tomaat te werpen. Of om een groot stuk vlees te ontleden. Dat is mijn mindfulness en mijn ontsnapping aan de spanning. Ik kan gerust zeggen dat ik de lekkerste soep van Rotterdam maak. Zo’n pan soep, met de mooiste zelfgetrokken bouillon, goed vlees en lekkere groenten, daar zit diepte en poëzie in. Het is net als met luisteren naar klassieke muziek: als je dat vaker doet en met aandacht, ga je steeds beter de diepte en de bedoeling begrijpen. Voor mij dus geen bouillonblokjes in de soep. Dat is net zo vlak van smaak als een hamburger van McDonald’s: smaakt naar niks, houdt je voor de gek.

'Voor mij gaat eten ook steeds meer om het samen zijn en delen met mensen. En mijn droom is om als een Italiaanse familie aan een grote tafel urenlang in de tuin te eten. Vind ik een prachtig beeld.'

Je hebt een haat-/liefdeverhouding met eten, prachtig verbeeld in SLAAF. Je verslavingsgevoeligheid ligt daarbij altijd op de loer? 'Ja, ik ben heel verslavingsgevoelig, dus zeker ook met eten. Dat heeft sterk met momenten te maken. Mijn leven is behoorlijk onregelmatig, met repeteren en voorstellingen. Soms moet ik gewoon haringen scoren, dan ga ik zwerven. De snackbar kan ik tegenwoordig redelijk weerstaan, en ook met vlees en kaas gaat het beter. Maar het is zó lekker... En dan zwicht ik voor panini met kaas en worst of zo. Ik moet echt leren nee zeggen, ik moet ook afvallen. Ik heb laatst een nieuwe knie gekregen. Kijk (en laat het grote litteken zien, red.)! Maar dat betekent ook dat ik nu regelmatig ga sporten en hopelijk helpt dat.'

Waar ga je graag uit eten? 'Ik ga wel zo’n zes keer per jaar naar het Wereldmuseum en zeker een keer naar Parkheuvel. Lekker en een beetje op sjiek. Verder vind ik Mevrouw Meijer erg goed en gezellig, ga ik voor de beste sushi naar Sapporo in Prinsenland en kom ik vaak bij de chinees. Bijvoorbeeld bij De Lange Muur en die andere restaurants bij het station. En ja, natuurlijk heel graag bij Jenny van Asian Glories. Verder nog Zinc en Kip, De Harmonie en vroeger Eendracht. Nee, ik ben nog niet bij Dertien geweest. Kaat Mossel heeft trouwens prima biefstukkie, kom ik ook weleens. En een van mijn favorieten is De Keuken van Floris: is zo’n leuke gozer en lekker daar! Het enige nadeel is dat je met z’n allen tegelijk eet en daar heb ik het geduld niet voor. 

'Buiten Rotterdam is mijn absolute favoriet De Lindenhof in Giethoorn. Chef Martin Kruithof begrijpt precies hoe ik het lekker vind. Poef, alleen al wat hij met een mooi tomaatje kan. Bij hem waan ik me drie uur lang in de hemel.

'Sinds ik afgekickt ben, drink ik ook geen alcohol meer. Ik ben te mateloos. Het grappige, maar ook wel een beetje het treurige, is om te zien hoe je disgenoten het contact verliezen na een paar glaasjes wijn. Ze gaan dan ruzie maken of er komt geen zinnig woord meer uit. Ik neem water of thee en soms een fruitcocktail bij het eten en proef het eten nog wel naarmate de avond verstrijkt.'

Ik durf het bijna niet meer te vragen, maar heb je heimelijke genoegens die nog niet zijn langsgekomen? 'Ha, naast dat harinkie? Ja, visje doen hè, gebakken kabeljauw. Of een goeie kroket, liefst zelfgemaakt – helemaal niet moeilijk hoor, en anders van Van Dobben of Holtkamp.'

Heb je nog wat goede adressen voor ons? 'De spareribs van keurslager Van Rijn in Blijdorp, daar zit tenminste vlees aan. Ook heeft ie heerlijke procureurslappen en Iberico-ham. De loempia’s van De Loempiaman op de markt: hij maakt er minstens 3000 op een dag. En voor vis ga ik naar de Marokkaanse visboer Mediterranée op de Vierambachtstraat.'

Na afloop van het interview lopen we naar buiten voor een foto. Bereidwillig poseert Jack ('Lekker fake, allemaal hè?!') en dan springt vanuit het niets John Buijsman zo maar bij Jack op schoot. Waarvan konde. John meteen ook maar gestrikt voor een Buik-interview natuurlijk. Wordt vervolgd dus.

Het RO Theater verloot twee luncharrangementen voor Samurai onder de lezers van De Buik. Als je daarvoor in aanmerking wilt komen, stuur dan een mail naar communicatie@rotheater.nl. De winnaar krijgt zo snel mogelijk bericht.  

Samurai: 

RO Theater - 14 mei t/m 8 juni, aanvang 13 uur, kaarten à € 12,50 , inclusief lunch of thé-dansant € 20.

Op de foto: Jack Wouterse met John Buijsman.