Een tikkeltje eigenwijs je ding doen, met een tikkeltje Italiaanse gastvrijheid

Al loop je aan de overkant van deze oude Rotterdamse gracht aan de Hang, het kan niet zo zijn dat deze pui je is ontschoten in het straatbeeld. Tussen de Italiaanse en Rotterdamse bungelende vlag springt deze zaak er uit als een regelrechte kermisattractie. We hebben een afspraak met Danilo, de 31-jarige eigenaar van onder andere Pastabar Sicily in de nabijgelegen Markthal, die ons met een brede glimlach ontvangt. We merken meteen al dat we, naast zijn Siciliaanse achtergrond, met een rasechte Rotterdammer te maken hebben. Direct, lekker druk & bezig met van alles en nog wat.

Godzijdank zijn niet alle Italianen naar Amerika verhuisd

Naast de buitenkant van de zaak is het interieur ook bijzonder te noemen. Midden in de zaak hangt een beamer waarop muziekclip na muziekclip verschijnt. Danilo verklaart dat hij naast een Italiaanse look ook een kleine mix met Amerikaanse details heeft geprobeerd te behouden, wat hem erg goed is gelukt, maar dat moet je zelf maar is gaan ervaren.

Na een ferme Italiaanse handdruk van de bezige kok, die als een trotse pauw bij binnenkomst al een aantal gerechten van de kaart vers uit de oven op de toonbank schuift, beginnen onze buiken meteen te rommelen. Terwijl Danilo richting een van de koelkasten in de keuken loopt, vertelt hij dat hij bij ‘Cosa Nostra’ eindelijk zichzelf kan zijn en dat hij een gelukkig man is door precies te kunnen doen en laten wat hij wilt met deze zaak. Geen wonder dat deze zaak letterlijk ‘ons ding’ betekent in het Italiaans, maar dan laten we de benaming van de Siciliaanse maffia maar even achterwege. 

Uit de koelkast tovert Danilo een klein houten kistje met hierin de befaamde heetste pepers van de wereld die je met hun naam alleen al bang maken; de Carolina Reapers. Je raadt het al, bij Cosa Nostra kun je de heetste pizza uit Rotterdam eten. Uiteindelijk wil Danilo de heetste pizza van Europa kunnen voorschotelen. Zijn wij hier wel klaar voor op de maandagmiddag? Nee. Maar wij zijn van De Buik, dus wij schuiven aan. 

Niks Wall-of-Fame, Wall-of-Flame it is!

We beginnen met een aantal Italiaanse speciaalbiertjes, een goed stel verschillende pizza’s en sandwiches, de een wat pittiger dan de ander. Langzaam bouwen we op, waarna ook de verschillende hot sauces tevoorschijn komen. We proberen alles, de een met wat meer spijt dan de ander. Voor de echte waaghalzen tovert Danilo ook nog eens een échte Italiaanse lava-likeur tevoorschijn (je leest het goed, vulkanisch lava), waarbij zelfs de fles in vulkanische as is gegoten. 50% aan alcoholpercentage, vuurrood en je krijgt het er warm van. 

Terug naar het eten. Het is voortreffelijk, maar voor echte peper fans zullen de pizza’s al helemaal een ware droom zijn die uitkomt. Als je als doorzetter de Carolina Reaper Pizza op krijgt kom je zelfs met foto en naam op de ‘Wall of Flame’, die zich langzaam uit aan het breiden is met allemaal waaghalzen die het voor elkaar weten te krijgen. We sluiten af met een echte Italiaanse limoncello en een glaasje prosecco. Het mag dan wel maandagmiddag zijn, maar deze traktaties slaan wij natuurlijk niet af. 

Met een volle maag lopen we vol verbazing naar buiten, waarna we letterlijk worden uitgezwaaid door Danilo en zijn Italiaanse kok. De lunch is met vlag en wimpel geslaagd. En nog een geheimpje voor de mensen die ooit een bijzondere borrel willen geven; loop eens naar binnen en spreek Danilo aan, die heeft misschien wel wat voor je in petto…