Terras van Staal, midden in de bruisende stad

Goed plan: op een zwoele avond eten bij Staal Rotterdam. Internet belooft veel lekkers, het uitzicht is stads: koopgoot, Beurs/WTC en Coolsingel. Rotterdamser kom je het niet vaak tegen. Staal serveert dagverse, seizoensgebonden en vooral biologische producten en dat lusten we maar al te graag.

Overdag zit je hier heerlijk in de volle zon en leidt de mensenmassa je af. De naam Staal komt van vader en zoon Staal; de architecten die de laagbouw ontwierpen van Beurs-WTC.

Minder keuzestress

Het menu is overzichtelijk. Fijn: dat betekent minder keuzestress. Drie voorgerechten, vijf hoofdgerechten (twee vis, twee vlees, een vegetarisch) en drie nagerechten. Ik kies voor de rundercarpaccio. Samen met het knapperige broodje van Menno met verse kruidenboter, voorwaar geen straf.

Tegenover mij op tafel staat een ceviche van (duurzaam gevangen) tonijn met gemarineerde tijgergarnalen. De rauwe ui door de fijngehakte vis geeft een haringachtige beleving. Lekker voor wie van haring houdt. De riesling smaakt daar wél bij. Zoon krijgt, altijd sympathiek, onbeperkt kraanwater.

Saignant

De tweede gang brengt vlees voor de mannen, tonijn voor mij. Alle gerechten worden bereid op de barbecue, direct op het terras. De lamsburger komt, mooi rosé, op een grote Italiaanse bol met een flinke dot truffelmayonaise ernaast. De rundersteak van mijn schatje is ongevraagd saignant, maar gelukkig is dat hoe hij die graag heeft.

Mijn tonijn ligt te blinken in een fijne appelvinaigrette met kleine appelblokjes als garnituur. Een verrassend lekkere en welkome smaak naast de net iets te gare vis. De wittekoolsalade met ananas past bij de burger. Ik drink er een chardonnay bij. Tafelgenoot heeft een wat brutale Portugees. Smakelijk, hoor ik hem zeggen.

De lekkerste van alle restaurantfrietjes

De frietjes die we erbij krijgen verdienen een eigen alinea, het zijn de lekkerste van alle restaurantfrietjes die ik ooit at. Zo moet het: loeiheet, superknapperig, wat rozemarijn erover en grof zeezout, echte mayo – ach wat een feest. 

De mannen metselen zich dicht met twee stevige chocoladebrownies van Koekela, opgefrist door een glaasje watermeloengranite. Een gouden vondst. Mijn crème brûlée is volgens het boekje: met warme krak en koele glij. Mmmm.