Nergens is de croquette groter dan in Old Dutch

Op de wijnkaart van Old Dutch staat een Château Margaux premier grand cru classé 1934. Bijzonder niet eens zozeer vanwege de prijs, want met zijn € 825 is het niet de duurste wijn op de kaart. Een Château Mouton Rothschild uit 1988 gaat voor € 1375, maar dan heb je wel een magnum. Nee, die margaux heeft dus, anders dan het oorspronkelijke Old Dutch, de oorlog overleefd.

In 1932 begonnen de gebroeders Toon en Wim Mannes hun Bodega Old Dutch aan de Coolsingel, een zaak die grote aantrekkingskracht uitoefende op de welgestelde Rotterdammers van toen.

Land van Hoboken

Op 14 mei 1940 brandde het restaurant af als gevolg van het Duitse bombardement, maar de broers lieten het er niet bij zitten. Aan de Rochussenstraat, vlakbij de noodwinkels op het Land van Hoboken, bouwden zij een door architect J.A. Lelieveldt ontworpen nieuw tijdelijk pand in een niet-bestaande stijl. Op 29 december van het eerste bezettingsjaar opende het nieuwe Old Dutch zijn deuren.
Intussen, 73 jaar later, staat het gebouw op de gemeentelijke monumentenlijst. Het is een vreemde eend in de bijt: een fantasieboerderij in een überurbane omgeving.

Ouderwets gezellig

In het interieur is veel knoestig hout verwerkt, het plafond wordt op zijn plek gehouden door balken. In de eetzaal staan de tafels en stoelen keurig in het gelid, wit linnen, gepolitoerde glazen, gesteven servetten. Rond de kleine, intieme bar zitjes met fauteuils met cultuur-historische waarde. Ja, ouderwets is misschien het eerste woord wat je te binnen schiet. Maar het tweede woord is dan: hè, gezellig.
Zeker in deze tijd van het jaar, want de commissie kerstversiering van Old Dutch heeft zich bepaald niet onbetuigd gelaten. We zitten naast een enorme kerstboom die rijkelijk is opgetuigd en in de hele zaak zijn alle plekjes die zich daartoe lenen voorzien van lichtjes, takjes, ballen, bellen, bollen en wat dies meer zij.

Das Boot

Het is lunchtijd. Wij komen voor de croquette (€ 11,50), thuis noemen we die 'das Boot'. De kroket van Old Dutch is namelijk van buitengewone afmetingen. Hij wordt geserveerd met gefrituurde peterselie, brood, boter en mosterd en is in eigen keuken gemaakt van kalfsvlees. De ober gaat ons voor naar een tafeltje in het restaurant zodat we er helemaal bijhoren.

De croquette is het pièce de résistance van de kleine kaart. Voor de lunch is er een dagelijks wisselend driegangenmenu (€ 37,50), maar je kunt natuurlijk ook voor een groter menu gaan: vier gangen (€ 50), vijf gangen (€ 60) of à la carte. In het herfstseizoen praat je dan over krokant gebakken kalfszwezerik met kalfssucade, rode biet en balsamicojus (€ 32,50), aan de graat gebakken palingmootjes met appelstroop, spinazie en spekaardappel (€ 36,50), filet van Hollandse haas met aardappel ä la dauphine en amandel, gekarameliseerde witlof en rodewijnjus (€ 28,50). Een traditioneel aanbod dus.
Wat het voor ons helemaal doet, is dat je, als je alleen voor de croquette komt, met net zoveel égards wordt ontvangen als wanneer je een fles margaux uit 1932 soldaat komt maken. Tenminste, dat denken we.