Le Nord wil Parijs achterna en kookt 'bistronomie'

Als we in Rotterdam ergens een ietsiepietsie op Parijs lijken, dan is het op dat mooie, intieme stukje Proveniersstraat, met vijf (!) horecazaken tegenover elkaar. Le Nord is er van al die etablissementen (Blue Mekong, La Cazuela, Dunya Lokanta en Caffè Booon) het laatst bijgekomen.

Op dezelfde locatie zat eerst De Twaalf Heeren, een eetcafé dat het niet redde. We weten niet precies waarom. Maar Le Nord haakt in elk geval aan bij de tijdgeest en afficheert zich als restaurant waar in de geest van de bistronomie wordt gekookt. En nou vraag je natuurlijk meteen:

Bistronomie? Wat is dat? Bistronomie is een kwalificatie voor keukens die, met inachtneming van de aloude bistrotraditie, nieuw leven blazen in de Franse cuisine ofwel la gastronomie. Vandaar de samentrekking in die naam. In de bistronomie gaat het erom klassieke (eethuis) gerechten en producten zó op tafel te zetten dat ze weer helemaal bij de tijd, van hoge kwaliteit en betaalbaar zijn. Net sterren-eten, zeg maar, maar dan voor iedereen en vooral zonder poeha. Een paar jonge chefs in Parijs zijn er meesters in, en je wacht buiten úren in de rij bij ze voor een tafeltje.

Gelukkig dus dat Le Nord de trend voor Rotterdam op tijd heeft opgepikt. Ja, de term 'bistronomie' staat er bij wijze van aanprijzing zelfs op de ramen. Dat is ook wel weer gek, want nogal pretentieus. En dat hoort dus net niet: poeha. Ooit een restaurant gezien met het opschrift 'haute cuisine' op de ramen?

Duidelijk. Maar dan nu naar binnen. Wat treffen we er aan? Een echte kroeg annex bistro, met veel authentiek bruin, kaarslicht, houten lambrizering en popmuziek over de speakers. Best gezellig voor wie van zo'n typisch jarenzeventig-sfeertje houdt. Beneden worden onder andere pasta's en steaks-frites geserveerd, een paar treden hoger kun je à la carte eten. 

Daar zul je het hebben: la bistronomie! Ah oui. We begonnen met een truffelsoep en een duo van zalm, de ene helft gerookt en de andere bereid als 'graved' lax, begeleid door crème cru, rode biet en enkele reepjes zoetzuur van komkommer. Over de velouté geen onvertogen woord, maar die zalm had wel wat meer liefde van de kok kunnen gebruiken. Het tussengerecht in het menu van de chef, nek van het ibéricovarken, was wel prima, het label 'bistronomie' helemaal waard.

Snel door naar het hoofdgerecht. Wat hadden jullie? We deelden kalfswang uit het dagmenu en parelhoen uit het chefsmenu. Eveneens prima stukjes vlees, zouden we elke dag lusten. Jammer wel dat ze beide vergezeld gingen van een waterige puree. Juist als je vlees bereidt dat het in de pan zelf wel zo'n beetje af kan, zou je als kok moeten willen schitteren in de garnering. Met avontuurlijke groenten en bijzondere combi's dus. Daar mag de chef wat ons betreft ook nog wat langer op studeren, of er veldonderzoek voor gaan doen in Parijs. 

Wat kostte de ervaring? Het chefsmenu van vier gangen doet € 39,50, het dagmenu is zeven euro goedkoper. Heel schappelijke prijzen in de bistronomie hoor, maar een tikkie te hoog voor de invulling die Le Nord nu nog aan het begrip geeft. Als gezegd: Le Nord zit er nog maar net, dus we rekenen er gewoon op dat het alleen maar beter kan worden.