RDM'ers maakten plaats voor hipsters en kantoortypes

Op naar het Dokkaffee. Het wat? Het Dokkaffee. Waar zit dat dan? Pak de aqualiner, die je elk half uur vanaf de Erasmusbrug en het Lloydkwartier naar Heijplaat brengt of doe met de auto een rondje Rotterdam via Maastunnel of A15 en je belandt in een andere wereld. Daar vind je het Dokkaffee, ooit de centrale kantine van de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij.

Als je denkt dat het hart van Rotterdam alleen bonkt rondom het Centraal Station, dan moet je toch echt eens kijken op de plek waar de stad zijn faam als wereldhaven heeft verdiend. Het voelt stoer en ouderwets rauw, als je de oversteek hebt gemaakt en de boot heeft aangelegd bij het voormalige terrein van de RDM (Rotterdamsche Droogdok Maatschappij) in het Stadshavensgebied.
De RDM Campus is een samenwerking tussen het Albeda College, Hogeschool Rotterdam en het Havenbedrijf Rotterdam. Het is hun ambitie om van RDM Campus 'hét innovatiecentrum voor de maakindustrie' van Rotterdam te maken.

Onder de indruk van de bedrijvigheid

Mijn eigen Rotterdamse hart ging sneller kloppen van al die bedrijvigheid aan het water. Als je een rondje rijdt langs het stampend materieel, de grote rollen voor kabels en de immense gebouwen die worden gerenoveerd, raak je vanzelf onder de indruk.
Maar goed, op dus naar het Dokkaffee voor de lunch! In het voormalig Centrale Kantinegebouw, zoals op een bescheiden bordje bij de ingang staat, opende Dokkaffee zijn deuren in de eerste plaats voor de mensen die hier werken. Het werd al snel een ontmoetingsplaats voor bezoekers, toeristen of Rotterdammers die dit bijzondere stukje stad wel eens van dichtbij wilden zien. Vroeger schoven hier de arbeiders van de RDM aan met hun broodtrommel en nu zit een bont gezelschap van mannen in oranje overalls, hipsters met laptops, vergaderende kantoortypes en mensen van allerlei pluimage aan tafel, gebroederlijk zij aan zij.
De formule is simpel: je doet je bestelling bij het buffet, neemt je drankje mee en de rest van je bestelling wordt aan tafel gebracht. Als je klaar bent, neem je je rommel mee en zet je die in een rek.

Alles ziet er even lekker uit

Keuzes maken wat betreft te eten is een stuk minder simpel: het ziet er allemaal even lekker uit: dokburger (€ 4,50), erwtensoep met brood en spek (€ 6,50), dik gesneden boerenbrood met achterham en grove mosterd (€ 3,95), tonijnsalade (€ 5,25), humus met gegrilde groenten (€ 4,75), speciale tosti's, daily specials als tuna melt, zalige tomatensoep waarin je lepel rechtop blijft staan. Ik doe de kaart geen recht, want er is nog veel meer.
Zoveel mogelijk komt van dichtbij, uit de Hoekse Waard. We nemen de tomatensoep en boerenbrood, manlief met kaas, vijgenjam en amandelen en ik met humus en gegrilde groenten. Duimdikke boterhammen, stevig belegd, verse soep waar je lepel zoals gezegd amper doorheen komt, zo vol met tomaat. Het smaakt echt meer dan goed. Nu snap ik dat het hier zo bommetje vol zit.
Nog even goed rondkijken: het pand is na grondige renovatie sinds november vorig jaar weer open. Het interieur is ontworpen door studio David Keune, die bestaande elementen heeft hergebruikt, maar ook veel nieuwe meubels maakte. Er staat een mega lees-/eettafel prominent in de ruimte, waar iedereen gewoon aanschuift, krantje leest of zit te werken. Groot genoeg om als balzaal te dienen (en dat doet 't soms ook) en toch heel knus door allerlei kleinere zitjes..
O ja, geniet bij vertrek ook nog even van het fantastische uitzicht over het water richting Marconiplein en zie de schepen en alle bedrijvigheid voorbij schuiven. Hier bonkt het hart van Rotterdam niet alleen, het klettert ook, het ratelt, het stampt, het ronkt.