Moni en Peter zonder kers bij Van der Valk Blijdorp

Peter: Fiets?
Moni: Neen auto, het regent. Hoe laat ben je thuis?
Peter: Wanneer jij wil! Maar nu nog niet.
Moni: 19 uur?
Peter: Check!
Moni: Ben er! Bij jouw poortje achter. Kommie?

Worden we in de maling genomen?

De hele autorit ging het van: ‘Is het hier? Of is het dan hier? Oh, is het soms daar? Nee, toch niet dáár?! De rit kwam tot een eind bij Restaurant Van der Valk Blijdorp, in het gelijknamige hotel. Na afloop werden de ervaringen geheel volgens de traditie gedeeld.

Peter: Ik dacht écht even dat je me in de maling aan het nemen was, met Van der Valk. Met al die nieuwe restaurants in de stad verwachtte ik dat we er daar één van zouden doen. Bizar, jouw keuze en super verrassend!
Moni: Goed he? Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik getipt was door vriend John. Die vertelde me dat Pascal Martens (ex-Kip, ex-Euromast) er de scepter zwaait. En dat hij er ongelooflijk lekker gegeten had. Nou, als John het goed vindt, dan durf ik het wel aan! Nu is Pascal, net als ik, een grote fan van de big green egg en ik zag op de kaart dat enkele gerechten op de bge bereid worden. Geen enkele reden dus om het niet uit te proberen.
Peter: Bij binnenkomst werden er nog wel wat vooroordelen wakkergeschud hoor. Een echte eetzaal, net iets te fel verlicht, afgeladen met kerels in t-shirts die vlees met patatten zaten te eten. Het had ook fout kunnen gaan. Echt wel spannend. Zeker toen onze tafel was versierd met zo'n neproos in een lelijk vaasje compleet met lullig olielampje.

Mooie avond dankzij Pedro

Moni: Maar toen kwam Pedro! Elk restaurant zou een Pedro moeten hebben. Wat een ongelooflijk enthousiaste en gastvrije ober is dat! Wilt u een wijnarrangement? Prima hoor ('het is de eerste keer dat iemand daarom vraagt’). En een bob-arrangement? Daar had hij nog nooit van gehoord, maar natuurlijk ging hij het regelen. Pedro zorgde ervoor dat ik mijn uitzicht op de ontbijthoek, het koffiemeubel en de saladbar voor lief nam.
Peter: Haha, Pedro, wat een kanjer! Hij raadde ons het 4-gangen verrassingsmenu aan (zonder banaan) en stuurde ons zonder blikken of blozen naar de saladbar! Mijn angst voor 'appelmoes met kers' bleek gelukkig écht onterecht. Onze gerechten waren verrassend, mooi gepresenteerd en vooral erg lekker. Zo lekker dat ik de saladbar begon te vergeten en de neproos... Ach, lekker belangrijk.
Moni: Wij waren volgens mij de enigen die het verrassingsmenu besteld hadden. De rest koos toch de ouderwetse biefstuk met pepersaus. Nu zal die biefstuk vast van de green egg komen, door Pascal bereid, en dus heerlijk zijn. Maar het brede publiek geniet dus nog niet van de verfijnde keuken van deze Van der Valk. En daar moet verandering in komen, vind je niet? Beetje brood met olie op tafel en weg met die saladebar. Dat zou mijn advies zijn.
Peter: Zo'n goeie avond bij Van der Valk? Echt nooit verwacht. Prachtige combi van echt goeie, gastvrije bediening, lekker eten en goed gezelschap levert weer een topavond. Dat de ambiance en de locatie nog wel echt Van der Valk zijn, doet dan ook niet meer ter zake. Mijn advies? Laat je ook verrassen door Pascal Martens en Pedro, zeker als straks dat zonnige terras opengaat.
Moni: En als je nostalgische gevoelens hebt voor de 'oude' Van der Valk, dan bestel je gewoon het nagerecht ‘appel en de kers’: tarte tatin van appel met kersensorbet. Mooie knipoog!