Deli Tasty houdt Meent met beide benen op de grond

Het is niet allemáál glamour wat de klok slaat op de tot stadsboulevard gepromoveerde Meent. Temidden van alle 'hoogblonde' horeca- en modezaken en de nieuwe foodketens op de Binnenrotte bleek toch ook nog plek voor een Vietnamees eethuisje van heel bescheiden allure: Deli Tasty. Om die reden al een adresje om in ere te houden. Eenvoud als kenmerk van het ware, weet je wel. De in velerlei opzichten erg flashy geworden Meent blijft er gelukkig ook nog een beetje een gewone straat door.

Met wijlen Martin Bril, de Volkskrant-columnist, was ik jaren geleden een keer op de Meent, bij welke gelegenheid hij verklapte dat hij geld van de gemeente Rotterdam aangeboden had gekregen om wat vaker over de stad en haar city marketing-aspiraties te schrijven. Als verknochte Amsterdammer zag Martin toen wel potentie in wat columns over de Meent, hoewel hij er bij mijn weten nooit over heeft geschreven. Jammer dat ie dood is inmiddels, want hij zou er nu, al dan niet gesubsidieerd, zijn ogen uit hebben gekeken. Geen andere plek waar de Rotterdammer-in-goeden-doen zich zo bewonderd wil weten; op Hillegersberg misschien na dan.

Ik kom er nog steeds graag hoor, op de Meent. Maar het is tegenwoordig wel zo ongeveer met gevaar voor eigen leven dat je er gaat flaneren of op de fiets doorheen rijdt. Iedereen met een cabriolet, terreinwagen of een auto die anderszins indruk moet maken, wil er achter het stuur en met gierende motor gespot worden. Met op mooie (markt)dagen de overvolle terrassen als tribunes. Mooi dan om te weten dat het er op ten minste één plekje op diezelfde Meent nog erg slow aan toe gaat, en die kwalificatie kun je gerust letterlijk nemen. Een kom pho-soep of een banh xeo-pannekoek in Deli Tasty bestellen en ook kríjgen, vergt enig geduld.

Geen all you can eat

Ik hou mezelf graag voor dat dat alles te maken heeft met de tijd die de - ruim bemande - keukenploeg neemt om hun Vietnamese gerechten zo lekker en zorgzaam mogelijk uit te serveren. Maar het zou ook zomaar aan het feit kunnen liggen dat eigenaar Thang Tran en zijn echtgenote Loan eerst een sieradenzaak en een kapsalon dreven alvorens hun eethuis te beginnen, en dus nog een beetje hun weg moeten vinden in deze business. Hoe dan ook: een all you can eat-achtige formule, zoals nu zo populair is in aziaten op de Mauritsweg en de kop van de West-Kruiskade, zou voor een gast van Deli Tasty ongetwijfeld een verblijf van een etmaal met zich meebrengen. 

Enfin, net even wat langer naar de menuborden en in de vaste kaart van het restaurantje te kunnen turen, heeft ook zijn voordelen. Want Deli Tasty biedt je de mogelijkheid zelf een aantal gangen en combinaties van ingrediënten samen te stellen. Gevulde pho-bouillons zijn er in drie maten, waaronder een zwaargewicht met beefballetjes. Er is runder-, rijst of wantansoep, en daarbovenop nog eens keuze uit een stuk of dertien gegrilde of krokante voorafjes. De standaard-hoofdmaaltijden (met nasi, bami, mihoen dan wel witte rijst) komen in een kip-, vlees-, zalm- vegetarische of garnalenvariant. De specials op het krijtbord vermelden, althans toen ik er was, onder andere springrolls met mihoen, banh xeo (pannekoek met garnalen of beef) en rijstepap met salade.

Ben ik er dan met opsommen? Nou nee, er is ook nog een ruim aanbod van oosters belegde broodjes. zoals die met omelet en garnalen, gegrilde cha sieuw, kip kerrie met cashewnoten en tofu. Voor het geld hoef je het allemaal niet te laten staan, want alle voor-, hoofd- en nagerechten gaan in Deli Tasty voor veel minder dan een tientje over de toonbank, en ten minste de springrolls en bun thit nuong-schotel (gegrild vlees/mihoen) die wij er namen, smaakten prima.

En een poster van Amsterdam aan de muur

Héél apart voor de wondere wereld van de Meent is dat Deli Tasty maar één tafeltje (1) heeft waaraan je buiten kunt zitten. Je snapt, dat is dus een bijna onneembaar podium in die Big City-setting. Maar binnen kan ook de bedrijvigheid in de open keuken een attractie op zich vormen. En als je daarop uitgekeken bent: er hangt in het eethuisje welgeteld één poster aan de muur, een stadsgezicht van Amsterdam om precies te zijn. Ze hebben dus ook humor, onze Rotterdamse Vietnamezen.