Een avond in Het Witte Huis die af en toe goed uitpakte

Moni Otte en Peter Goldman koesteren hun culinaire traditie. Ze eten elke maand in een restaurant waar ze nog nooit samen zijn geweest. De een kiest de ene maand, de andere de maand erop. Op de avond zelf maakte Moni haar keuze aan Peter bekend. Vandaag op De Buik de 91ste eetervaring van ons kritische eetteam.

Moni: Je bent toch niet vergeten dat we vanavond gaan eten?

Peter: Ik ben zojuist aan het afronden. Gaan we ver? Ik ben nieuwsgierig.

Moni: Nee, 't is heel dichtbij. Ik zou het kunnen lopen.

Peter: Ik kom er zo aan!

Moni was, na het succes bij Van der Valk, weer op de goede smaak van vriend J. afgegaan die haar Grand Café Het Witte Huis had getipt. En zo geschiedde. Na afloop werden de ervaringen geheel volgens de traditie gedeeld.

Moni: Dit was wel een gevalletje 'even slikken'. Dat begon al bij aankomst. Het portiek van dit 'grand café' kan wel een bezempje gebruiken. En bij binnenkomst vraag je je af of je wel goed zit. Er is werkelijk niets 'groots' aan dit café, dat in eerste instantie op een snackbar lijkt met roodgeblokte tafelkleedjes en een enorme afzuigkap die boven de halfopen keuken uitsteekt. Het liefst was ik meteen weggegaan.  

Peter: Grand was het niet nee. Het restaurant is een kleine vierkante ruimte tussen twee cafégedeeltes van Het Witte Huis in. Meer bruin café of bistro dan grand café. Maar we werden gastvrij ontvangen door Patrick, onze gastheer van de avond. Hij plaatste ons aan een tafel met uitzicht op de Oude Haven. Ik had tot nu toe geen verwachtingen bij je restaurantkeuze, maar bij jou stond Het Witte Huis dus meteen 1-0 achter?

Een garnalencocktail als alle andere

Moni: Helaas wel. Ik had eerder een blik geworpen op hun website (en op Iens waar ik natuurlijk nul waarde aan hecht). De kaart die wij kregen, zag er in ieder geval heel anders uit dan op de site. En dan de wijnkaart: op een groot krijtbord, dat prominent in de zaak hangt, stond naast een flink aantal flessen wijn ook twee open witte en rode wijnen. Patrick besloot ons echter een Chileense witte te schenken als aperitief. Toen bij het hoofdgerecht de open rode wijn ook een verplicht nummer bleek te zijn, begon ik toch een beetje te twijfelen aan het bestaan van de wijnkaart die daar zo hing te pronken. 

Peter: Bijna niets bleek te zijn wat het beloofde. Mijn Hollandse garnalen, kropsla en whiskeysaus van de kaart leek spannend maar bleek een degelijke garnalencocktail. De kwartel werd (met mijn goedvinden) een kalfssukade, met exact dezelfde bijgerechten. Het was een avond van improvisatie, die af en toe wél en af en toe niet goed uitpakte. 

Moni: Improviseren moet ook wel als twee van de vier hoofdgerechten op de kaart ontbreken. En niet omdat het zo'n druk bezette avond was. Ik koos voor de Hollandse biefstuk. Die was er nog wel, alleen ontbraken daar de bijgerechten. In plaats van pompoengratin, kreeg ik asperges met een heerlijke - 'vers getikte' - bearnaisesaus. Al met al een prima hoofdgerecht, dat moet gezegd. Maar er bekruipt je wel een gevoel dat er iets nog niet klopt in die zaak. Toen we, uit nieuwsgierigheid, vroegen wat het niet ingevulde 'dagmenu' eigenlijk was, begrepen we eindelijk dat het krijtbord nog van de vorige eigenaar was. Aha! 

Aan de einder gloort hoop

Peter: Ze waren er gewoon nog niet klaar voor. En dus werd er flink gejongleerd, helaas zonder de gasten daar op te wijzen. Over de wijnen zijn ze nog onderhandeling met de brouwer, dus (?) maar één rode en witte open wijn. Wel een flesje olijfolie, peper en zout op tafel, maar geen brood erbij. Wel een groot krijtbord vol informatie, maar niks daarvan blijkt te koop. En toch, aan den einder, daar gloort er hoop. De kok is goed. Ik heb lekker gegeten.

Moni: Ik heb ook lekker gegeten, maar daar heb ik dan ook alles mee gezegd. Ben toch wel erg gevoelig voor sfeer, en die is echt ver te zoeken. Ik hoop dat jouw keuze de volgende keer weer op een pareltje valt. En dat we niet, net als nu, om negen uur weer buiten staan. 

Wat aten ze?

Voor:

Peter: Hollandse garnalen met kropsla en whiskeysaus

Moni: eendenbout met rookvlees en rode ui compote

Hoofd:

Peter: krokant gebakken kalfssukade met spek, aardappelen, doperwten en asperge

Moni: steak (hollandse biefstuk) met asperges, bearnaisesaus, patat en sla

Na: 

Peter: appel tarte tatin

Moni: rababer crumble