Iyumi: niet speciaal Japans, maar wel veel sushi's

Tja, als een zelfverklaarde sushi-kenner ons vraagt om eens langs te gaan bij Iyumi ? 'op de Coolsingel, nogal verscholen, nabij metrostation Beurs tegenover de gele M' ? wie zijn wij dan om daar geen gevolg aan te geven? 'Het zijn zulke lieve mensen en het is niet zomaar wéér een sushi bar. Het is echt de lekkerste verse sushi van Rotterdam.'

Dus toen het moment van de dag was bereikt om een lunchadres te kiezen, besloten we onze neuzen die kant op te duwen, van ons uit gezien helemaal aan het andere einde van de Coolsingel. Het was inderdaad even zoeken. Rotterdamse duurste Monopoly-straat kent vreemde bouwsels die je het zicht op de reguliere bebouwing benemen en de huisnummering heeft ook zo haar geheimen. Maar het bleek een kwestie van stug doorlopen tot het Churchillplein en de Westblaak. Daar, inderdaad tegenover de ingang van het metrostation, vonden we Iyumi.

De gele M niet per se die van de metro

De zaak is groter dan ik me voorstelde, ruim en licht van opzet. We kiezen een tafeltje aan de zijwand. Door het glas van de pui heen kijken we recht een McDonald's binnen. Pas dan realiseer ik me dat onze sushi-kenner met die gele M niet die van de metro bedoelde.

Pui Shan brengt ons de kaart. Zij drijft de zaak samen met haar man Alan Lin. Eerder hadden ze een bedrijf in 'het verre noorden' (een dorpje ergens in Groningen) en ze zijn ook in Amerika geweest om iets te beginnen, maar daarna was Rotterdam toch een veel logischer keuze.

Het restaurant is niet speciaal Japans, zegt Pui desgevraagd, houd het op Aziatisch. Maar inderdaad nemen sushi's een belangrijke plaats in op het glanzende menu dat ze ons aanreikt. Eén zijde wordt helemaal in beslag genomen door het aanbod aan temaki, gunkan, sashimi, maki en nigiri. Sommige koop je per stuk: de gunkan sake (spicy zalm tartaar) kost € 1,50, van de ebi tempura (garnalen in beslag gefrituurd, avocado) krijg je er vier tegelijk voor € 4.

Wat opvalt als je de kaart omdraait, zijn de bento-boxmenu's. In Azië neem je je lunch in zo'n doos mee naar school of kantoor, elk onderdeel ervan in een apart vakje. Hoe handig. Ik ben vergeten te vragen of ze de bento's ook als take-away hebben; het lijkt me niet eigenlijk. Ik nam de bento-box met kipmenu (€ 9,95) en die was absoluut goed gevuld.

Tikje tegen de binnenkant van mijn schedel

Omdat ik dat van tevoren niet wist, had ik voor alle zekerheid ook twee Vietnamese rollen (€ 3) besteld: van die mooie dunne deeglapjes waar je de groenten en de garnalen doorheen ziet schemeren. In de box lagen drie saté-stokjes, een bol rijst, vier sushi, een salade, vier gefrituurde dimsums, nog vier tempuragarnalen, kroepoek en ? best wonderlijk gezien de tijd van het jaar ? aardbeien met een flinke dot slagroom. Alles bij elkaar was het veel te veel, genoeg voor een Japanse bootwerker. Maar de smaak was goed. Bij de sushi zat wat wasabi die precies het juiste tikje tegen de binnenkant van mijn schedel gaf.

Wim had een Japanse omelet ( € 4,50) genomen waaroverheen bonitovlokken (dank, Marije!) waren gestrooid die, vermoedelijk door de warmte van het ei, bewogen, zodat het leek of een hele vlinderfamilie op het gerecht was neergestreken. Vera ontfermde zich over een schotel met sushi en sashimi (16 stuks, € 11,50). Ook hen heb ik 's middags niet meer gehoord over een koekje bij de thee.

Over thee gesproken: Iyumi heeft (nog) geen drankvergunning, saké wordt dus niet geschonken. De Japanse thee komt uit een zakje, wat nogal haaks staat op wat ik ooit over theerituelen heb gelezen, maar vooruit. Het eten is goed en de prijs-kwaliteitverhouding uitstekend.

O, en wat Iyumi betekent, vroeg ik Pui. Ze moest lachen toen ze zei: 'Niets.' Niets? 'Nee, het is een verzonnen naam.'

Op de foto boven: Pui Shan (rechts). Haar man Alan Lin staat in het midden. Hieronder: bovenaanzicht van de bentobox kipmenu.