Restaurant Omega in Hillegersberg, (o)mega speciaal

Ooit zat hier een Chinees met zwarte muren en bordeauxrode vloerbedekking, maar daar is bij binnenkomst niets meer van te zien; hardhouten vloer, hoge plafonds en plek voor ongeveer honderd man. Er staan wat ronde tafels, er zijn lange blauwe banken, kleine zitjes met witte banken, wat terracotta-achtige stoelen – een smaakvol geheel. We nemen plaats aan een prominente ronde tafel in de zaak, prachtig gedekt. Gastheer Nikolaas schuift gezellig aan. De echtgenote van Nikolaas, Maria, staat met haar roze buis en ‘little black dress’-schort met parelketting in de keuken. Chef-kok is Chris Taboukos en Omega heeft naar eigen zeggen zelfs een eigen Picasso in huis met Mark Hoogland, die zorgdraagt voor opmaak en desserts. Dat belooft wat!

Geen spa rood

Dat we graag een spa rood willen drinken, dat gaat er niet in bij Nikolaas. ‘Willen jullie geen wijntje? Ik heb een heel mooie uit Griekenland, uit Santorini. Ooit geweest? Prachtig, hoor. Atlantis Argyros, heerlijk fris, een klein zuurtje. De druiven groeien daar niet aan hoge ranken, maar dicht bij de grond, beschermd door bladeren.’ Deze gastheer weet van gezellig kletsen. In Griekenland zijn de winkels tussen 14:00 en 18:00 uur dicht voor de siësta én de lunch, vertelt hij. ‘Dus we hebben alle tijd.’

Nikolaas en Maria zitten al dertig jaar in het vak en verkochten een aantal jaar geleden hun zaak in Hellevoetsluis. Restaurant Limani werd drie jaar geleden door Griekenland Magazine uitgeroepen tot beste Griek van Nederland. En dat is een hele prestatie, want vind maar eens een goeie Griek. ‘Je kunt het een beetje vergelijken met de eerste generatie Chinese restaurants, het is helemaal vernederlandst’, legt Nikolaas uit. Al vind je bij Omega voornamelijk mediterrane gerechten, in plaats van slechts klassiek Griekse.

Over het eten…

We besluiten deregie volledig uit handen te geven en geven ons over aan chef-kok Chris Taboukos. Dat blijkt een uitstekend idee: we zien zo’n beetje de hele kaart voorbijkomen tijdens deze uitgebreide lunch. Komt ‘ie: (1) Vers bruin brood, warme pita’s met een tapenade van kabeljauw en een van Italiaanse gedroogde tomaten. (2) Beignets van buffelburrata. (3) Carpaccio van zeebaars, met een pikante dressing van citroen en balsamicoparels. (4) Sashimi tonijnburger met omegasaus. (5) Filodeeg gevuld met fetamousse, overgoten met zoete olijven. Na deze burgers krijgen we een tweede Griekse witte wijn geserveerd, een chardonnay met een lichtgele kleur en een rijk mondgevoel.

We gaan door met (6) Pittige gehaktballetjes met fetamousse en pita’s. (7) Calamaris (babyoctopus) van de bakplaat. (8) Gebakken gamba’s met rizoni. (9) Dungesneden waygu carpaccio met gomasiokruiden. (10) Grote wilde gamba. (11) Souvlaki speciaal, met parelhoen, varkenshaas en ossenhaas. (12) Dessertproeverij met vanille-ijs met grand cru olijfolie en zoete olijven, kormos (Griekse chocolade bar met stukjes karamel), klassieke romige yoghurt met honing, noten en kaneel, baklava alla Omega. (13) Koffie met een ‘bullet’ van chocolade.

Het proeven van al deze gerechten gebeurt in alle rust, terwijl Nikolaas in geuren en kleuren vertelt over de zaken die hij ooit heeft gehad, zijn oudste zoon die nu het succesvolle Taveerne De Resident in Den Haag runt en dat hij altijd nog op zoek is naar een nieuwe uitdaging. Dat Hillegersberg hem zo goed bevalt – het echtpaar woont zelf in Utrecht, en dat het restaurant in die vijf weken dat het open is, al vaste gasten heeft en vele positieve reacties heeft gekregen.

Vier uur tafelen

Het is bijna onmogelijk om een favoriet gerecht te kiezen. De opmaak van de borden was prachtig, alle vis was kraakvers (letterlijk), de groenten knapperig en fris, de olijfolie perfect, het vlees boterzacht, de baklava luchtig. Onze wijnglazen zijn geen moment leeg en het gesprek geen moment saai. We hebben in vier uur tijd zo’n beetje de gehele kaart geproefd, maar er zijn toch een paar echte winnaars.

De sashimi burger van tonijn, mooi rosé en heerlijk vlezig met precies genoeg wasabimayonaise, alle smaken sluiten goed op elkaar aan. De grote (!) wilde gamba’s, kraakvers, zoet, perfect met een beetje van de heerlijke olijfolie. De kleine garnalen met risoni (lijkt op rijst, maar is een Griekse pastasoort), waar we alle smaken niet eens helemaal thuis konden brengen. Verder vond tafelgenoot Irene de carpaccio van zeebaars superfris en niet te versmaden. Ik zelf vond tevens het filodeeg met de fetamousse en de zoete olijven echt een feestje. Wat ons met name blij maakte, was het feit dat in elk gerecht het (kwaliteits)product voorop stond, met pure smaken en verfijnde gerechten als resultaat.

Dessertwijn met je jas aan

Rond de klok van zes maken we pas aanstalten om te vertrekken. Met onze jas al half aan en een flesje van die speciale Griekse olijfolie in mijn tas, moeten we van Nikolaas toch echt nog even de dessertwijn proeven. Normaal gesproken ben ik daar niet zo’n fan van, die zoete stroperige meuk, maar deze – hoe toepasselijk – Omega Alpha, heeft qua structuur meer iets weg van witte port en heeft een volle, rijke smaak. Daarop kunnen we met een gerust hart de kou trotseren. Wij kunnen enkel zeggen, ga Omega eens zelf proberen. Bij Nikolaas en Maria én de rest van het team voel je je direct thuis en kun je ongedwongen, overheerlijk eten.