Naar Bella Storia ga je niet alleen voor een goed Italiaans verhaal

Je hebt van die restaurants die bij je om de hoek zitten, waar je al tientallen keren langs gelopen bent, maar waar je nooit een stap over de drempel waagde. Bella Storia is zo’n geval. Het zit een beetje verstopt in een hoek van de Staatsliedenbuurt en oogt als een willekeurige Italiaan. Niet binnenlopen blijkt een vergissing, die we deze avond rechtzetten.

Driedelig Italiaans

Als je voor het pand van Bella Storia staat, valt op dat het uit drie delen bestaat. In goed Italiaans: de trattoria, de pizzeria en de alimentari. Oftewel het restaurant, de pizzeria (met steenoven en afhaalmogelijkheden) en een winkel met Italiaanse producten. Bij die laatste afdeling kun je terecht voor een stuk parmezaan of pecorino, je worst en je wijn, maar je kunt er ook een belegd broodje scoren.

Ciao’s, prego’s en grazie’s

Maar wij kiezen vandaag voor het restaurant, dat op deze dinsdag helemaal vol zit met opvallend veel Italianen. We worden hartelijk binnengehaald door een langsvliegende ober met drie pizza’s in zijn hand. Misschien komt dat door het personeel, dat ook vooral uit Italianen bestaat. De ‘ciao’s’, prego’s en ‘grazie’s’ vliegen dan ook door de zaak heen, nog boven het geroezemoes uit.

Goed verhaal

Bella Storia (wat goed verhaal betekent, bleek na een beetje Googelen) is geen hip Italiaans restaurant. Het is een tikje kneuterig met allerlei Italiaanse prullaria aan de muur en papieren tafelkleedjes. Recent heeft eigenaar Francesco de leegstaande coffeeshop naast zijn restaurant overgenomen en opgeknapt. Het aantal zitplaatsen breidde hij hiermee uit, maar de gemoedelijke sfeer is gebleven.

Muzieksleutel van balsamico

Als we zitten krijgen we eerst vers brood met een schaaltje olijfolie. Daar heeft iemand in de keuken zich op uitgeleefd en met balsamicoazijn kunstzinnig een muzieksleutel in gedruppeld. De menukaart is overzichtelijk: een paar voorgerechten, een behoorlijk aantal ravioli-varianten en twee vis- en twee vleesgerechten. De pizza’s uit de steenoven van hiernaast kun je trouwens ook in het restaurant bestellen. Als voorgerecht nemen we de burrata. Het hoofdgerecht wordt een ossobuco en, omdat er niet heel veel vegetarische opties zijn nemen we een pizza met mozarella, parmezaan, champignons en truffel.

Italiaanse klassiekers

Voor- en hoofdgerecht zijn natuurlijk Italiaanse klassiekers en zo worden ze ook bereid. De burrata is smeuïg en volromig en wordt uitgeserveerd met geroosterde roma-tomaten, die alleen zoveel smaak hebben als ze werkelijk uit Italië komen. De ossobuco is supermals en heeft gesudderd met wat wortel, bleekselderij en flink wat laurier. On the side komen stronkjes venkel die gepaneerd en gebakken zijn, erg lekker. Ook de pizza is lang niet gek: de truffel en de kaas doen het goed samen op de bodem, die duidelijk uit een steenoven op hoge temperatuur komt.

Fijne buurt-Italiaan

Meteen toen we de menukaart in handen kregen, viel ons oog op de wittechocoladelimoncellomousse [sic], die moesten we hebben als dessert. Maar nu het moment daar is om hem te bestellen zitten we veel te vol. We houden het bij een espresso en een limoncello, zo hebben we nog een extra reden om terug te komen bij deze fijne buurt-Italiaan. Kunnen we gelijk de ravioli met truffel eens proberen.