Rijsttafelen bij Ron Blaauw Indonesia in Bloemendaal

Het voormalig ‘Ron Blaauw by the C’ in Bloemendaal is onlangs omgevormd tot een Indonesia format. Vergelijkbaar met de eerder succesvol geopende locaties in Laren en Ouderkerk. We weten dat de rijsttafel hier altijd een goed idee is, maar hoe zit het met de andere gerechten? De Buik stapte daarom voor de verandering eens niet op de fiets maar in de auto.

​Snacks en saté

Het decor is op het moment van ons bezoek herfstachtig. Uitermate geschikt voor de hartverwarmende rijsttafel van Ron Blaauw en chef Agus Hermawan zo blijkt. Bij het zien van de hoeveelheid bakjes met lekkers om heen hebben we dan ook enigszins spijt van onze keuze, maar we zijn hier op missie: het proeven van het á la carte-menu. Die biedt keuze uit allerlei streetfood snacks, een satéproeverij en diverse gerechten om te delen.

​Marthabak in elke borrelmix

In overleg met de bediening starten we met een taco ajam (kip), die ons wordt aangeprezen als klassieker. Dan denk je niet direct aan Indonesië, maar deze krokante schelp met Balinees gemarineerd vlees, zuur, en twee soorten mayo zit wel goed in elkaar. 

Daarnaast krijgen we een interpretatie van pepesan ikan. Gestoomde makreel, in een hoorntje waarbij de pittige saus is verwerkt in een mayonaise. Het was echter vooral de marthabak die ons bevestigde waarom we in de auto zijn gestapt. Een envelopje van dunne loempiavellen gevuld met lam met daarbij aangenaam frisse tomatensambal. Heel eenvoudig, maar we zouden er de bitterbal misschien wel voor inruilen.

​Spicy steak tartare

Net als met de taco wordt er vaker geflirt met andere keukens. Dat blijkt vooral bij eerste gerechten zoals de steak tartare met een mayo van groene sambal (sambal ijo). De smaken zijn op zich gelaagd, zo proef je de pit pas na de zoetheid van de tartaar. Maar de vlees vs saus verhouding is wat ons betreft zoek, waardoor het bovendien erg zwaar wordt. De rauwe tonijn in een saus van limoenblad (opnieuw mayonaise) is beter, zeker qua in balans.

​Sizzling sambal

We worden een stuk blijer van de drie ‘hoofdgerechten’ die worden voorgezet. De saté lilit van vis en kipgehakt (meestal op een stokje citroengras) is met sambal matah. Verse kruiden worden alleen kort ‘gesizzeld’ in hete olie voor een frisse kick. 

Vervolgens proeven we een papillote gestoofde kabeljauw (kukus ikan bali) in Balinese saus. Fluweel gegaard en boordevol smaken door rijke boemboe. De ribbetjes zijn al net zo rijk. Gelakt in sambal badjak van de BBQ. Een hemelse garing, met toch net voldoende bite. Weliswaar zonder bot, maar kluiven is toch overrated.

​Altijd een goede keuze

Omdat we tussendoor iets te enthousiast hebben gesnaaid van de kroepoek, zijn we niet meer toegekomen aan bijvoorbeeld de saté van kalfszwezerik, het piepkuiken met kokos en sambal badjak of een dessert. Hoewel we even twijfelden bij het zien van de reuze chocoladepinda, die door twee pubers naast ons in een moordend tempo werd weggewerkt. 

En precies daar zit wat ons betreft het succes van Indonesia. Een goede kwaliteit rijsttafel is op zichzelf al een crowdpleaser van jewelste, maar de kaart biedt voor iedereen opties (met misschien iets te veel mayo’s) om de tafel vrijwel eindeloos uit te breiden. En als Bloemendaal te ver rijden is, kun je altijd nog de Amstel af fietsen richting Ouderkerk.

Hoofdfoto: Nina Slagmolen