Ventuno: terug naar de ouderwetse glitter & glamour

Ver voor onze komst waren we ons al aan het verheugen op het bezoek aan Ventuno. Al glurend op Instagram, vol bewondering voor de on-Nederlandse allure van deze skylounge: heel veel glitter, glamour, pracht en praal met een magisch, spannend én mysterieus tintje. ‘En dit in Amsterdam?!’, vroegen we ons af. Even leek de Buik te zijn afgedwaald in New York, Milaan of Londen, maar niks was minder waar. Cosmopolitisch kan nu ook in Amsterdam.

​Schitterend ontvangst

Opgedoft en wel (want laten we eerlijk zijn, overdressed is bij Ventuno geen begrip) kregen we een royals ontvangst. De lift werd geroepen en bracht onze naar bestemming: 'schitter en schijn', op eenentwintig hoog. Met een buitengewone elegantie en servicegerichtheid werden we opnieuw verwelkomd en bevonden ons plots in de ‘Italo-Americano’-stijl van the roaring twenties.

​Dineren als een koning(in)

Met een glas bubbels in de hand begon de dining experience (want ja, zo mag je het zeker noemen): oesters bereid op drie verschillende wijzen, een huisgemaakte focaccia met keuze uit een volle, romige boter afgetopt met balsamico of een tomaat tartare dip met kwalitatieve olijfolie en een goede dosis aan knoflook. Met daaropvolgend een burrata met gerookte coeur de boeuf tomaat en 20 jaar oude balsamico-azijn. 

Maar toen kwam de Toscaanse vitello tonnato die ons hart sneller deed kloppen. De klassieke versie uit Piemonte kennen we natuurlijk allemaal, maar zo hadden we ‘m nog nooit gehad. Mooie, dunne stukjes kalfsvlees, toefjes frisse citroen mayo, een gezuurd uitje en een verse tonijn tartaar. Briljant!

​De swinging op de eenentwintigste etage

Tussen de gangen door werden wij oogverblindend verrast door een intermezzo van zingende, dansende mannequins. In Gatsby stijl, die de ervaring compleet maakte, en ons op de een en twintigste even deed dompelen in de twenties van toen.

Weer terug aan tafel, werd een lobster spaghetti geserveerd door onze charmante tafelheer. De pasta, opnieuw zelfgemaakt met een rijke smaak van ei, boter, frisheid en natuurlijk kreeft, proefde naar alles wat goed is aan chique. 

Daarnaast tagliata: een gesneden goed gegrilde rib-eye, klassiek afgetopt met rucola, Parmezaanse kaas en een vleugje oude balsamico met een, door de sommelier aangeraden, glas Nebbiolo uit de Langhe (Piemonte) als de perfecte metgezel van het gerecht.

​Italiaanse afsluiting

Tot slot een panna cotta met verrassend, een vleugje limoncello en een pecancrumble. Luchtig, romig en fris en door mijn tafelgenoot beschreven als: “alsof er een engeltje over je tong piest”. 

En onder het mom “nu we er toch zijn” hebben we onze avond afgesloten met de perfecte Espresso Martini die aan al onze eisen voldeed: een goede cafeïne shot om de after-diner-dip te bestrijden, een lekkere scheut alcohol, maar vooral romig, zacht en zoet van smaak.

​Back to earth

Eenmaal terug beneden vond we het jammer dat we ons nog niet uren langer in de wereld ‘on-top’ had mogen verblijven. Een avond in de wereld van ‘over de top’ en ‘more is more’ was er dan ook eentje die de Buik niet snel zal vergeten.