Koffiekiosk ‘t Pleintje: geen havercappu, maar een bakkie pleur

Nieuw gezicht

Wie binnenstapt aan Koffiekiosk ‘t Pleintje aan de Neptunusstraat waant zich in de jaren ’30, van de 20e eeuw, wel te verstaan. De witte kanten gordijntjes bewegen zachtjes mee in de wind die door de openstaande deur komt.

In de zaak staan kleine ovale, smalle tafeltjes met bankjes eraan, zoals dat vroeger ook was. Alleen achter de toonbank staat een nieuw gezicht: Casper Smits (45), die de zaak een aantal weken geleden overnam. “Het bevalt me uitstekend”, zegt hij met een glimlach. Na twintig jaar horeca-ondernemerschap voelt dit als thuiskomen.

Broodje bal uit 1938

Maar ook onder toeziend oog en zeer gastvrije service van Casper, kun je hier geen flat white, havercappu of bananenbrood krijgen. Wel kunnen gasten, jong en oud, en voorbijgangers terecht voor een goede bak snelfilterkoffie, een tosti zoals je moeder ’m maakte, en broodjes bal in jus. “Puurder dan dit wordt het niet”, zegt Casper. En dat is precies de bedoeling.

Casper onderbreekt zijn verhaal om een gast te helpen, die net voor sluiting een broodje gekookt ei komt halen. “We hebben er een goede nieuwe mayonaise bij, voor op het ei”, biedt Casper aan. De gast twijfelt. “Nou, een klein beetje dan…” Een paar happen later: heerlijk.

Bakkie en een praatje

De koffiekiosk bestaat al sinds 1938. Voordat Casper het overnam van Frits en Anja Hubel, die de zaak dertig jaar draaiden, was het in handen van Frits’ vader. “Het heeft nooit te koop gestaan”, vertelt Casper. “Hij wilde echt weten wie er in kwam. Geen hippe lunchroom, maar iemand die snapt wat dit is.”

Casper snapt het. Hij kwam hier zelf al dertig jaar over de vloer, kende de vader van Frits nog. “Het tijdloze eraan sprak me aan.” “Dit is horeca in zijn puurste vorm: dienstverlenend, betaalbaar, zonder poeha. Je komt hier voor een bakkie, een praatje en een broodje.”

Betaalbare filterkoffie

En dat bakkie? Komt uit een oude ketel die op temperatuur blijft, met een doekfilter erboven. “Snelfilterkoffie. Niks bonenmachine, niks latte-art. Maar wél koffie waar mensen voor terugkomen.”

“We hebben samen met de leverancier gezocht naar de lekkerste filter die betaalbaar blijft. Want dat is belangrijk.” Casper vindt het belangrijk dat horeca ziel behoudt, met mensen die er graag in werken.

“Die dienstverlening, dat is het prachtige aan het vak, ik weet niet of jonge krachten in hippe zaken dat helemaal begrijpen”, zegt hij respectvol.

Publiek zonder filters

Het publiek is, in tegenstelling tot de koffie, wel heel ongefilterd. Jonge gezinnen die naar Scheveningen zijn verhuisd, surfers met het zand nog in hun haar, ambtenaren van om de hoek, schilders in overall die snel een broodje komen halen.

“Dit is van oudsher een plek voor arbeiders, en dat voel je nog steeds. Maar ook jonge mensen beginnen het te ontdekken. Van de week zat de hele zaak vol jonge vrouwen.”

Erfgoed

Casper heeft al van alles gedaan in de horeca: van Raar Eten & Drinken tot het Golfpark in Wassenaar. Maar dit… dit is anders. Dit is erfgoed. “Ik kwam hier vroeger een tosti eten, nu hoop ik dit aan mijn kinderen door te geven. Dit soort nostalgische, echte plekjes moeten blijven bestaan.”

Is er dan nog wat te dromen? “Dat jonge mensen deze cultuur gaan of blijven waarderen. Dat een nieuwe generatie ontdekt hoe mooi eenvoud kan zijn.” Lachend: “En dat ik er ondertussen gewoon een boterham mee kan blijven verdienen.”