Het Twelve Hands Dinner is een spectaculair culinair samenspel

Explosie van enthousiasme en creativiteit

Zoiets hebben we in Den Haag nog niet gezien – als zoveel talent de handen ineenslaat, leidt dat blijkbaar tot een explosie van enthousiasme en creativiteit. We zijn uitgenodigd bij het Twelve Hands Dinner, waar zes chefs van evenzoveel gerenommeerde Haagse restaurants voor 100 gasten koken in de Nieuwe Kerk.

Niet je standaard avondje uit

Al bij de hoffelijke ontvangst wordt duidelijk dat dit niet je standaard avondje uit eten is. Met een glas crémant worden we naar de kelder geleid, waar de route langs drie canapés begint, geserveerd door de chefs zelf. De eerste hap die we nemen, is een tartelette van nori met blauwvintonijn, dashi en kaviaar. Zo zet Kyan van Bommel (Oogst) de toon voor een onvergetelijke avond.

Mystiek tafereel

Vol opgebouwde spanning lopen we vanuit de kelder naar boven, de kerk in. De gigantische majestueuze ruimte, verlicht door kaarsen op twee lange tafels, vormt een bijna mystiek tafereel. Alsof we deelgenoot zijn van een geheime culinaire orde.

Geruisloos worden alle gasten naar de juiste plek begeleid, terwijl er vanuit de kerkbanken live muziek klinkt en de chefs de pas opmaken voor de eerste gang. Die is van Takis Panagakis (Elea), hij maakt de mooiste moussaka die we ooit hebben gezien, met schuim van bechamel, krachtige kruidenolie en zalig zachte confit van aubergine en aardappel.

Allemaal vaste gasten

We zitten aan lange tafels, omringd door liefhebbers van goed eten. Fijn gezelschap dus. Onze tafelgenoten zijn vrijwel allemaal vaste gasten en groot fan van één van de zes chefs, die tussen de gangen door hier en daar een praatje maken.

Een feest van herkenning dus, maar tegelijkertijd eerste ontmoetingen met een heel palet aan smaken van andere chefs. Misschien niet verkeerd voor de vaak vrij honkvaste Hagenaar, om zo kennis te maken met meer van het culinaire moois dat onze stad te bieden heeft.

Idee van Alexandre

Na de werkelijk zalige tarbot van Dimitri Heinrichs (Cottontree City by Dimitri) op een bloemkool-miso crème met hazelnoten, een selderij emulsie, Hollandse garnalen en beurre noisette, is er een kleine pauze waarin we Alexandre Martiano spreken, de chef van Villa Coucou. Dit evenement begon met zijn idee. “Het is eigenlijk niet iets nieuws, in Frankrijk gebeurt zo'n soort samenwerking wel vaker’’ zegt Alexandre bescheiden in het Engels, met een sterk Frans accent.

Maar het idee om dit in Den Haag te doen, ontstond toen Julia (Nona) bij Villa Coucou at, en met Alexandre over het koksvak sprak. Julia, die niet wars is van een uitdagende pop-up, was direct enthousiast.

Is het niet lastig om samen te werken met zes kapiteins op een schip? Alexandre lacht: “Nee, totaal niet! Het is erg fijn samenwerken en heel inspirerend. Bovendien hebben we vanavond Marco Karelse (Villa La Ruche) die de service leidt; een hele goede kapitein.’’

Karakteristiek, verrassend, verfrissend

Van canapé tot dessert bestaat deze avond uit twaalf karakteristieke en verrassende gerechten, van iedere chef twee, zorgvuldig gepaard met acht verschillende wijnen. Ook de wijnkeuze laat de gehele rijkdom zien van de chefs, van Griekenland tot Duitsland, en klopt telkens prachtig bij het gerecht.

Het is zeldzaam dat je als wijnliefhebber nieuwsgierig naar het glas van je tafelgenoot gluurt die een non-alcoholische pairing heeft, maar ook dat krijgen de Haagse chefs voor elkaar. Dit zijn dranken met allerlei spannende smaakcombinaties zoals tomaat, appel, zeezout en saffraan, vanille en oranjebloesem. Naarmate de avond vordert, wordt steeds meer duidelijk: we mogen met z’n allen in onze handjes knijpen dat we kunnen genieten van deze zeldzame samenkomst van creativiteit, energie en talent.

Overweldigende avond

Ook van het laatste gerecht dat we in de kerk eten, spat de creativiteit af. Met vier soorten melk maakt Alexandre een verrassend en verfrissend dessert van gestoomde meringue met melkpoeder, jam van schapenmelk, ijs van gisten en een crisp van koeienmelk, met geitenyoghurt. Het klopt als een bus. Na dit dessert zal het wel afgelopen zijn, denken we, maar we worden verzocht weer richting de kelder te bewegen: ze hebben nog meer verrassingen voor ons in petto.

Na een kopje koffie vult Julia (Nona) een kraakverse canolo voor ons. Daarna staat Takis (Elea) klaar met een lepel chocolade-amaretto mousse bevroren met vloeibaar stikstof, die je dan weer kan combineren met een rum-cocktail, om de avond spectaculair af te sluiten.

We proberen even te reflecteren op deze overweldigende en magische avond. Om ons heen is het niet anders. Er wordt gesproken over de grote klasse van de organisatie en de chefs en het gonst rond, waar je maar luistert: we hopen dat ze dit vaker gaan doen.

Foto's evenement: Dave Sharman