Na bijna 50 jaar weet De Resident nog te verrassen

Nostalgie

Op een woensdagavond in februari is het in De Resident vrijwel vol wanneer we rond 19.00 uur binnenkomen. We zijn onder de indruk van de gemoedelijke sfeer en het interieur – de tijd heeft hier stilgestaan. Sinds openingsjaar 1977, horen we later, is er inderdaad niet veel veranderd bij De Resident. Ook Marie, die ons hartelijk verwelkomt, werkt er al 32 jaar. De oude houten bar, allerlei antieke affiches aan de muur en het geroezemoes van groepjes in de volle zaak, geven ons een nostalgisch gevoel.

Boter en knoflook

Na een eerste drankje laten we de overige keuzes voor het diner over aan onze ober. Dat vertrouwen wordt gewaardeerd en voor we het weten staat onze tafel vol met voorgerechten. De klassieke escargots met kruidenboter, gegratineerd stokbrood met knoflook en licht pittige garnalen. Allemaal goed op smaak, de chef is niet bang voor boter en knoflook. Met zo’n begin zijn we blij dat we licht geluncht hebben en direct benieuwd naar de volgende gang.

Drie keer geweldig vlees

Ooit was De Resident open van ‘s ochtends vroeg tot diep in de nacht. “Je kon er beginnen met je ochtendkoffie, lekker eten maar ook tot laat drinken aan de bar”, vertelt onze ober terwijl hij onze hoofdgerechten neerzet. “In die tijd was dit het gerecht waar we bekend om waren”, memoreert hij al wijzend naar de gebakken kalfslever met appel en spekjes ernaast. Een geweldige combinatie door de zoete appels en de zoute crunch van de spekjes die mooi samengaan met de karakteristieke leversmaak.

Tegenwoordig is de signature dish de spare ribs, die nog een beetje bite hebben en komen in een diepe, zoete marinade. Deze optie van twee halve porties op een bord staat niet op het menu, maar is een van verrassingen die het personeel aanbiedt.

Op het andere bord ligt een prachtig stuk black angus rib eye, die mooi rosé is gebakken, waarbij zowel een pepersaus als een roquefortsaus wordt geserveerd. Ons favoriete bijgerecht is de doodsimpele gepofte aardappel, die we goed kunnen combineren met alle verschillende sauzen op tafel, waaronder ook de marinade van de spare ribs.

Weer een verrassing

Als onze ober vertelt dat er een verbouwing aankomt, omdat de zaak op een aantal punten wel aan modernisering toe is, zijn we benieuwd of ze daarbij die charmante authentieke sfeer wel zullen behouden. ‘’Jazeker’’, antwoordt hij, en hij nodigt ons uit een kijkje te nemen aan de reeds verbouwde andere kant van De Resident.

Weer een leuke verrassing – we worden door de keuken geleid en belanden zo in een prachtig gerenoveerde ruimte. Dit deel van het restaurant is ook toegankelijk vanaf de Nieuwe Schoolstraat en wordt gebruikt voor onder andere groepsreserveringen van 30 personen of meer, zodat gasten hier privé kunnen dineren. Aan deze kant van het restaurant zal in de zomer weer een mooi groot terras zijn, perfect om van de zon te genieten. Een handig weetje voor de culturele Hagenaars: De Resident bevindt zich direct naast Theater Pepijn en er is meestal voldoende parkeergelegenheid aan die kant.

Laatste spektakel

Terug aan onze tafel wacht het laatste spektakel, “De Toren”. Een gigantische profiteroles met een kannetje warme chocoladesaus en slagroom ernaast. We delen dit toetje en ondanks de grote portie is het zo op. Onze ogen vallen op de cocktailkaart. Helaas is het voor onze woensdagavond zo wel even voldoende feest geweest, maar des te meer reden om snel weer langs te komen.