Ontsnappen aan de stadse realiteit bij Café Soof

Op een zomerse zaterdag in augustus brengen wij rond het middaguur een bezoek aan Café Soof, vernoemd naar de Italiaanse schone, Sophia Loren. Eens kijken of de lunch hier net zo mooi is.

Stadse oase

“Wacht, ik neem je mee naar de leukste ingang van deze verborgen parel”, zegt mijn vrouw nadat we onze fietsen achter de Grote Kerk hebben geparkeerd en naar Café Soof lopen. De eerste indruk is belangrijk en die is meteen goed hier. Een tunneltje onder hotel Ibis, verlicht met lampionnetjes, leidt ons tot de prachtige binnentuin van dit ontbijt- en lunchrestaurant. Wat een stadse oase.

Fraaie binnentuin

De ruime patio is gelegen tussen de hoogbouw van het hotel, statige kantoren, het Nutshuis en de zeer groen begroeide gevel van een parkeergarage.

De tuin is fraai, strak aangelegd en goed onderhouden. Bomen, struiken, hoge en lage grassen wisselen elkaar af. In het midden is er een vijver met een loopbrug, waar de visjes onder je doorschieten. In de strandstoelen die er langs staan kan je chillen en wat drinken. Om te eten staan op verschillende plekken door de gehele tuin bistrotafeltjes. “Ik maak hier zo’n 20.000 stappen per dag,” vertelt een van de gastheren.

Op de vlonder naast de vijver genieten we eerst van een groot glas huisgemaakte gemberlimonade en nemen nog eens rustig het uitzicht en de menukaart in ons op. Daarop zien we ‘All Day Breakfast’, ‘Lunch Dishes’ en ‘Aperitivo Bites’. We nemen apart twee lunchgerechten en een schaal crunchy oesterzwammen om te delen.

Een zomerse lunch

De limonade van eerder wordt opgevolgd door de Elvia Cava Brut. Deze vrolijk frisse bubbel gaat goed samen met de garnalen van het eerste gerecht op de kaart.

Op een verse, groene avocadowafel ligt een knapperig blaadje sla dat, ondanks de huidige hoge prijzen, rijk gevuld is met Hollandse garnalen en een cocktailsaus. Het pittige element dat we van de harissa-yoghurt verwachten, ontbreekt. Het is een romig, zout gerecht dat prettig wordt afgewisseld met de knapperige frisheid van de venkel.

Bramen en bieten

De L’Arjolle Côtes de Thongue Rouge, gemaakt van merlot en cabernet-sauvignon, matcht ook goed bij het gerecht van bramen en bieten. Hierbij moet het eten echter wel erg leunen op de roodfruitsmaak van de wijn. Het bord is aardig opgemaakt, bieten met bramensaus besprenkeld met witte en zwarte sesamzaadjes, enkele fijngehakte nootjes en een plukje rucola, omringd door ras el hanout hangop.

Qua smaak overheerst de biet echter te veel. De drie bramen in de saus kunnen niet op tegen de grof gesneden stukken kroot, waardoor de aardse zoetheid daarvan overblijft. Het gerecht heeft zeker potentie, maar er mag van ons iets meer fruitige frisheid bij.

Vlezige paddenstoelen

De crunchy oesterzwammen maken wel weer een hele goede indruk. De naam deed ons denken dat ze in een gepaneerd jasje zouden komen, maar we worden verrast door deze flinke portie ‘blote’ paddenstoelen. De structuur is bijzonder luchtig en droog, waardoor de paddenstoelen een wat vlezig karakter krijgen. In combinatie met de ook hierbij aanwezige harissa-yoghurt is dit heerlijk als bijgerecht of borrelhap.

Terug naar de realiteit

We sluiten af met twee stukken verse cake met cappuccino’s. De pistachecheesecake is, anders dan we doorgaans in de horeca treffen, een gebakken exemplaar. Vrij stevig qua structuur, zoet met een milde ei- en pistachenotensmaak. Lekker en behoorlijk machtig.

De carrotcake is kruidig en luchtig. Naast de wortel en een nootje menen we er nog wat gekonfijt fruit in terug te vinden.

Schoonheid en sereniteit

We lopen voldaan terug naar de Jan Hendrikstraat en worden meteen weer met de stadse realiteit geconfronteerd door twee mannen die luidkeels ruzie maken over wie hun kratje bier moet bewaken en wie de shag moet halen. Helaas strekt de schoonheid en sereniteit van dit hofje zich nog niet uit over de hele stad.