Wijnen uit onverwachte hoeken

Ian van Eck praat ons op De Buik geregeld bij over wijnen. Hij weet precies wat er speelt in de markt en komt op bijzondere plekken, bij unieke wijnhuizen, en proeft soms wel 150 wijnen per dag. Deze keer neemt hij ons mee naar de ‘vreemde’ wijnlanden, nou ja wijnlanden die je niet meteen verwacht als je aan wijn denkt.

Wijnen uit onverwachte hoek op een rij

Onbekend maakt onbemind. Maar er is een kentering gaande: wijnen uit onverwachte hoeken van de wereld beginnen aan populariteit te winnen. We noemen ze voor het gemak 'vreemde' wijnen, van Georgisch tot Libanees en van Engels tot Chinees, een overzicht.

Georgische Wijnen

Apart is het wel, dat bijna niemand weet dat één van die ‘vreemde’ wijnlanden de bakermat is: Georgië. Bij archeologen is er geen spoortje van twijfel: wijn is in Georgië geboren. In kleipotten van ten minste achtduizend jaar oud zijn resten van gefermenteerde druivenresten gevonden. 

Via Turkije, Syrië en Libanon is de wijncultuur vermoedelijk van lieverlee opgeschoven naar Europa. Georgië behoort niet tot de grote jongens. Er komt niet veel vandaan maar onder wat er vandaan komt, zitten interessante wijnen. Binnenkort is Rotterdam een bistro rijker: die start met een taoba saperavi van het wijnhuis Ilia Estate uit Kacheti, Georgië.

Klimaatverandering verschuift de wijnbouwgrenzen

Door de klimaatveranderingen is de wijnbouw opnieuw aan het verschuiven. Die wijnbouwzone lag lange tijd tussen de 50ste en 30ste breedtegraad op het noordelijk halfrond en tussen de 30ste en 45ste op het zuidelijk halfrond. Daarboven, daartussen en daaronder was het te warm waardoor druiven te snel groeien of niet volledig rijp worden. 

Nederland ligt op de 52ste breedtegraad. We weten allemaal dat er in ons land ondertussen wijn wordt gemaakt. Wat voor Nederland geldt, geldt voor meerdere ‘ongebruikelijke’ landen en/of gebieden.

Engelse mousserende wijnen

Engeland bijvoorbeeld. Sinds kort worden in Zuid-Engeland schitterende mousserende wijnen gemaakt die in kwaliteit niet onderdoen voor champagne. Tot een dikke decennium geleden was wijnbouw er niet mogelijk want te koel. Gusbourne Estate en Henners zijn een serieus goede wijnhuizen met grond in Kent en in West Sussex. Zuid-Engeland heeft dezelfde kalkrijke grond als in Champagne. 

Als je in de prehistorie duikt, is dat logisch. Miljoenen jaren geleden zat Engeland vastgeplakt aan Europa. De Britse mousserende wijnen worden vervaardigd van dezelfde druiven als de meeste champagnes: chardonnay, pinot noir en pinot meunier. Bij The Millèn, het sterrenrestaurant in de Millenniumtoren pal tegenover Rotterdam CS, is de huisbubbel van Engelse komaf.

Oost-Europese wijnen

Oost-Europa maakt momenteel een ware comeback in de wijnwereld. Een aantal wijnen uit Transsylvanië, behorend tot Roemenië, van het wijnhuis Sanziana behoort tot een van de best lopende rode wijnen in de Rotterdamse horeca. Modern gemaakt, en prijstechnisch heel aantrekkelijk.

Echt upcoming zijn Moldavië en Slovenië. Vooral Slovenië is sterk in natuurwijnen. Zowel witte als rode natuurwijnen, veelal gemaakt van inheemse druiven. Slovenië grenst via het nationale park Triglav en de Julische Alpen aan Noord-Italië. Het terroir is vrijwel identiek aan dat van het aangrenzende Friuli.

Niet dat daar voorheen niets gebeurde. Wij in Nederland hebben de Sloveense wijnen niet eerder omarmd. Slovenië produceert van origine ontzettend goede wijnen. Ik deed bijvoorbeeld met veel plezier zaken met het biodynamische wijnhuis Guerila in Vipava Valley, het Toscane van Slovenië. Zelen van Guerila had ik in het menu bij Fitzgerald*.

Château Musar: Libanese topwijnen met Franse klasse

Vrijwel alle sterrenzaken in de wereld schenken de rode wijnen van Château Musar wiens druiven groeien in de zonnige Bekavallei in Libanon. Deze uitzonderlijke wijnen concurreren met topwijnen uit de Bordeaux. De oprichter van Musar is een Fransman, Gaston Hochar. 

De klassieke druiven syrah en grenache leveren er in combinatie met cabernet sauvignon elegante, krachtige, sappige en kruidige wijnen op. Libanon kent een rijke wijngeschiedenis, in de Bekavallei worden al meer dan 6000 jaar wijnstokken verbouwd. Armoede en oorlogen bemoeilijken het wijn maken. Desondanks is Musar ertoe in staat bizar goede wijnen te produceren.

Chinese wijnen

Ian van Eck (links) bij Bar Bù

Met als klap op de vuurpijl: wijn uit China. Dat verwacht ook bijna niemand. Zo’n dertig jaar kochten steenrijke Chinezen de beste flessen uit Bordeaux op. Die peperdure Pétrus klokten zij weg met cola, zo gaat de overlevering. Smaken verschillen. Die weelderige wijnen zijn ze, aanvankelijk voor eigen consumptie, gaan namaken. 

In het verleden heb ik eens Chinese wijnen ingekocht. De horeca was er destijds niet voor te porren. Ik heb deze collectie uiteindelijk aan een particulier verkocht. Die was diep onder de indruk van de wijnen van Château Changyu uit de regio Ningxia, 1300 kilometer ten westen van Beijing. Dit domein ligt in een soort woestijn, hoog in de bergen vlak bij de Chinese Zee. Changyu is dus afhankelijk van irrigatie.

Van Bar Bù kreeg ik eerder dit jaar het verzoek of ik aan Chinese wijnen kon komen. Het kostte wat moeite maar ik heb ze, van hetzelfde wijnhuis. Daar zwaait sinds een jaar of tien de Oostenrijker Lenz Moser de scepter over het kroondomein van Changyu, Moser XV. Hij maakt heel hoogwaardige wijnen, en geeft er een eigen draai aan. Van cabernet sauvignon maakt hij zo’n 20 procent wit. Hoe? Door heel snel te persen, net langs het schilletje. Deze cabernet sauvignon blanc de noir neigt naar een witte Rioja. Kwaliteit kent overduidelijk geen grenzen.