De Wijnboerderij maakt van z'n druiven ook top-taart

De Delflanddruiventaart van de wijnboerderij is zo’n taart waardoor je het idee kunt krijgen zomaar op een theevisite te zijn beland, zoiets als Alice in Wonderland meemaakt (hoewel haar theevisite wat chaotischer verloopt, en wat minder smakelijk.) De Delflanddruiventaart is op een vers druivenblad geschikt dat op zijn beurt op een achthoekig zwart gebaksbordje ligt en is feestelijk bespoten met verse slagroom en versierd met chocoladeschilfers en vers fruit. Echt een gedenkwaardige taart, volgens eigen recept, die in tegenstelling tot bijvoorbeeld Dudok-gebak helemaal is verstrengeld met één locatie; je moet er dus speciaal voor naartoe reizen, anders zul je hem nooit proeven, wat de taart een exclusief tintje geeft.

‘Mensen komen van heinde en ver voor onze taart,’ zegt Joke Aarsten, samen met Louise Holland initiatiefneemster van de Vlaardingse Wijnboerderij. ‘Ze smullen ervan. En vertellen het weer door.’ Ik vraag haar wat de Wijnboerderij nu echt speciaal maakt. ‘De romantische sfeer,’ zegt ze stellig. ‘Je waant je in Italië of Frankrijk, aan de lange gedekte tafels zie je de Bertolli-vrouwen gewoon voor je. Maar ook de rust die je hier ervaart is bijzonder.’ De Wijnboerderij leent zich dan ook voor veel culinaire hoogtepunten. Zo kun je er complete buffetten bestellen, opgeluisterd door levende muziek die is afgestemd op het eten: Italiaans bij Italiaanse gerechten en Spaanse gitaarmuziek bij tapas. Ook de wijnproeverijen voor groepen in de boomgaard zijn gewild (’s winters tussen de wijnvaten in de kelder), net als de high tea met zelfgemaakte hapjes opgediend op fraai, oud serviesgoed.

Oer-Hollandse wijn

Speciaal voor de druiventaart keer ik terug naar de Wijnboerderij. Ditmaal maak ik ook een wandeling door de wijngaard, die door de twee initiatiefnemers zonder kunstmatige bestrijdingsmiddelen wordt bijgehouden. Er staan druivenrassen als pinot noir, chardonnay en rayon d’or, die zo bij elkaar zijn gezocht dat ‘resistente en niet-resistente rassen elkaar afwisselen’; dit om de verspreiding van schimmels tegen te gaan. Van de rijpe druiven maken de twee wijnboerinnen rasechte Delflandwijn, die ter plekke is te bestellen. Met zijn vijf euro per glas is hij wat duurder dan de wijnen uit andere landen op de kaart, maar dat lijkt niet meer dan logisch nadat je de trossen rijpende druiven hebt zien hangen en je je daar een glas goede wijn van probeert voor te stellen. Natuurlijk kan ik niet vertrekken zonder de Delflandwijn ook geproefd te hebben.

Als het op Hollandse wijn aankomt, weet ik eigenlijk niet meer dan dat wij Rotterdammers gezegend zijn met maar liefst twee wijngaarden op ? ja, het is echt te doen ? fietsafstand. ‘De andere’ is domein De Vier Ambachten in Simonshaven van de ongeëvenaarde Fred Lorsheijd, die op een ochtend wakker werd en besloot een wijngaard te beginnen (in werkelijkheid kan dit iets genuanceerder liggen). En ‘wovon mann nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen’, dus ik zal niet ingaan op de precieze kenmerken van de Vlaardingse wijn – maar ik vond hem wel lekker fris met een goede afdronk.

Bij goed weer is het terras van de Wijnboerderij van april tot en met oktober ’s middags geopend voor iedereen die wil kennismaken met de bijzondere sfeer van de Wijnboerderij en de kaart. Behalve taart en wijn kun je ook nog allerlei heerlijks uit eigen keuken bestellen, zoals mini-quiches, een boerentosti of een salade met geitenkaas.