Jaimie van Heije, de sneakerchef van Nederland

Je kunt je misschien voorstellen hoe geïntrigeerd ik was, toen ik de instagrampagina van Jaimie van Heije vond. (@jaimievanheije) Een pagina vol met sneakers en het allermooiste eten. Elke foto van Nike’s wordt omringd door twee perfect opgemaakte bordjes in kleuren die passen bij de schoen. Drie keer raden wie gelijk de DM invloog om te kijken waar ik dit eten kon nuttigen? Juist, ik. Uiteindelijk bleek mijn nieuwe held te koken in restaurant Moon in Amsterdam. Maar daarnaast heeft hij ook een eigen restaurant in Ouderkerk aan de Amstel.

DE BUIK VAN OUDERKERK

De sushi cone; een groene, omgekeerde sushi cornetto. Geniaal

Nou was er nog één kleine drempel, Ouderkerk ligt niet aan de Maas maar aan de Amstel. Dit was voor Jaimie geen probleem en wat blijkt, ook voor De Buik van Rotterdam was dit geen issue. “Lekker eten is lekker eten en als het bijzonder is, kunnen we best een uitzondering voor je maken Tim”, aldus één van mijn buikcollega’s die ik echt niet heb bedreigd of zo, dat is nergens voor nodig.

Gelukkig moest ik op ADE zijn afgelopen week en na mijn laatste panel ben ik de auto in gesprongen en bevond ik mijzelf binnen de kortste keren op het pittoreske kerkplein van Ouderkerk aan de Amstel, waar ik in eerste instantie een keer of vier langs de zaak van Jaimie liep omdat ik de verkeerde kant op aan het kijken was. Want zo ben ik.

EINDELIJK ETEN

Eigenlijk zonde dat er geen stroboscoop in zit

Nadat Jaimie en ik elkaar een offline hand hadden gegeven en elkaars schoenen hadden bewonderd, was het tijd om aan het enige lege tafeltje in dit prachtige restaurantje te gaan zitten. Mijn chique campingoutfit maakte mij de slechtst geklede persoon in de toko. Zelfs het personeel was beter gekleed in hun van top tot teen legergroene outfits. Maar ik voelde mij minstens net zo klaar voor de strijd.

Voorafje nummer één bestond uit een heerlijk broodje met smeersels. Satijnzachte boter met een krokant algenchipje. Groene hulksmeersels met krokantjes en een rood iets met zelfgemaakte crostini’s. Tijdens mijn dipavontuur kwam het eerste unieke gerecht op tafel. De sushi cone. Ik vond culinaire cornetto leuker, maar dat terzijde. Deze cone was een perfect omgekeerde uitvoering van hoe je sushi ervaart. Eerst was daar de smaak van avocado en wasabi, toen opeens een vleugje rijst, daarna sprong de zalm tegen de stroming in je smaakpapillen in. Knap, heerlijk, geef me meer!

En meer staat al klaar. De fine de ronce oester. Ik heb nog nooit oesters gegeten, maar deze ligt in een schaaltje met koude damp. Een soort schelp op een bedje van rookmachines. Komkommer, groene appel en dille maken ook dit gerecht heerlijk fris. Jaimie’s favoriete kleur groen is ook hier duidelijk aanwezig. Maar de grootste verrassing zijn de knapperige bolletjes die stiekem waterijsbolletjes van groene appel blijken te zijn. Krokant en stervenskoud, maar formidabel.

WIJN

Neem 1 maal daags voor het slapen gaan

Bij Jaimie nemen ze hun wijn serieus. De sommelière weet mij tot in de kleinste details uit te leggen waarom ik welke wijn bij welke gang krijg. Op de vraag of het lang duurt voor ze die hele verhalen uit haar hoofd kent, geeft ze mij een blik die mij duidelijk maakt dat ik haar niet moet onderschatten. Zij proeft deze wijnen van tevoren, deze verhalen komen uit haar hart. De eerste wijn heet Allo en komt uit Portugal. Dit is de lekkerste, meest frisse wijn die ik ooit heb gedronken. Het is een wijn zonder wijnbrand in de keel, totaal helemaal niks. Mijn online bestelling is inmiddels onderweg.

RELAX FOREL

Vandaag is groen, de kleur van alles, stiekem

Ook de Oost-Indische kers heeft die geweldige kermitgroene kleur. Jaimie komt tussendoor regelmatig polshoogte nemen, zoals elke trotse chef die ik heb mogen ontmoeten doet. Hij vertelt me dat de kruiden en bloemetjes en zuurtjes en frisjes allemaal uit eigen tuin komen. De gerookte forel met karnemelk en mierikswortel ligt erbij als een schilderij. Tijd voor de vork.

Bij het happen in dit gerecht gebeurt me iets dat nog nooit eerder gebeurde. Ken je dat gevoel dat je hoofd na een lange dag het kussen raakt? Die onbewuste lange zucht van verlichting. Die ontspanning van top tot teen waarbij je ogen dicht gaan en je hartslag direct vijf slagen per minuut langzamer gaat? Dat, precies dat, ik overdrijf niet. Ik betrap mijzelf erop en voel mij de grootste aansteller van het westelijk halfrond, maar de waarheid is hard, het gebeurde echt. De witte Perla Mar zingt een rustig liedje op de achtergrond terwijl ik stom geslagen zit bij te komen.

ROOD

Je kan je niet voorstellen hoe dit smaakt, maar smaken doet het

Terwijl ik met mijn vinger in de saus op mijn lege bordje dip, denk ik nog even weemoedig terug aan de gamba die daar net lag te liggen. Ik weet pas sinds kort dat goede gamba’s een notige smaak hebben. Jaimie weet dit al veel langer, want alles dat op dit bordje lag, had deze smaak ook op de één of andere manier. De retich, de miso en de nasu dengaku, waarvan je zelf mag googlen wat dat is. Ondertussen is er steeds iets minder groen op het bord en begint de kleur rood de overhand te nemen. Daarom drink ik waarschijnlijk de Katarzyna estate Merlot & Malbec uit Bulgarije. Koop dit. Nu. Je zal me begrijpen wanneer je het drinkt.

Het is dat de buurman zei dat ik dit niet luste, zelf had ik het niet gemerkt

De chicken hatosi met langzaam gebarbecuede knolselderij en béarnaise is een geschenk uit de hemel dat nu al weer veel te ver in mijn verleden ligt. Terwijl ik de beetroot met foie, kaffir, winterpostelein, granaatappels en cantharellen eet, heb ik een gesprek met het stel naast mij. De man heeft veel met Jaimie, maar niks met lever. Ik ook niet zeg ik, terwijl hij lachend vraagt waarom ik het dan net heb opgegeten. Goed punt man naast mij, goed punt. Zelfs lever is heerlijk bij Jaimie.

DESSERT

Het lekkerste boeket dat ik ooit heb gegeten

Om het rijtje van woorden dat ik nog nooit heb uitgesproken af te maken, krijg ik als toetje een bedje van de allerzoetste blauwe bessen ooit, yoghurt en klaverzuring. Ik weet niet wat het allemaal is. Hoe kan ik nou zoveel eten, maar totaal niet opgeblazen vol zijn? Al dit superlichte frisse eten. De Laibach Ladybird witte wijn geeft me nu al heimwee. Met gebroken hart drink ik een espresso en eet wat handgemaakte macarons. Want waarom zou je die in godsnaam met je voeten maken.

Jaimie komt nog een laatste keer uit zijn keuken gelopen. Of het allemaal naar wens was? Wat denk je zelf Jaimie? Dit was een must voor iedereen die van goed eten houdt. Er is eigenlijk maar één ding mis met je restaurant en dat is dat het niet in Rotterdam ligt......oh ja en Jaimie heeft meer schoenen dan ik. Dat is helemaal een kutstreek.