De zon laat zich weinig zien en inmiddels heb je je winterjas toch maar aangetrokken. De oplossing voor deze koude dagen komt in de vorm van Soupaholic. Vraag Collette Hennekam, die elke doordeweekse dag voor het Erasmus MC in heerlijk geurende pannen staat te roeren, om haar gloeiend hete dagsoep en die gure winter is ineens niet meer zo naar.
Soepambulance

Collette, een rasechte Rotterdammer, staat sinds twee maanden in haar omgetoverde ambulance verse soep te koken. De ambulance (een oude Ford Transit, die eruit ziet als een ambulance), tikte ze met vrienden op de kop en is nu een waar soepparadijs. Pruttelende pannen, overal pollepels en grootmoeders geblokte theedoeken.
Dat ze mensen heel gelukkig kon maken met slechts een kom soep, ontdekte ze tijdens het koken voor de acteurs en actrices van het RO-theater. Tussen de bedrijven door konden hongerige theatermensen daar genieten van een soepje. Haar vega-soep was toen nog onbekend, maar meteen een ongekend succes. De mensen van het RO-theater wisten niet wat ze meemaakten en wilden direct weten of Collette alsjeblieft weer soep wilde maken voor de lunch. En dat deed ze maar al te graag, tot haar ‘soeprepertoire’ enorme proporties had aangenomen. ‘Daar moest ik wat mee,’ legt Collette uit. ‘Ik kon voor een zacht prijsje deze ambulance overnemen en vrienden hielpen me de bus te verbouwen en in te richten. Misschien juist grappig, zo’n soepambulance voor de deur van het Erasmus MC.’ Main goal van Collette? Iedereen soepverslaafd maken.
Van het ziekenhuis in Zurich naar de ambulance in Rotterdam
Maar hoe smaakt die soep dan? Voordat we aan het echte werk gaan beginnen, krijg ik eerst de Bircher Oatmeal voorgeschoteld, vernoemd naar de Zwitserse dokter Maximiliaan Bircher (die een ziekenhuis leidde in Zurich). Door de havermout en rauw fruit de avond van te voren te weken, kregen de zieken de muesli makkelijker naar binnen. Ook Collette heeft de mix een nachtje laten staan, waardoor de smaken van de appel en kaneel goed in de havermout zijn getrokken. Perfect ontbijt voor de studenten die nog een lange dag te gaan hebben in het ziekenhuis. Zij wisten Collette dan ook meteen te vinden.
Tex-mex soep in verse broodkom

Collette heeft twee kommen soep voor ons klaar staan. Al is kom misschien niet het goede woord. Voor één euro extra serveert Collette je soep in een hard broodje; heerlijk vullend en het ziet er ook nog eens prachtig uit. Het doet me denken aan San Francisco, waar je bij de Fisherman’s Wherf een clam chowder ook uit een uitgehold brood eet. Dat werd zelfs zo populair dat het de signature dish van de stad is geworden.
Collette pakt het als volgt aan: haar tex-mex soep giet ze in een broodkom en topt hem af met tortillachips en kaas. Dit is geen basic soepje, maar een volledige maaltijd. Bonen, kaas, spicy tomatensoep. ‘Net pittig genoeg, zodat je niet naar adem hoeft te happen. En het voelt net alsof je de soepversie van een burrito naar binnen lepelt.’
Hartverwarmend
De afgelopen twee maanden heeft Collette heel wat vaste klanten gekregen en ze is elke avond door haar voorraad heen. ‘Ik zou willen dat ik de kruiden langer kon laten intrekken, want soep is de volgende dag nóg lekkerder, maar ik ben steeds uitverkocht!’ Ze haalt haar groenten zoveel mogelijk bij de boer en wisselt dagelijks van menu. Als een van de weinigen heeft ze een vergunning gekregen om soep vanuit haar soepkar op straat te verkopen. En als je even met haar kletst, begrijp je meteen waarom. Deze dame schenkt niet alleen goeie koppies soep, maar stort ook haar positieve vibes over het plein uit. Je zou haast denken dat ze niet alleen een soepkraam, maar ook een soort sociale instelling runt.
Iedereen die een soepje bestelt, krijgt die geserveerd in een kartonnen cup met een warme quote erop. Haar visitekaartje bestaat uit een receptje voor de perfecte soep (denk aan: 1 pond oubollige knusheid). Het liefst blijven we nog langer met Collette kletsen en proeven van haar hartverwarmende soep, maar er begint zich ondertussen een rij achter ons te vormen.