Wim Kerkhof: 'Buiten India is Indiaas veel lekkerder'

We vallen met de deur in huis. Nadat ik eerst uitbundig besprongen ben door z'n twee border collies, steekt Wim zonder adempauze meteen van wal en vertelt in hoog tempo meer dan ik ooit in drie stukjes voor De Buik zou kwijt kunnen: 'Kijk, eigenlijk ben ik een non-culi. Ik eet het liefst Indiaas, ook in het buitenland. Ik ben er wel achter dat je in India lang niet zo lekker Indiaas eet als daarbuiten. M'n vriendin Manon (al 31 jaar) houdt enorm van lekker koken en uit eten gaan. En dan wil ze met de kinderen bijvoorbeeld naar Parkheuvel. Ik zet ze voor de deur af, maar over mijn lijk dat ik daar naar binnen ga.'

O ja, wil je wat drinken?

'O ja, wil je wat drinken? Slechte gastheer hè! 'Nou thee, graag,' zeg ik. 'Ja, thee, dat drink ik met liters. In mijn kleedkamer geen wodka, maar drie potten thee. Het staat nu echt zo in onze contracten, want niemand gelooft me als ik dat vraag voor een optreden. En dan zeg ik: no tea no play. Niks geen drank, drugs en rock 'n roll. Heb ik allemaal niet nodig, ben ik niet gevoelig voor. Met drank op kan je trouwens helemaal niet zingen en spelen, wist je dat? Nee, ik ben al m'n hele leven geheelonthouder van drank, roken en drugs. Karbonaadjes daarentegen...' En hij wijst daarbij op z'n buik.

'Maar nog even over die sterrenrestaurants: het draait daar om de combinatie van wijn en spijzen. En als je dus niet meedoet in die culinaire traditie met je kopje thee, dan schiet het niet op. Daarbij zie ik er nogal, eh,...' 'Bohémien?' vul ik voorzichtig aan. 'Ja, inderdaad en dan weten mensen me niet altijd te plaatsen. Manon vindt het echt heerlijk om bijvoorbeeld bij Fred te gaan eten, maar mij krijg je met geen stok naar binnen. Of bij De Librije. Ik zit dan te rekenen wat zo'n menu met wijn kost. Voor datzelfde geld zit ik dan vier dagen op Cyprus, inclusief vlucht en auto. Nou, dan weet ik het wel. Reizen is namelijk m'n lust en leven. Ik wil alles zien in de wereld.'

In de enorme boekenkast is een royale plank voor de verzameling Lonely Planet-gidsen ingeruimd en voor de romans van Manon. Wim leest alleen maar non-fictie: 'De werkelijkheid is erger dan de mooiste orchidee...,' zegt hij poëtisch.

'Vroeger was je als chef-kok gewoon onopvallend in de keuken bezig, maar tegenwoordig is de chef een echte ster. Moeten ze met gitaristen ook maar weer eens doen, toch? Ik heb een keer voor RTV Rijnmond mogen eten, volgens mij ergens in Berkel. Dat was toen echt een sensatie, van die dingen die ontploffen in je mond.'

Brrr, we aten 'lachpap'. Of amandelgries met vellen

Vertel eens hoe het vroeger bij jullie thuis was met eten.
'Ja, dat was in de jaren vijftig-zestig. We aten op zondag draadjesvlees met aardappels en dan maakte m'n moeder jus voor de hele week. Op woensdag kwam er dan groente bij en een speklapje of een ei. En altijd pap toe. Brrr, we aten 'lachpap', dat is vermicelli die in melk gekookt was. Of amandelgries, rijstepap, met vellen. Soms kregen we elleboogjesmacaroni met ham en kaas of american hash. Dat kent niemand meer: corned beef, aardappels en uien.

Ik ben wel een echte vleesman, vooral varkensvlees: karbonaadjes, speklapjes, heerlijk. Ik heb een paar goeie recepten, die ik m'n Algemene Schotel 1 en 2 noem. Vindt m'n zoon ook zo lekker, maar Manon vindt 't niks. Schotel 1 is een soort van: 'gooi maar allemaal bij elkaar' ratatouille en Schotel 2 – die vindt m'n dochter 't lekkerst – is Indiaas, met uien, fijngesneden kip, tomaat, Patak mild curry, basmatirijst en chutneys van pruimen en peren uit eigen tuin. Wat overblijft eet ik 's avonds laat, voor het ontbijt of wanneer ik het zo uitkomt. Kliekjes worden nooit weggegooid.'

Jullie naam The Amazing Stroopwafels lijkt ook wel culinair geïnspireerd.
'We speelden op straat Engelse en Nederlandse liedjes - we hebben het over 1971 -, dus we wilden een naam die Engels en Nederlands was. Nou, ik kom uit Vlaardingen, dus leek 'Crazy Vla' ons wel leuk. Ik was ook destijds fan van de Flying Burrito Brothers èn een verwoed Brinta-eter (ik had zelfs een muur van de verpakkingen in m'n huis gemaakt), dus leek Brinta Brothers mee wel aardig. Maar uiteindelijk werd het dus The Amazing Stroopwafels.

Waar vind je de lekkerste stroopwafels?

Je hebt vast je portie stroopwafels wel voorbij zien komen, dus vertel: waar eten we de lekkerste stroopwafels?
'De lekkerste zijn die voor je neus gemaakt worden. Ik heb een keer meegedaan aan de Kassa-smaaktest en daar had ik samen met de echte expert toch maar mooi de beste gekozen. Die waren trouwens van Lidl.'

Als fan van Indiaas eten weet jij natuurlijk de beste adressen in de buurt.
'Nou, het àllerlekkerst Indiaas heb ik gegeten in Lusaka in Zambia. Wat meer in de buurt kan ik Gate of India aanraden. En Light of India en Taj Mahal op de Mariniersweg. In Schiedam heb je Café India: wel een beetje mat van smaak, maar niet verkeerd. En als ik niet Indiaas ga eten, vind ik Zinc en La Stanza leuk.'

Jullie hebben net een nieuw album uitgebracht: All You Can Eat. Vier sterren in de Volkskrant! In het kader van De Buik bleef ik even hangen aan het lekker ironische 'Zigeunerschnitzels', over al die politiek correcte aanduidingen van etenswaren die een onderdrukkende klank hebben: negerzoen, jodenkoek, maar straks ook zwarte drop, moorkop en bruin brood. Maar tyfushoer mag nog wel...
'Ja, ik vind het – in alle bescheidenheid – wel goed om een beetje politiek incorrect te zijn, om een speldenprik uit te delen. Ik kan de wereld niet veranderen, maar misschien wel een pijltje in 't hart schieten en een beetje ontroeren.'

Ik heb nog een blocnote vol met grappige verhalen van deze aanstekelijke spraakwaterval: van Omelette en Hamlet, de varkentjes die PacMan konden spelen, van het als student werken in het gemeentelijk slachthuis, waardoor hij nooit meer restjes kan weggooien, van pap met beestjes en nog veel meer. Maar de koek is op. Ga gewoon luisteren naar die meesterlijke liedjes op het album en kijk op de website waar je de Stroopwafels in den lande kunt zien en horen.