Wat schaft de pot? Aan tafel bij de Filipijnse Precilla en Michelle

De tijd dat er alleen maar stamppot, gekookte aardappel en gehaktbal werd gegeten ‘s avonds is voorbij. De inmiddels 170 verschillende nationaliteiten in Rotterdam hebben ieder op hun eigen manier culinaire sporen in de stad achtergelaten. Een Surinaams broodje tijdens de lunch, een banh-mi tussendoor en sushi als diner is allemaal de normaalste zaak van de wereld geworden. De verhalen en tradities achter deze gerechten worden ontdekt tijdens een bezoek aan Rotterdammers met een internationale achtergrond. Dit keer een kijkje in de keuken bij de Filipijnse Precilla Schrier en haar nicht Michelle Urbiztondo.

Boodle Fight

Op een warme nazomeravond mag ik aanschuiven bij de nichtjes Precilla en Michelle, die speciaal voor deze gelegenheid de tafel hebben gedekt met een groot bananenblad. “De bananenbladeren horen bij een Filipijnse traditie. Het wordt een ‘boodle fight’ genoemd. Hierbij wordt een tafel bedekt met bananenbladeren en wordt al het eten, van de voor-, hoofd- en nagerechten, op de bladeren gelegd, wat je dan zo met je handen mag opeten. Een boodle fight is een echt feestmaal”, vertelt Michelle. “Maak je trouwens maar geen zorgen”, zegt Precilla. “Vanavond is het bananenblad alleen ter decoratie, we eten niet met onze handen maar wel in Filipijnse stijl, met vork en lepel.”

Van de Filipijnen naar Nederland

Michelles ouders zijn allebei Filipijns en ze woonde tot haar tiende in de Filipijnen. “De eerste keer dat ik in Nederland kwam dacht ik het lijkt wel alsof ik in een film stap, de mensen leken niet op mij en ook het landschap was heel anders. Het was wennen om me aan te passen aan de cultuur en vooral aan het eten. Ik had een gruwelijke hekel aan aardappelen en aan brood. Wij waren gewend dat vroeg in de ochtend de rijstkoker aanging en je dan de hele dag door rijst met groente en vlees of vis at. In de Filipijnen was lekker eten ook veel meer een hoofdzaak dan een bijzaak, zoals hier in Nederland. Iedere avond werd er uitgebreid gekookt en met de hele familie gegeten. Wat de aardappelen betreft ben ik trouwens om hoor, voor een gekookte aardappel mag je me zelfs wakker maken.” Precilla heeft daarentegen nooit in de Filipijnen gewoond. “Mijn moeder is wel helemaal Filipijns en is de zus van Michelles moeder. Mijn vader is gewoon Nederlands, hij heeft een melkveehouderij en is een echte Hollandse boer. Geweldig om zo het contrast mee te krijgen van beide culturen.”

Familiefavoriet: Loempia’s en BBQ 

Zelf heb ik niet echt een duidelijk beeld van wat de Filipijnse keuken inhoudt, maar des te leuker is het om verrast te worden door de twee nichtjes die de hele middag in de keuken hebben gestaan. Het eerste wat op tafel wordt gezet zijn de loempia’s met een saus van soja, azijn, pepertjes en kalamansi (kleine citroentjes). Michelle: “Loempia’s horen er gewoon bij. Op ieder feestje en op elk moment dat we samen komen staan ze op tafel. De loempia’s zijn Chinese invloeden in de Filipijnse keuken.” Snel daarna worden ook de kippendij-spiesjes van de BBQ op tafel gezet. Ze vertellen dat BBQ een groot deel uitmaakt van het straatbeeld van de Filipijnse steden. “Op elke hoek van de straat staan BBQ-kraampjes en kun je vlees of vis eten. Met de familie eten we in de zomer ook vaker van de BBQ. Dan gaan we naar het Kralingse Bos en nemen we hele bakken met vlees, vis en groente mee. In de Filipijnse cultuur is het belangrijk dat er altijd genoeg eten is voor iedereen. We scheppen soms niet een of twee maar wel drie keer op en daarna zijn we er altijd van verzekerd dat we Tupperware bakjes met eten mee naar huis krijgen. Ik denk dat onze moeders, en wij ondertussen ook, een hele verzameling aan Tupperware in onze kast hebben staan.”

Verse gerechten vol van smaak

Na de loempia’s en kipstokjes volgt de pandanrijst met heerlijke chicken adobo. Ook wordt een schaal op tafel gezet met pompoen, aubergine en kousenband in kokosmelk en garnalenpasta. Ik ben positief verrast door de rijke smaken van de gerechten en bijzondere combinaties. Volgens Precilla werken Filipijnen niet veel met kruiden maar vooral met sausjes, waarvan soja voornamelijk de basis is. Daarnaast zijn ui, knoflook, tomaat en azijn de smaakmakers. Wat groenten betreft wordt vooral aubergine, kousenband en snijbonen gebruikt. Vers eten en het liefst lokaal. Michelle vertelt dat er vooral op het platteland veel vers gegeten wordt en dat de Filipijnse steden steeds meer neigen naar de Westerse fastfood cultuur. Zij eten daarom ook het liefst gewoon bij familie thuis als ze in de Filipijnen zijn. Michelle: “Daar is het uiteindelijk gewoon het lekkerst.”

Op de vraag of er een Filipijns restaurant te vinden is in Roterdam antwoordt Precilla: “Nee, helaas. In Den Haag is er wel een genaamd ‘Baryo Pilipinas’, hier vind je de echte ‘boodle fight’ traditie. In Rotterdam komen we vaak bij ‘Ap Halen’ dit is een Indisch restaurant in Delfshaven en komt qua keuken redelijk dicht bij de Filipijnse in de buurt. Zeker een aanrader dus.”

Nostalgie in een glaasje

Ook het nagerecht is een Filipijnse klassieker die de nichtjes aan vroeger doet terugdenken: fruitsalade gemixt met slagroom en gecondenseerde melk. “Dit hebben we met de familie veel gegeten en het is nog altijd even lekker.” Op echte Filipijnse wijze krijg ik bij mijn vertrek een tas met Tupperware bakjes vol met al het lekkers wat ik die avond gegeten heb mee naar huis.