Een nieuw jasje voor oudgediende Popocatepetl

Diep verstopt in de Oude Haven zit sinds jaar en dag Popocatepetl. Het Mexicaanse restaurant stond vooral bekend om de afgeladen borden Westers-Mexicaans: vlees, bonen, nachos, guacamole, salsa – je kent het wel. En je kon er ansichtkaartjes versturen. Dat was leuk, maar niet leuk genoeg om regelmatig langs te komen. Nu is Popocatepetl onlangs flink opgefrist en wij vonden ons na jaren weer terug in dit vergeten hoekje Oude Haven.

Het oude interieur van Popocatepetl (of Popo) laat zich omschrijven als belegen Mexicaans. Een allegaartje aan Mexicaans aandoend spul, in een schreeuwerig kleurenpalet van kanariegeel tot knalroze. Gezellig, daar niet van, maar niet meer van deze tijd. Met het nieuwe interieur is een flinke inhaalslag gemaakt: het is strakker, rustiger en een stuk moderner. Het zijn de details die verraden dat we ons in een Mexicaans restaurant bevinden. Een Spaanse quote hier, een rieten stoeltje daar; het is absoluut een hele verbetering.

Rode duivels

We lopen bij binnenkomst pardoes tegen de cocktailkaart aan. Erop een mooie selectie Mexicaanse cocktails, rumcocktails en enkele non-alcoholische opties. Wij worden getrakteerd op een El Diablo, waarbij de ginger ale voor de gelegenheid vervangen is door ginger beer en er een extra scheut tabasco is toegevoegd. Lekker! De rest van de kaart is prettig klassiek: Mai Tai, Cuba Libre, Margarita. Popocatepetl lijkt het simpel te willen houden en dat vinden wij prima.

Shared dining

De dinerkaart is ingrijpend veranderd. Je doet hier nu aan shared dining. Een concept dat eigenlijk prima past in een Mexicaans restaurant. En ook voor de lunch kun je nu bij Popo terecht. Wij zijn hier echter in de avonduren en beginnen met een selectie voorgerechten. Op tafel verschijnen onder andere Mexicaanse viskoekjes, gamba's, calamaris, diverse gevulde quesedilla’s, sticky kipkluifjes en wat salsa’s. Alles is goed op smaak. De gerechten komen vooral uit de Tex-Mex keuken, al ontdekt een tafelgenoot met expertise op dit gebied ook enkele authentieke Mexicaanse smaken in de dips. We drinken er Popocatepetl’s eigen biertje bij.

Tortilla’s vullen

We zitten eigenlijk al behoorlijk vol als het hoofdgerecht arriveert. Weer wordt de tafel volgezet, maar dit keer met schalen pulled pork, kip, zoete aardappelfrietjes, sour cream, guacamole en diverse groenten. En een flinke stapel kleine tortilla’s. Nu is het een kwestie van vullen. De smaken zijn puur en fris en we hebben eigenlijk spijt van de manier waarop we de tafel voorgerechten leeggegraasd hebben. De kleine eter doet er dus goed aan om het bij een hoofdmaaltijd te houden.

Zoete hekkensluiter

Wij zijn echter nog niet klaar. Er verschijnt een proeverij van zoetigheden op tafel waarin we met de beste wil van de wereld geen Mexicaanse invloeden in kunnen ontdekken. De proeverij bevat onder andere brownies, cheesecake en een frisse fruitsalade. Allemaal heerlijk, maar een echt Mexicaans dessert had ons meer kunnen bekoren.

Al met al is het Popocatepetl absoluut gelukt om het stoffige imago af te schudden. De kaart bevat genoeg smakelijks, je zit er goed bij en het terras met havenzicht blijft natuurlijk een aanrader. Vooral met een stevige El Diablo in de hand.