Spaghetteria opent aan de Nieuwe Binnenweg: "Er moet vooral lol worden gemaakt"

Stefan is zeker geen onbekende in de Rotterdamse horeca, maar met de opening van Spaghetteria wordt zijn eerste eigen restaurant een feit. Degene die veel op de Meent komen, herkennen Stefan direct als een van de gezichten van Café van Zanten waar hij de afgelopen drie jaar te vinden was als bedrijfsleider. Daarvoor heeft hij zijn horecaervaring opgedaan bij Sijf en eetcafé de Hofnar in zowel Vlaardingen als Maassluis. Bij de achternaam van Stefan gaat waarschijnlijk bij menig stadsgenoot ook een belletje rinkelen, want Stefan is de zoon van de beroemde Rotterdamse horecaondernemer Leen van Popering. Horeca stroomt dus echt door zijn bloed kun je wel zeggen. Leen van Popering had diverse restaurants (onder andere in de Witte de Withstraat) en zelfs een hotel in het centrum vroeger en later brasserie De Rotterdammer in de Botlek. Nu is Stefan klaar voor om in de voetsporen van zijn vader te treden en gaat hij een nieuwe uitdaging aan: hij wordt mede-eigenaar – en tevens het hoofd van – de locatie in Rotterdam.

Niet zomaar uitrollen

“Ik wist eigenlijk nog helemaal niet wat het was, maar ging met vrienden iets eten in Amsterdam-West. Toen we daar aankwamen was het superdruk. We gingen aan een lange tafel zitten, waar iedereen aanschuift. Biertje, goede pasta. Ik dacht ‘zo dit is gezellig zeg’. Terug in de trein besprak ik met mijn vriendinnetje dat het jammer is dat we zoiets niet in Rotterdam hebben”, vertelt Stefan over zijn eerste kennismaking met Spaghetteria. Zijn vriendin raadde hem aan om gewoon eens contact op te nemen met de eigenaren om te kijken of ze wat voor elkaar konden betekenen. De heren wilden het concept niet zomaar uitrollen. “Ze wilden het wel doen met een Rotterdamse gozer. Op een gegeven moment is het balletje gaan rollen. Wat ik wilde was mogelijk, en we waren allebei enthousiast.”

Losjes met veel lol

Er komen weinig avonden voor dat Spaghetteria niet vol zit. Voor de pasta hebben zij een speciaal pastalab ontwikkeld, waar alleen maar Italianen werken, die de verschillende locaties bevoorraden. “De pasta’s zijn tussen de tien en zestien euro, en daarvoor heb je echt goede pasta. Drie vaste, Arrabbiata, vongole en Toscaanse worst, en drie wisselend.” Ook in de keukens van alle filialen zijn alleen maar Italiaanse koks te vinden. “Het moet allemaal gewoon losjes. Geen dienbladen, gewoon een bord met een vork erbij (waag het niet om bij deze Italiaan een mes te vragen, red.). Er moet vooral lol worden gemaakt. Het is echt goede pasta, vers en je bent niet heel veel geld kwijt. Je kunt binnen 45 minuten weer buiten staan, maar ook lang aan tafel gaan zitten.”

Geen poespas

Het concept omschrijft Stefan als “toegankelijk, gezellig, ongedwongen en niet te veel poespas.” De grote luifel van zes meter kan dadelijk bij mooi weer helemaal worden opengeschoven. Buiten worden er ook zitplekken gecreëerd voor ongeveer 45 man. Het pand aan de Nieuwe Binnenweg wordt vanbinnen helemaal gestript, wat voorheen zat hier geen horecabestemming maar Kunstuitleen Rotterdam. Binnen komen door de hele zaak lange tafels te staan, zowel laag als hoog, waaraan iedereen kan aanschuiven. Middenin komt een grote bar, waarbij aan twee kanten dranken uitgeserveerd gaan worden. “Na het eten wordt er geen cappuccino en thee geschonken, maar wel goede espresso voor €1,50. In Italië drinken ze na 12 uur ook geen cappuccino meer en het is een traditie van Spaghetteria. We hebben goede wijnen die we rechtstreeks kopen bij de wijnboer, Sardijns Ichnusa bier en huisgemaakte limoncello en sgroppino. Na het diner mag de muziek wel wat harder voor het natafelen, het moet gewoon heel losjes.”

Spaghetteria streeft ernaar om de derde week van april open te gaan. Dan kun je er zeven dagen per week terecht van vijf tot elf.