The Suicide Club: cocktails met wasabi

Drie jaar terug alweer dansten de eerste feestgangers een gat in de nacht op het dak van het Groot Handelsgebouw. De opening van The Suicide Club op de achtste etage ging door de stad als een lopend vuur. Creatief directeur en mede-eigenaar Roeland Flierman schoot in de roos met de eerste skyclub van Rotterdam. De stad had er behoefte aan. The Suicide Club ademt de sfeer van een high-end nachtclub uit wereldsteden als New York, Tokio en Singapore. Die sfeer ontbrak volgens Flierman destijds in Rotterdam, terwijl het klimaat juist steeds internationaler werd.

Uitbreiding terras

Foto: http://www.laisamaria.com/

Rotterdam moest even wennen aan het concept van restaurant, cocktailbar en nachtclub ineen, weet Flierman te vertellen. Maar na drie jaar ondernemen, uitproberen en bijschaven staat de naam zo stevig als het gebouw waar The Suicide Club in huist. En af is het nooit. Terwijl dit interview wordt afgenomen (eind mei) leggen de werklui de laatste hand aan het vernieuwde dakterras. ‘Het terras loopt nu over de gehele breedte van het pand. Ongeveer honderdvijftig meter. Het is een logistieke uitdaging om zo’n gigantisch terras goed te bedienen. We zijn er op berekend inmiddels’, vertelt Flierman. De gasten hebben nu bovendien een nog weidser uitzicht over de stad, met meer hoekjes en banken voor het betere loungewerk. ‘Nog meer beleving’, vat de creatief directeur het samen.

In de muziek, het glas en op de kaart

Mede op die boei drijft het succes van The Suicide Club. En op onderscheidend vermogen. In de muziek, in het glas en op de kaart. Flierman haalt als bewijs het nieuwe menu tevoorschijn. Zalm in zwarte thee met drop en gember bijvoorbeeld, of lamskotelet met ponzu (een Japanse suddersaus met rijstazijn en -wijn, gedroogde vis en zeewier). De persoonlijke favoriet van Flierman: het langzaam gegaarde buikspek, koud geserveerd met een szechuansaus. Azië is duidelijk de grote inspiratiebron voor chef-kok Freek Dekker. ‘Onze kaart heeft veel shared dining gerechten. Het is allemaal licht en fris. Je moet na het tafelen nog wel een nacht kunnen dansen.’ Met een van de, laten we zeggen, uitgesproken cocktails in de hand is dat sowieso geen probleem. Al eens eerder mezcal met wasabi geproefd? Of een mix met gegrilde garnaal? De bartender van The Suicide Club schudt ze tot vijf uur ‘s nachts uit zijn mouw.