Bom Gosto: voor kaners, dopers en vingerlikkers

Amper een paar maanden open, moest Bom Gosto vorig jaar al uitbreiden met zo'n vijftig zitplaatsen. En binnenkort opent in de Markthal opnieuw een Portugees eethuisje. Het gaat dus goed met die Zuid-Europese keuken in Rotterdam. Om de smaak weer eens goed te pakken te krijgen, gingen we voor NRC Handelsblad nog eens uitgebreid eten in de caso do pasto van José en Fernanda Fernandez in het Zwaanshals.

Beste bewijs voor de snelheid waarmee de Rotterdamse restaurantwereld maar blijft doorgroeien: zelfs voor de manschappen van De Buik is het tempo amper bij te benen. De heerlijke lunch in de ene nieuwe zaak (Brasserie Engels) is nog niet gezakt of je mag meteen dóór naar de opening van weer een ander spraakmakend restaurant. Naar Fitzgerald aan de Oude Haven, bijvoorbeeld. Ook weer zo'n tent die het de komende lente, volgens berichten van het front, 'wel eens helemaal zou kunnen gaan maken'.

En de dynamiek in de lokale horeca beperkt zich absoluut niet tot de categorieën deftig, trendy of hip. De sushi- en pastaketens (de jongerencentra van nu) en de vele etnische eethuisjes in de stad gaan allemaal net zo hard, of ze nu in bi bim bap, bahn mi of pintxos doen. Alles wat 'van buiten' komt, wordt onmiddellijk en met een nooit vertoonde gretigheid in de Rotterdamse foodcultuur opgenomen. De pannekoekenhut van gisteren is de Vietnamees of de kimchi-bar van vandaag.

Of neem Bom Gosto. Toen José Fernandez een jaar geleden zijn caso do pasto op het Zwaanshals begon, was het nog maar de vraag of Rotterdam er na Café Lisboa (Westewagenstraat) wel een tweede Portugees restaurantje bij kon hebben. Niets ten nadele van Café Lisboa maar met de tijdelijk in de haven werkzame Portugese arbeiders die er sinds jaar en dag komen eten, drinken en voetbalkijken, leek de doelgroep wel zo'n beetje in kaart gebracht. Nou niet dus. Rotterdam had eigenaar José en echtgenote Fernanda in een mum van tijd in de armen gesloten. Al na een paar maanden moest Bom Gosto met zo'n vijftig stoelen uitbreiden. 

José serveert maaltijden voor reuzen

Een caso do pasto is een traditioneel Portugees eethuis, te vergelijken met een trattoria in Italië. De robuuste kookstijl is er een voor kaners, brooddopers, en vingerlikkers. Orgaanvlees, braadstukken, schalen vol schelpdieren en vis, pasteitjes, hete worsten, bonen, kalfspoten, geit en speenvarken: een Portugees blieft het allemaal graag pittig, machtig en ruim geproportioneerd. In Café Lisboa wordt wat dat betreft fors uitgepakt, maar ook José Fernandez, die zelf wel wat van Shrek weg heeft, serveert maaltijden voor reuzen.  

Wij bestellen daarom niets bij 'm in Bom Gosto, maar vragen hem om een bescheiden proeve van zijn plattelandskeuken in, zeg, drie of vier gerechtjes. Enfin, een halfuurtje later moet de sympathieke chef toch ergens de tel zijn kwijtgeraakt. We krijgen achtereenvolgens gegrilde octopus, gegrilde kip, een tot de rand gevulde cataplana (een Portugese koperen stoofpan) met carne de porco alentejana (varkensvlees met kokkels uit Alentejo, €16,50), nóg eens zo'n volle cataplana met schelpdieren, gamba's en rijst (arroz de marisco, €18,50, foto), een salade van rode ui, komkommer en tomaat, en twee grote punten citroentaart toe. Dokter!

Die royale, no nonsense-schotels zullen het instantsucces van Bom Gosto grotendeels verklaren, maar ongetwijfeld zal ook de sfeer in het eethuis er zijn steentje toe bijdragen. Vooral in het kleine, 'oude' gedeelte lijkt Portugal voor veel vaste gasten dichtbij. Er staat een toonbank met patisserie en salades die ook mee naar huis kunnen worden genomen, en aan de tafeltjes tref je de hele dag door wel Portugese families die er koffiedrinken, snacken, de lunch en/of het diner gebruiken. Als vanaf deze maand de zon wat vaker doorbreekt, mag er in het Zwaanshals ook op een eigen Bom Gosto-terrasje worden gerekend. Dik kans dat je er dan nooit meer wegkomt.