Dinnerdate met Pique_Unique is je overleveren

Een dinnerdate met Pique_Unique is je overleveren. Je weet namelijk van te voren bijna niks. Niet waar het is (behalve dat het op fietsafstand van het Centraal Station is), niet wat je gaat eten (behalve dat het vier gangen zijn met een Franse inslag). Je weet ook niet wie die andere dertig zijn die aanschuiven, behalve dat ze net als jij het geluk hadden een ticket te bemachtigen.

Wat je wel weet: dat je je een beetje moet opdoffen. Femme fatale is de dresscode voor mij, bow tie voor mijn lief. Altijd leuk: de verkleedkist in. Wat ik verder te horen krijg: dat we al om drie uur beginnen op die zondag. En dat ik ’s ochtends een berichtje zal krijgen met de exacte locatie. En dat krijg ik: Bonjour Pique_Uniquers! Today is the day!

We gaan naar de Goudsesingel, naar het herontdekte Industriegebouw. Er komen (weer) kantoren, voor creatieven, start-ups en ruimten voor nieuwe winkels en horeca. Het is een gebouw dat niet opvalt, tot je beter kijkt. Een ontwerp van Maaskant, die ook tekende voor het Groothandelsgebouw. Het Industriegebouw is daar een voorloper van en dat kun je zien. Stoere wederopbouwarchitectuur, modernistisch met een vleugje calvinistische romantiek (je hebt een architect als lief of niet).

Geen routiniers

De ontvangst is – een beetje bevreemdend wel – in een herenschoenenzaak in de plint van het gebouw. De Pique_Unique Cocktail (Schiedamse Loopuyt-gin, Pinky-Rose en bruisend mineraalwater) smaakt er niet minder om. Piepjonge mensen (nou ja, aanzienlijk jonger dan wij) druppelen binnen. Iedereen op zijn kerstbest. Dat maakt de sfeer feestelijk; ontspannen en vrolijk gespannen tegelijkertijd. De organisatie is net zo geladen. Hier geen routiniers aan het werk, maar mensen aan wie je merkt dat ze het doen uit liefde voor lekker eten en om mensen te verrassen.

In groepjes gaan we door de achteruitgang, over de binnenplaats, langs een grote barbecue in een bakfiets, naar een andere ruimte die nog verbouwd wordt. De etalage is met kranten dichtgeplakt. De warmte komt van een heteluchtkanon, en voor de gedecolleteerden en kortrokkigen onder ons zijn er dekentjes.

Maar de tafeltjes zijn strak gedekt met spierwit tafellinnen. Bloemetje, kaarsje. Vriendelijke lampenslingers, een geïmproviseerde bar. Attente en enthousiaste bediening. Verzorgde gelegenheidsmenukaarten, wel in piepjongemensenlettertjes, met keus uit een aantrekkelijk paquet du vin (viognier, een Spaanse verdejo en een Portugese prunus dão) en een Rotterdams paquet du bière (Harrie, Karel en Carrie van de Kaapse Brouwers).

Heftig maar delicieus

Het diner begint met een camembert van de grill met brood van het Vlaamsch Broodhuys. Heftig, en toch delicieus, gearomatiseerd met rozemarijn, tijm, honing en knoflook. Als tweede gerecht staat een frisse salade niçoise op het menu gevolgd door de ‘plat principal’, een winterse botermalse bavette met winterpeen en pastinaakchips op een zoete aardappel-en-pastinaakmousseline (hutspot, zou ik zelf gezegd hebben als je me had gevraagd wat ik daar at) met huisgemaakte jus. Goed eten.

We sluiten rond acht uur af met gluten-, lactose- en suikervrij lekkers van de Schiedamse SUE. Koffie is er niet helaas, maar heel erg is dat niet, die drinken we thuis wel. Onze zondag is vakkundig stukgeslagen. Dank je wel jongens!

Alles moest anders

Die jongens zijn Stan Huvers en Peter Bertrams, beiden 27. Ze leerden elkaar kennen toen ze beiden bij dezelfde opdrachtgever als account manager in de buitendienst werkten. Na afloop spreken we Stan. ‘We bezochten altijd veel horecagelegenheden en het viel ons op dat het overal meer van hetzelfde was. Industrieel. Betonnen vloer, staal, ruw hout. Wij wilden daar iets tegenover zetten. Classy, Frans.’

Niet alleen de uitstraling moest anders worden, álles moest anders. ‘We wilden een beleving bieden. We zoeken locaties die onbekend zijn, waar je niet zo snel komt. De aankleding moet af zijn. En we willen ook hoge kwaliteit bieden, echt lekker eten. Liefst met regionale producten van Rotterdamse leveranciers, maar wel met een Franse twist. We zoeken het snijvlak op tussen pop-uprestaurant en evenement.’

Enorme glimlach

Stan en Peter doen Pique_Unique nog steeds naast hun werk. ‘Het geeft ons energie om mensen na afloop met een enorme glimlach te zien vertrekken. Het is voor ons bovendien een fantastische manier om te ontdekken of ondernemen iets voor ons is. We leren er ontzettend veel van.’ Als voorbeeld vertelt hij over de eerste Pique_Unique in een park bij Zestienhoven. ‘We hadden een plekje uitgezocht honderd meter van de weg. Dat klinkt niet veel en dat is het ook niet. Maar als je met 15 tafels en al je kookgerei die 100 meter moet overbruggen, ga je daar anders over denken…’

De volgende editie is in voorbereiding, maar wanneer dat is, is nog geheim, of weten de twee zelf nog niet – dat houden ze een beetje in het midden. Wie de volgende keer mee wil, raden ze aan hen te volgen op Instagram of Facebook. Daar delen ze af en toe foto’s van de afgelopen evenementen en brengen je op de hoogte van komende evenementen. Inmiddels hebben ze bijna 1000 volgers, maar plaats aan tafel is er voor niet meer dan 30. ‘We willen het klein houden, exclusief en intiem’, zegt Stan beslist. ‘Je moet het gevoel hebben dat je iets gemist hebt als je er niet bij was.’