Mangiare is het Italiaanse woord voor eten

Mangiare is het Italiaanse woord voor eten. Wel zo duidelijk dus om je restaurant zo te noemen: je hoeft verder niets uit te leggen. Je zou er misschien gemakkelijk voorbij lopen. Een winkeltje op het eerste gezicht, manden met verse groenten bij de deur. Maar open de deur en een Italiaanse kruidenmix aan geuren komt je tegemoet. Hier wordt gekookt.

In de vitrine ligt een kleurrijke uitstalling van salades, pesto's, tapenades en geroosterde groenten om mee naar huis of kantoor te nemen of in het restaurant te eten bij wijze van antipasti.
Het restaurant ligt in het vooronder, of liever het achteronder: je moet een paar treetjes af; in de zomer kun je in het kleine tuintje ook buiten zitten. Zit het beneden vol, dan is er boven ook plek. Op deze laatste vrijdag van de kerstvakantie, blijkt Mangiare tijdens de lunch razend populair. De ligging aan de volledig opgekalefaterde Van Oldenbarneveltstraat met zijn hip-sjieke uitstraling zal daartoe ongetwijfeld bijdragen, maar het aanbod aan Italiaanse gerechten en de kwaliteit ervan geven natuurlijk de doorslag.

Geen aria's uit de keuken

Zo simpel als de naam is de inrichting van het restaurant. Houten tafeltjes, eenvoudige stoelen, duralexglazen voor wijn en water en papieren servetjes. Het behoeft weinig inlevingsvermogen om je in Venetië of Rome te wanen, al hoor je vanuit de keuken geen aria's weergalmen.
Op schoolborden staat wat er te krijgen is, de specialiteiten van de dag worden mondeling bekendgemaakt. Vandaag waren dat de Siciliaanse worstjes met linzen (€ 15,50) waarvoor ik me meteen gewonnen gaf. Louise hield het op de lasagne met truffel en eekhoorntjesbrood (€ 13,50). Om alvast een beetje aan de wijn te wennen (een glas montepulciano van € 5,50 voor mij, een pinot grigio van € 4,25 voor Louise), bestelden we een eenpersoonsbordje met antipasti (€ 9) om beiden van de snoepen, maar gek genoeg kwam dat tegelijk met de hoofdgerechten. Ook niet erg.

Stevige jongens

De worstjes waren stevige jongens. Ze hadden even in de oven gestaan om de kaas waarmee ze waren gedrapeerd te laten smelten. De linzen waren aangemaakt met een lichte vinaigrette met tomaat en een enkel blokje spek; de combinatie met de worst was voortreffelijk. De truffel in de lasagne was qua smaak minder prominent aanwezig dan was gehoopt.
Je kunt in Mangiare terecht voor de lunch, de borrel en het diner. Uitgebreid eten kan, maar ook voor een Italiaans broodje (vanaf € 6,50) of een salade (vanaf € 10,50) mag je aanschuiven. Reserveren lijkt me geen overbodige luxe, gezien de toeloop. Er wordt gekookt naar het aanbod van het seizoen; niet alle gerechten worden dus altijd geserveerd.
En wat voorin de zaak op een winkeltje lijkt, ís ook een winkeltje: je koopt er Italiaanse delicatessen als olijfoliën, balsamico's, sauzen en andere dingen waarvoor je anders misschien helemaal naar Milaan zou rijden.