De Pasta Kantine: vers, lekker en rapido op tafel

Alweer iets nieuws in de Pannekoekstraat? Ja, geopend in januari en de naam riep meteen allerlei associaties bij me op: van een parodie op het satirische programma De TV Kantine tot een hint naar de stereotiepe bedrijfskantine, mét dienblad natuurlijk. Toch maar eens gaan kijken. De Pasta Kantine ziet er bepaald niet verkeerd uit: houten tafels met krukken, granitovloer en zwart-witte tegeltjes. Redelijk strak en toch gezellig.

Sympathiek, dat is misschien wel het woord dat ik zocht. Wat sfeer betreft, houdt de zaak het midden tussen een slicke urban hang-out en een lekker-snel-effe-eten restaurant. Een kantine dus? Nou... maar dan wel een met bediening en kaarsjes plus placemats op tafel.

Het is nog niet heel druk als we rond wel heel Hollandse etenstijd uit de piesende plensregen binnen stappen. Lange, drukke dag gehad, we willen even snel eten, want geen zin om te koken en toch ook weer op tijd thuis zijn voor DWDD. Kijken of dat lukt. Er loopt een aardig bataljon in het zwart geklede jongens en meisjes in de bediening, in elk geval klaar om een eventueel busladinkje gasten snel op hun wenken te kunnen bedienen. Om te beginnen bestellen we een glaasje wijn (huiswijn is €2,75, maar we nemen een trebbiano/chardonnay €3), mandje met brood, olijfolie en dikke groene olijven (€2), plus een karaf water (à €1, bestemd voor de stichting Dine4Them, die Bureau Jeugdzorg en de Voedselbank in Rotterdam ondersteunt). Allemaal binnen een mum op tafel, en we hebben nog amper kunnen kijken wat we willen eten.

De formule van de Pasta Kantine bestaat uit pasta en salade, beide in normale of kleine porties, al dan niet gecombineerd. Moeilijker wordt het niet, alleen nog wel even een pasta uitkiezen dus: linguine al pesce del giorno, vandaag met zeebaars (normale portie €9,50/kleine portie €5,75); tradionele carbonara, puttanesca, aglio e olio, met schelpdieren of all’Arrabbiata, lasagne tradizionale of met paddestoelen, en zo nog een stelletje meer.

Manlief twijfelt over de tagliatelle met gestoofde eendenbout, maar kiest de penne con pancetta e spinaci crude (€7,50/€4,50). En ik neem de penne romana met broccoli, rode ui, amandel, groene olijf en basilicum (€7,50/€4,50). We besluiten een salade te delen, de insalata di funghi e bietole (€8,75/€5).

'Het is de gast die op de pasta wacht'

Binnen 10 minuten, net lang genoeg om de verse pasta te koken en de borden op te maken, staan de dampende borden pasta op tafel en past er nog net een groot bord salade tussen. Het smaakt prima, geen hemelbestormingen hier, maar gewoon goed, vers, lekker.

Het woord ‘sympathiek’ blijft bij me opkomen: de bediening loopt duidelijk met plezier rond, zonder te veel op te vallen. De producten die worden gebruikt zijn zoveel mogelijk biologisch. En alles wordt à la minute bereid terwijl je er met je glaasje wijn op wacht. De gerechten zijn allemaal glutenvrij te bestellen, behalve de lasagnes. En op het menu staat een mooi adagium: 'Een pasta wacht nooit op haar gasten, het is de gast die op de pasta wacht'.

Zo is het: geen opgewarmde of warm gehouden plakpasta, maar vers en zelfgemaakt, in de pan gedaan en zoef... zo op tafel. En als je – zoals ik met de behoorlijk grote ‘normale’ portie – je halfvolle/-lege bord voldaan van je af schuift, pakken ze het restje voor je in. Voor thuis, want de Pasta Kantine ondersteunt het No Waste Network, dat oproept om bewust met eten om te gaan en dus niet weg te gooien. Ook weer sympathiek, toch?!

Espresso (€2) toe en wij waren er weer klaar voor, na deze korte pitstop (45 minuten, zonder haast overigens) in de Pasta Kantine. En dat voor €36,75 met z’n tweeën. Volgende keer voor minder, want dan kan ik rustig volstaan met de kleine portie.