In Gusto — smaak — is het zo druk als een Italiaan

De Italiaanse keuken blijft een ijzersterk merk. Enkele decennia geleden verjoegen in Nederland de Italianen de chinees om de hoek. Liever een pizza of lasagne dan bami speciaal met een plastic plakje ham en een spiegeleitje van Playmobil. Veel buurtchinezen sloten de deuren.
De revanche van de Aziatische keuken met zijn eethuisjes door de hele stad gaat niet ten koste van de Italiaan. Geen stad ter wereld is compleet zonder een pizzeria.
Overigens is die hele pizza niet eens een Italiaanse uitvinding. 800 jaar voordat er in Italië voor het eerst een pizza in de oven ging, werd er in het Midden-Oosten al iets soortgelijks bereid.
Maar dit terzijde.

Gusto = Italiaans voor smaak

Want het gaat hier om Gusto. Dat is Italiaans voor smaak, maar ook de naam van een Italiaan op de Schiedamse Vest, in het inmiddels bekende en goed bezochte horecarijtje.
Gusto is het zusje van die andere Italiaan om de hoek in de Witte de Withstraat, Oliva. Dat is al jaren een vertrouwd adres voor wie de Italiaanse keuken een warm hart toedraagt met een kleine kaart en niet-alledaagse gerechten. Straalt het niet zo grote Oliva doorgaans beschaafde rust uit, Gusto daarentegen is groot en rumoerig. Er komen zo'n 1200 gasten per week. Het is er zo druk als een Italiaan.
De zaak kent verschillende niveaus rondom een open keuken. Modern ingericht. Fraaie zwart/wit-foto's sieren muurgroot de wanden. Aan reserveren doen ze er niet. Als je binnenkomt en alle tafels zijn vol, kun je wachten in de bar totdat je wordt geroepen om plaats te nemen.
De kaart van Gusto lijkt uit balans. Het aantal antipasti — kleine voorgerechten en hapjes— lijkt vele malen groter dan het aantal hoofdgerechten: zeventien om zes. Maar bij die zes moet je eigenlijk ook de pizza's optellen. Daar heeft Gusto's er dertien van op de kaart staan.
Hoofd bestaat uit vis, vlees en pasta, met of zonder dieren. Alles zoveel mogelijk biologisch.

Bestel je kwartel, krijg je het hele vogeltje

We waren deze zaterdagavond met z'n zessen. Dat werd dus even wachten tot er een tafel vrij was, maar dat wachten werd beloond met een uitstekende maaltijd.
Ze zijn bij Gusto niet zuinig. De porties zijn groot. Ik bestelde geroosterde kwartel met salie en knoflookbrood als vooraf en verwachtte een borstfiletje en een boutje, maar kreeg het hele vogeltje, gevuld met geurige knoflook en citroen. Ook kwamen kroketjes gevuld met fontina-kaas, vitello tonnato en grote garnalen met maiscrème en dragon op tafel.
Het hoofdgerecht was licht gerookte entrecote, in repen gesneden in een zogeheten peperonata, een stoofprutje waarin paprika de hoofdrol speelt, samen met olijven. De kok van Gusto heeft er ook roseval-aardappeltjes in verwerkt. Van de beloofde rozemarijnjus proefde ik weinig.
De dames in ons gezelschap kozen voor pizza's, met een dunne knapperige bodem zoals het hoort en goed belegd. Een medewerker kwam langs met een bak rucola om de pizza een groen tintje te geven.
De drank was een soepele en mooi geprijsde valpolicella d'abruzzo (23 euro), aanbevolen door Thérèse de Boer van de Librije, meldt de kaart trots. De zaak heeft twaalf wijnen per glas.

Witte chocoladeijs, sinaasappelmascarpone, nougatine

Er was nog ruimte voor het dessert en dat werd ijs van witte chocolade met sinaasappelmascarpone en nougatine. Het droomdessert.
Bij Gusto gaat het er losjes aan toe. Je kunt binnenkomen voor enkel een pizza of een pasta of je te goed doen aan een uitgebreid Italiaans feestmaal. De bediening is attent. Flessen (gratis) water komen snel op tafel zodra je eenmaal zit.
De mannen van de bediening zouden alleen iets minder kunnen vragen of het heeft gesmaakt. Dat deed het, maar is ook waar je voor komt. Voor eten met gusto.

FOTO CORNELIE DE JONG