Moni en Peter nemen de metro naar het Stadhuis

Peter: Half zeven te voet op Churchillplein metro ingang McDonald's boven de grond. OV kaart mee.
Moni: Dresscode?
Peter: Casual.

Peter koos voor metrolijn C richting De Akkers. Nadat ook Delfshaven werd gepasseerd, zonk Moni de moed in de schoenen: 'We gaan toch niet naar Schiedam?' Maar het diner was écht in Schiedam, en wel in Brasserie Stadhuis. Na afloop werden de ervaringen geheel volgens de traditie gedeeld.

Terug naar de roots: 'Zwart Nazareth'

Peter: Na Van der Valk wilde ik het maar eens persoonlijk maken. Terug naar de roots. Van mij dan. Eten in 'Zwart Nazareth'. Kerstbomenjacht, John de Wolf en rellen tegen Vlaardingen. Dat was mijn Schiedam.
Moni: Steenkool, alcoholisme en cholera dus? Niet veelbelovend voor een lekker avondje uit eten zou je denken. Maar dat viel gelukkig ontzettend mee! Het was leuk, Peter. En lekker! Heel stiekem was dit misschien wel een Top 10-nominatie. Wat dat betreft boffen we wel de laatste tijd. De een na de andere verrassing ligt opeens op onze bordjes.
Peter: Terwijl mijn gastronomische ervaringen hier niet verder gingen dan patat-mét bij Fillekes op de Hoogstraat (het was 1982). En het Stadhuis was een tent voor appeltaart met slagroom. Tot er een nieuwe chef kwam en het roer om ging. Blij dat we lijn C genomen hebben. Een nieuwe ervaring.
Moni: Die nieuwe chef, dat bleek Martin Strik te zijn. De chefkok van Kip. Ik wist niet eens dat hij een nieuwe zaak was begonnen in het Stadhuis. Toevallig aten we vorige keer ook al bij een nazaat van Kip (Pascal Martens - Restaurant Van der Valk Blijdorp). Het was in ieder geval voor mij al een tijdje geleden dat ik van Martins kunsten had geproefd. Ik was dus ook heel blij met jouw keuze.

Het mooie vleesch ligt in de klimaatkast te rijpen

Peter: De brasserie ligt er prachtig bij. Antiek stadhuis op het oude marktplein. Een groot terras tussen de klok- en trapgevels. Alsof je in een ansichtkaart zit. Groeten uit Schiedam...! ?Eenmaal binnen zie je meteen die glazen klimaatkast. Een eyecatcher in de ruimte, waar het mooie vleesch van slagerij Van Bennekom rijpt. Op de juiste temperatuur, wachtend op klandizie. En dat schijnt heel hard te gaan in Schiedam, hoewel onze dinsdagavond een stille was. ?Het is wel de tweede keer dat we een Kipkok treffen met iets van de Big Green Egg. Trend of thema?
Moni: De BGE kun je (gelukkig) geen trend meer noemen. Bereidingswijze van onze côte du boeuf was wel een tikkeltje anders dan onze bavette bij Van der Valk. Door deze keer 'van de kaart' te kiezen en niet voor het 'makkelijke' verrassingsmenu te gaan, proefden we echt pure smaken. Oesters met een paar druppels Ketel One en rode peper, côte du boeuf en rauwmelkse kazen. Om je vingers bij op te vreten. ?Ook de bijpassende wijnen waren allemaal even lekker. Bij het nagerecht mochten we zelfs (eerst proeven en daarna) kiezen uit een solera sherry (Lustau East India) of een cognacwijn (Coteau de Saint Ange). Totaal verschillend, maar zo verrukkelijk bij de kazen!
Peter: Ik heb me verkeken op culinair Schiedam. Hoekie om, trappie af, te lang links laten liggen. Maar de volgende keer toch weer met de fiets, hoor. Er valt ook nog genoeg in Rotterdam te verkennen. Die verlanglijst wordt alleen maar langer.
Moni: Achter de Teerstoof, Verbrande Erven, daar woont (volgens de Amazing Stroopwafels) het grauw, Jan met de pet. Hopelijk laten zij zich er niet van weerhouden, te eten bij Brasserie Stadhuis, in jouw Zwart Nazareth.