Op ontdekkingsreis in het circus dat Dumbo heet

Als mens met langdurig overgewicht heb ik niks met het woord dieet. Ik weet al jaren dat ik moet afvallen en dat dat gezond en goed voor me is. Mijn ervaring met een dieet is echter niet zo goed, ik voel me niet gelukkig tijdens het dieet en als ik stop dan kom ik weer aan, meestal meer dan ik ben kwijtgeraakt. Het grote nadeel is ook dat ik het eten van het dieet niet lekker vind. Dit heb ik ook met het woord vegan. Ik weet dat het goed is voor mij en de aarde, maar mijn ervaring is tot nu toe niet heel goed.

Dit is niks ten nadele van de mensen die tot nu toe vegan voor mij hebben gekookt, het ligt aan mij, mijn smaak is nou eenmaal traditioneel dikke menserig. Krokant, vet, rijk van smaak en niet te veel vezel. Ik ben van de patatgeneratie. Patat is dan wel weer vegan, ok, je hebt gelijk. Ik was dan ook erg geïntrigeerd toen de mannen van Venour hun handen ineensloegen om een plant-based restaurant te openen met Marnix Benschop in de keuken. Ten eerste omdat Venour altijd op zoek is naar een uitdaging en ten tweede omdat niemand van deze mannen vegan is.

Ik doe al een tijdje communicatiewerk en ik weet dat het soms handig is om iemand van buitenaf te laten kijken naar jouw zaak. Als het een goede zaak is en het zijn de juiste adviseurs, dan kunnen er magische dingen gebeuren. Vol verwachting stapte ik dus naar binnen bij Dumbo. Wetende dat het opzetten van dit restaurant een hele lange voorgeschiedenis heeft gehad, hoop je toch stiekem dat het alles zal gaan worden waar het team op heeft ingezet, maar een goed restaurant moet voldoen aan een aantal kenmerken, waarvan goed eten de belangrijkste is.

Vibes

Het eerste wat opvalt, terwijl ik om mij heen kijk, is het interieur. Meestal doet een restaurant je direct ergens aan denken, het voelt als een stad of een ander restaurant of een bepaalde vibe uit je verleden, maar dat heb ik hier niet. Het voelt chique, maar toegankelijk, degelijk, authentiek, maar vooral alsof ik in een nieuw thuis ben gaan zitten. Wat ik nog geweldiger vind, en ja dat komt omdat ik een audio-freak ben, het is ruim opgezet en open, maar het geluid klinkt alsof ik in mijn auto zit. Nou heeft mijn auto een geweldige installatie en veertien speakers, dus dat is echt heel knap. De muziek klinkt warm en vol en er is totaal geen echo. Hier is over nagedacht. Tijd om te eten.

Dumbo is anders. Een eerste blik op de kaart kan je als mens nogal in de war brengen. Woorden als ponzu, chapatti, bhaji, pok pok en cepes kunnen je als culinair amateur nogal in de war brengen. Gelukkig is er de optie om je te laten verrassen. Je kan zelf kiezen van de kaart, maar je kan ook kiezen tussen drie verschillende menu’s met diverse gerechten. Je laten verrassen door de chef zeg maar. En laat me iets aanraden, met een chef als Marnix Benschop in de keuken, is dat een risico wat je jezelf moet gunnen.

Etenstijd

De amuse is een blokje pompoenbrood ter grootte van een vierkante bitterbal. Ik heb nog nooit zo lang gekauwd op een stukje brood, alsof het niet op raakte. Het rare was dat het tegelijkertijd de hele tijd op smaak bleef dankzij de macadamia salie bovenop. Heel goed dat dit niet vijf blokjes waren, anders kan je gelijk weer naar huis. De silken tofu dashi met ponzu zeewierkaviaar bestaat uit een selectie woorden waar ik me qua smaak geen voorstelling bij kan maken. De krokantheid van oma’s aardappelpannenkoek met de roomzachte vulling van ik weet het niet eens. Alsof je een hapje Oosterse zee tot je neemt. Ik weet niet wat dit was, maar het is super.

De gemengde koningszwam met schorseneren is wederom een gerechtje met alle smaken die je wil proeven als je iets lekkers eet. Krokant, vol van smaak, zoet, zout, structuur, alles. Het lijkt wel of alle gerechtjes iets herkenbaars en iets unieks hebben. De knolselderij met kokos en fingerlime borage heeft een zure matten knetterkauwgom echte eigenschap dankzij de miniscule fingerlime balletjes die in je mond exploderen. Ook dit gerechtje voelt als een avontuurtje.

Commitment

Ik ben ondertussen geïntrigeerd door de hersenen van de persoon die dit heeft bedacht. Er schuilt een bepaalde commitment en mate van expertise achter dit soort gerechten, hoe kom je anders op het idee op een boerenkool bao te maken? Ik bijt in de structuur die me terugbrengt naar de Oosterse bao, maar de boerenkool brengt me naar de keuken van mijn oude tante die pannen vol aardappels stond te stampen om boerenkool op tafel te zetten voor de hele familie.

Het hele restaurant blijkt met deze filosofie te zijn neergezet. Ook voor de cocktails zijn diverse experts ingevlogen om de diverse hindernissen te tackelen die er liggen wanneer je een vegancocktail wil maken. Geen ei voor het opschuimen en nog veel meer uitdagingen om aan te gaan. Maar ook hier zijn na maanden investeren een aantal signature cocktails uit voort gekomen die op geen enkele manier onderdoen voor cocktails met dierlijke producten.

Nog meer eten

Ondertussen staat de uien bahje met kokos koriander op tafel. Ik haat koriander, dus dat begint goed. Koriander is alleen lekker wanneer een expert het verwerkt en bam, in dit gerecht klopt het. Dit is sowieso één van de top drie gerechten van de avond. Zo overheerlijk krokant, ergens tussen een chickenwing en falafel, maar dan boterzacht en ik weet het niet. Ik voel me een ontdekkingsreiziger die op de juiste kust is beland.

De schorseneren met corn nuts liggen op het bordje alsof ik spareribs krijg, zo smaken ze ook qua marinade. De corn nuts zijn heerlijk crunchy, net als de palmkool bladeren die in het volgende bakje staan. Die komen in combinatie met de heerlijke citrusachtige smaak van kumquat en de stevige structuur van schapenvoetjes. Wat trouwens paddenstoelen zijn, rustig blijven ademen. Er komt een heel klein hapje op tafel, ik weet niet wat het is, doe mijn ogen dicht en bijt erin. Ik zou zweren dat ik een pittig oud kaashapje aan het eten ben, maar ook dat is gewoon niet waar, het zijn rijstkrokante tofu hapjes en hoe de fuck kan dit?

Het laatste bordje dat op tafel komt is wederom een bewijs van de vindingrijkheid die hier wordt geëtaleerd. Pasta is gemaakt van bloem en ei met extra ingrediënten, maar ja ei dat kan niet. Daarom is het artisjokken hart met gekaramelliseerde ui bedekt met truffel en zwavelzout, want zwavel...smaakt naar ei. Ook dit is top drie van de avond. Wat een structuren en smaken.

Tijd voor een toetje

Wanneer het dessert op tafel komt, heb ik gewoon het gevoel dat ik in de maling word genomen. Er ligt een merengue op mijn bord, hoe dan? Nou dat legt Marnix met plezier uit. Als je het vocht van kikkererwten opklopt en suiker toevoegt dan kan je het in de oven gooien en beng, merengue. Dus mocht je al lang kikkererwten eten en het vocht normaal weggooien, dat was dom. De merengue komt met kweeperen en een kokosachtige yoghurt wat natuurlijk geen yoghurt is.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik verder moet zeggen. Mijn buik is vol, ik heb heerlijk gegeten en ik heb dingen ervaren die ik nog nooit eerder heb ervaren. Om hier te praten over een plant-based restaurant is natuurlijk logisch, maar dat het dat is, is eigenlijk totaal niet relevant wanneer je er hebt gegeten en dat is eigenlijk het allermooiste wat je kan bereiken wanneer je een uitdaging als deze aangaat. Een interieur en een ervaring die het hele concept van Venour naar een hoger niveau tilt en dat in combinatie met een keuken die een hele nieuwe wereld van mogelijkheden opent voor mij.

Lang verhaal in het kort

Als ik het zou moeten samenvatten dan denk ik dat ik alleen maar kan zeggen, dat je het jezelf verschuldigd bent om het minimaal één keer te proberen. Wees niet bang, ga op avontuur, want het is dan misschien allemaal heel anders dan je gewend bent, maar het is het zeker waard als je van een ontdekkingsreis houdt.

P.s. ga ook naar de WC bij Dumbo, meer zeg ik niet.