Stadsjochies: een bezoekje aan de theetuin van Utrecht

Met samengeknepen ogen turen we op de navigatie, en met een oog naar de weg. “Hier zou het moeten zijn” – we duiken een zijweg in, over een bruggetje, verstopt bijna tussen het groen. Honderd meter verder begint de drukke stad, achter ons ligt het Stadion Galgenwaard en Hockeyclub Kampong. Uniek, je auto voor de deur gratis parkeren. Met de geur van ‘het land’ (koeienpoep, heerlijk!) in de neus zijn we er he-le-maal klaar voor.

Van camperplaats tot kasrestaurant

We volgen de bordjes, die wat speels op houten palen zijn gespijkerd, en ineens doemt een prachtige grote glazen kas op tussen het groen. Omringd met diverse wilde bloemen, kruiden, struiken en een aangelegde groentetuin. Rob Geerlings, de eigenaar, heet ons welkom. Samen met zijn zoons, de ‘Stadsjochies’, zo vertelt hij tijdens het diner. Want met zijn jongens, en hun stadse opvoeding, is alles begonnen. Hij was op zoek naar een camperplaats, en kwam dit stukje land tegen. Toen ging het snel. Er was een kas, er was een plan, er kwam een chef en zo ontstond een concept. De zoons van Rob waren zulke stadsjochies, dat ze geen idee hadden hoe een paprika groeide. Om daar verandering in te brengen, is dit kasrestaurant ontstaan. Echt eten, midden in de stad. Je ziet de groenten groeien en geoogst worden, terwijl je ze proeft.

Echte smaken met pure liefde geserveerd

Naast Rob staat gastvrouw Barbara Mazairac Sjenitzer aan het roer van dit glazen schip. Ze reikt ons een heerlijke cocktail aan als aperitief. Gemaakt van absint, gedestilleerd gemaakt door de (lokale!) vrienden Arjan en Inge van de Pronckheer.

Vanaf dat moment is het een waterval van groente, liefde, persoonlijke verhalen en echte smaken. De ene na de andere gang wordt ons met heel veel passie geserveerd en toegelicht door een trots en enthousiast team. Halverwege vraagt Rob of we een rondleiding willen, gewoon met z’n drietjes. We lopen door de kas waar hij tomaten en pepers aanwijst. Hij legt uit dat een stadskas voor de lokale horeca heel belangrijk is, maar met een aangrenzende keuken helemaal tot zijn recht komt. Is er te veel van het één, dan maakt de chef het direct in. Andersom wordt de kennis uit de kas direct met het team en de gast gedeeld.

Alle mogelijke bereidingen

Mijn tafelgenoot schiet in de lach; er zit een takje tussen zijn tanden. “Zo vers geplukt dus.” We proeven een kruidenkoekje waar de peterselie in het filodeeg is gebakken (echt een plaatje), komkommer met een kruiden ricotta, gazpacho met komkommer espuma en borage, een carpaccio van diverse oertomaten en salade van verse kruiden (en een piepklein takje), een met gamba gevulde courgette bloem (origineel en smaakvol), een parelhoen uit de buurt, frambozenijs uit eigen keuken en dit alles omlijst met bloemen, kruiden, salades en alle mogelijke bereidingen die je van een sterrenchef mag verwachten. Huiswijn, bloemig en vol, per gerecht geschonken uit karaffen. Een tikkie mysterieus, maar o zo smaakvol.

Permacultuur

Buiten ligt een theetuin, aangelegd – maar dat is niet te zien. Alles staat door elkaar, zo lijkt het. Maar het blijkt een intelligente permacultuur te zijn: bedden aangelegd in een u-vorm, precies de juiste richting op in verband met de zon en de wind, zodat er op en in het ‘theebed’ een perfect klimaat ontstaat voor alle verschillende plantjes en bloemen om te groeien. Zo ontstaat er een klein ecosysteempje met de beste omstandigheden voor al het groen.

Ons diner sluiten we af met een duik in de theetuin. Hoe symbolisch. Een buffet, gevuld met theeperculators en gedroogde thee en kruiden: selfservice met een knipoog. Chef Andre van Doorn, die de hele avond vanuit zijn open keuken de heerlijkste gerechten op tafel toverde, leent persoonlijk zijn pincet uit om de verveine-blaadjes te pakken.

Stadsjochies: voor jong en oud

We kijken elkaar aan. Dat wij juist nu uit Utrecht zijn verhuisd, terwijl dit op een steenworp afstand van ons oude huis ligt. Deze plek, nooit geweten, nooit geweest, en zo rijk aan smaak. Utrecht is een culinair hoogstandje rijker, en meer dan dat. Kennis op dit niveau, is schaars. Het ‘kastaurant’ is niet alleen voor een chique diner: de plannen van Barbara en haar team zijn voor jong en oud. De picknicktafels staan al in de theetuin verspreid, koop een mand en zoek zelf een plekje tussen het groen. Gezellig, met het hele gezin. Een bijzonder event, een lunch, een borrel, noem het maar op. Wij komen terug, en sturen ondertussen iedereen de stad uit. Ongeveer 100 meter, meer niet.