Reinier van Dantzig: "Horecaondernemers hebben eigenlijk een ongelofelijke maatschappelijke taak"

Amsterdam zou Amsterdam niet zijn zonder haar gepassioneerde ondernemers die onze stad kleur en smaak geven. Dit zijn onze ‘smaakmakers’. Omdat we het einde van het jaar naderen, vinden wij het tijd om samen met deze smaakmakers terug te kijken op 2020 en vooruit te blikken op volgend jaar. Het resultaat is een serie interviews met de mannen en vrouwen die de Amsterdamse horeca dit jaar gevormd hebben. Wie zijn zij eigenlijk, hoe zien zij de stad en waar halen zij hun inspiratie vandaan? Vandaag: Reinier van Dantzig.

Reinier van Dantzig is sinds zijn twintigste horecaman, maar óok politicus. Hij is zes tot zeven jaar non-stop actief geweest in zijn horecazaken De Vondeltuin, Café Kiêbert en zijn Italiaanse restaurant: Mappa. De laatste jaren is hij wat minder actief in de horeca, maar is hij wel nog steeds overal bij betrokken. In 2012 is hij als stagiaire bij D66 begonnen in de nasleep van de bankencrisis. Binnen drie maanden schreef hij inhoudelijke voorbereidingen en vond hij het té gek. Op zijn 27e stond hij op de lijst en sinds 2017 is hij fractievoorzitter. Reinier blijft echter bescheiden. “Ik mag meebeslissen over alles, maar ik beslis niets.” Of hij meer horecaman is of politicus? “Als je eens achter de bar hebt gestaan, blijf je volgens mij altijd een horecaman, maar ik voelde me voor een groot deel van dit jaar wel echt een politicus.” 

Het zijn van politicus en het runnen van zaken tijdens een pandemie 

Het is een jaar uit duizenden en Reinier heeft het gevoel dat hij drie jaar heeft gewerkt in een jaar. “Ergens is het ook wel een apocalyptische manier van genieten. Het groots en meeslepend leven, waar ik normaal wel van houdt, is dit jaar zeker gelukt.” 

Eind februari zat Reinier zich, al zappend op de bank, zorgen te maken. Een dag voor de eerste maatregelen werd hij nog gerustgesteld door contacten in zijn uitgebreide netwerk, maar de volgende dag begon het. De eerste anderhalve maand kan hij, waarschijnlijk net zoals velen van ons, al bijna niet meer herinneren. “Alleen dat ik vijf nachten heel slecht heb geslapen. Ik heb vrijwel meteen een hypotheek genomen op mijn huis om een buffer te hebben voor de zaken. Daarna dacht ik: ik moet mensen helpen. Via mijn netwerk kon ik de situatie goed inschatten en vooruitzien, waardoor ik veel horecacontacten, mensen in de evenementenbranche of kunst en cultuur kon helpen.” 

Zelf heeft hij meegedacht over alle regelingen die er nu zijn, maar Reinier zit nog in zijn maag met alle horecazaken die dit jaar gestart zijn, omdat die geen vergoedingen krijgen. Verder blijkt maar weer dat Reinier geen thuiszitter is. Hij startte samen met zijn vrouw een afhaalwinkeltje in Café Kiebêrt, waar allerlei ondernemers hun producten konden brengen. Het werd een hit.  

Toen brak juni aan. “Het voelde als een tussenbevrijdingsdag. Alle zaken konden weer open. We hebben ervoor gekozen om Mappa dicht te houden en te focussen op de Vondeltuin en het café. We hebben daardoor een goede zomer kunnen draaien. Al werd dat wel lastiger naarmate de besmettingen opliepen. Gasten leken wel amateurvirologen en vroegen veel van ons personeel.” 

Op 14 oktober viel de bijl. De tweede horeca lockdown viel Reinier zwaar. Met zijn team besloot hij om niet meer voor 1 maart open te gaan. Na het doorbetalen van het personeel in de eerste lockdown, moesten ze nu van 100 man inclusief oproepkrachten naar 10 man vast personeel. “Ik moet zeggen dat iedereen het goed opnam, maar ik vond het een klotedag. Ik sta niet vaak met tranen in mijn ogen, maar dit was wel echt pittig.”  

Voorliefde voor Amsterdam 

Amsterdam klopt door de aderen van Reinier, die al 34 jaar lang in de stad woont. Amsterdam is sinds zijn lidmaatschap aan de gemeenteraad als een oester voor hem opengegaan. “Amsterdam is een gave stad, met passie, die veel te bieden heeft. Ik zie Amsterdam als een homogene stad met mensen die veel van Amsterdam houden en dat schept een band.” 

Amsterdams imago 

“Er woont nagenoeg niemand meer in de binnenstad. Dat viel niet zo op, zolang er toeristen liepen. Maar tijdens de eerste lockdown was het uitgestorven. “We hebben met Mappa drie dagen aan bezorging gedaan, maar dat schoot niet op, want er zijn gewoon niet genoeg monden om te voeden in de binnenstad.” Als wij 1 ding moeten veranderen, dan is dat het imago dat je naar Amsterdam komt om te snuiven, een gat in je longen te roken en helemaal kapot te gaan. Dat moet er echt uit. We hebben veel meer waar we op kunnen richten, zoals goede hiphop, de opera en evenementen. Dat betekent minder goedkope snackbars, minder coffeeshops en minder winkeltjes met goedkope souvenirs, waar de stad van overstroomt. Daarnaast is het van belang om AirBnB terug te dringen. We moeten inzetten op goede hotels en goedkope hotels vervangen.” Op de reset knop drukken is niet makkelijk, maar die mogelijkheid is door de coronacrisis nu wel gecreëerd. “Natuurlijk willen we geen partijen de afgrond induwen, maar je kunt natuurlijk wel het gesprek aangaan. Is het normaal dat wij 20 wafelwinkels en 60 winkels met nep wietlolly’s hebben? Nee, dat is hartstikke slecht voor de stad. Daar gaan we ook echt op richten. Er is geen goddelijke recht om in Amsterdam naar de klote te gaan.” 

De Amsterdamse horeca van de toekomst 

“Het zou fijn zijn om het voor elkaar te krijgen mensen te laten zien hoe gaaf de dingen bij je om de hoek zijn.” Reinier vindt dat de horecaondernemer het verhaal achter producten moet vertellen. “Wat horecaondernemers kunnen doen, is mensen bewust maken van wat ze eten.” Ook geeft hij aan dat je als ondernemer geliefd bent bij de gasten, maar dat de branche niet breed gedragen wordt. “We willen niet altijd onder vuur liggen, bijvoorbeeld vanwege overlast, maar we willen laten zien wat we teruggeven. Nu kan dat. De horeca is nog nooit zo gemist als dit jaar. Wij hebben eigenlijk een ongelofelijke maatschappelijke taak. Eten is cultuur, maar ook samenzijn: middel tegen eenzaamheid.” 

Voor Amsterdam is het initiatief om de stad Food Capital van de wereld te maken. Er wordt in de regio veel geproduceerd en er zijn fantastische restaurants en sterrenzaken. “We moeten Amsterdam op een voetstuk zetten als culturele stad mét eetcultuur. Dat laatste moeten we actiever communiceren.” 

“Dan neem ik wel een weekje vrij” 

Wat Reinier als eerste gaat doen als alles weer kan en mag? “Ik verheug me echt enorm op een festival in de zon. En dan neem ik ook wel een week vrij.” Ook heeft hij zin om naar een vol voetbalstadion te gaan of gewoon met acht goede vrienden naar een restaurant te gaan. “Om vervolgens in een zweterige club te gaan dansen en er thuis achter komen dat je je kind vroeg moet ophalen.” De spontaniteit, dat mist Reinier het meest. Maar zijn verwachting is dat er heel veel mensen een fantastische nazomer gaan krijgen.  

Een van zijn favoriete plekjes om weer heen te gaan als de horeca opengaat is toch zijn eigen bar. “Met een barman die zegt: ‘Alsjeblieft pik’.” Verder voelt Reinier vooral de druk om al zijn gespaarde geld in de horeca uit te geven. “Dat is ook een oproep voor iedereen. Geef je gespaarde geld uit in de horeca zodra het weer kan.” En dat vinden wij een mooie om mee af te sluiten.